Ξέρετε οτι...

Άρης Μπερζοβίτης, 7/6/2023

Περίπου 35.000 Έλληνες παθαίνουν εγκεφαλικό επεισόδιο κάθε χρόνο. Δυστυχώς, περίπου το 40% χάνει τη ζωή του μέσα στον πρώτο χρόνο και ένας στους τρεις μένει με σοβαρή αναπηρία και χρειάζεται συνεχή υποστήριξη. Μάλιστα, η Ελλάδα έχει τα περισσότερα θανατηφόρα εγκεφαλικά κατά τον πρώτο μήνα στη Δυτική Ευρώπη, γεγονός που οφείλεται στο ότι η χώρα μας δεν διαθέτει οργανωμένα κέντρα για την αντιμετώπιση εγκεφαλικών επεισοδίων.
Έχετε τη συνήθεια να στηρίζετε το κεφάλι στους αγκώνες σας; Να χαλαρώνετε ακουμπώντας τους στο τραπέζι κατά τη διάρκεια του δείπνου ή να στηρίζεστε σ’ αυτούς, ενώ εργάζεστε στον υπολογιστή ή διαβάζετε το βιβλίο σας όταν ταξιδεύετε; Τότε αυξάνετε σημαντικά τις πιθανότητές σας να πάθετε θυλακίτιδα του ωλεκράνου, μια πάθηση που προκαλεί πόνο στον αγκώνα και δυσκολεύει σοβαρά την καθημερινότητα του ασθενή.
Η καλή επικοινωνία του ασθενή με το γιατρό του, συμβάλλει στο γρήγορο και ακριβή εντοπισμό του προβλήματος και στην επιλογή της κατάλληλης θεραπείας, αναλόγως με τις προτιμήσεις, τον τρόπο ζωής και τις προσδοκίες του. Η κατάλληλη προετοιμασία πριν την επίσκεψη, αλλά και η τήρηση του πλάνου θεραπείας μετά από αυτή, σε συνδυασμό με το αίσθημα ασφάλειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αυξάνει την πιθανότητα για καλύτερη διαχείριση των συμπτωμάτων και επιπλοκών της ασθένειας. Οι τεχνολογικές καινοτομίες που έχουν εισβάλει στο σύστημα υγείας, δεν θα πρέπει να στέκονται εμπόδιο στην παραδοσιακή σχέση γιατρού-ασθενούς και στην ύπαρξη ανθρώπινης επαφής, η οποία θα στηρίζεται στην ειλικρινή επικοινωνία, στον σεβασμό και στην εμπιστοσύνη.
Το να ροχαλίζει κάποιος είναι κοινό φαινόμενο ιδιαίτερα σε άνδρες, αλλά δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα υγείας. Παρόλο που το ροχαλητό δεν είναι επικίνδυνο για τους περισσότερους ανθρώπους, μερικές φορές μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας επικίνδυνης νόσου που ονομάζεται υπνική άπνοια, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η υπνική άπνοια χαρακτηρίζεται από παύσεις της αναπνοής κατά τη διάρκεια της νύχτας. Άνθρωποι που πάσχουν από υπνική άπνοια ξυπνάνε συχνά κατά τη διάρκεια της νύκτας προσπαθώντας να αναπνεύσουν. Οι παύσεις της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου μειώνουν τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα, καταπονούν την καρδιά και το καρδιαγγειακό σύστημα γενικότερα και αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου από το καρδιαγγειακό. Το ροχαλητό, όταν παρουσιάζεται συχνά ή σε καθημερινή βάση, έχει συσχετιστεί με την εμφάνιση υπέρτασης. Η παχυσαρκία ή το υπερβολικό πάχος του αυχένα μπορούν να εντείνουν το πρόβλημα της υπνικής άπνοιας. Η υπνική άπνοια είναι μία νόσος που σήμερα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, ενώ ενήλικες που ροχαλίζουν συχνά, καλό είναι να συμβουλεύονται ιατρό.
Σύνδρομο mobbing ονομάζεται μια μορφή ψυχολογικής τρομοκρατίας που ασκείται στον εργασιακό χώρο. Είναι μια αποτελεσματική τακτική εσκεμμένης ηθικής παρενόχλησης που χρησιμοποιείται κυρίως από τον εργοδότη και σκοπό έχει την απομάκρυνση των εργαζομένων ή μιας ομάδας εργαζομένων από την εργασία. Στο mobbing διακρίνουμε μια διαρκή και επαναληπτική υβριστική συμπεριφορά που εκδηλώνεται με ενέργειες, λόγια, εκφοβισμούς, πράξεις, χειρονομίες, τρόπους οργάνωσης της εργασίας, αδικαιολόγητες επικρίσεις και συκοφαντίες, ανάθεση άχαρων και υποτιμητικών καθηκόντων, περιθωριοποίηση, με σκοπό την προσβολή της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας και της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας του εργαζομένου, καθώς και τη δημιουργία ενός εχθρικού, εκφοβιστικού, υποτιμητικού, ταπεινωτικού ή προσβλητικού εργασιακού περιβάλλοντος. Το mobbing αποτελεί αιτία πολλών ψυχικών και ψυχοσωματικών ασθενειών.
Η επανειλημμένη ή εσφαλμένη λήψη αντιβιοτικών συμβάλλει στην αύξηση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά βακτηρίων, τα οποία θεωρούνται ως ένα από τα πιο επείγοντα προβλήματα δημόσιας υγείας στον κόσμο. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της δραστικότητάς τους, όταν εσείς, τα παιδιά σας ή άλλοι συγγενείς σας τα χρειαστούν κάποια στιγμή στο μέλλον. Η λήψη αντιβιοτικών για λάθος λόγους, όπως για το κρυολόγημα, τη γρίπη ή τον πονόλαιμο δεν έχει κανένα όφελος για εσάς και μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, όπως διάρροια, ναυτία ή δερματικά εξανθήματα. Η λήψη αντιβιοτικών για την καταπολέμηση ήπιων βακτηριακών λοιμώξεων, όπως η παραρρινοκολπίτιδα, η βρογχίτιδα ή η ωτίτιδα, είναι συχνά άσκοπη, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα σ’ αυτές τις καταστάσεις.
Συχνά οι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί πονούν μόνο όταν ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν σκαλιά και όχι όταν περπατάνε. Η αλήθεια είναι ότι ο πόνος στο γόνατο μπορεί να προκληθεί από πολλές αιτίες, που κυμαίνονται από αθλητικές κακώσεις ως αρθρίτιδα. Ο συγκεκριμένος όμως πόνος είναι χαρακτηριστικός μιας πάθησης που ονομάζεται χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας, γνωστή ως χονδροπάθεια ή ως «το γόνατο του δρομέα».
Σας είναι δύσκολο να σηκωθείτε το πρωί από το κρεβάτι, λόγω δυσκαμψίας και έντονου πόνου στις αρθρώσεις; Μήπως χρειάζεται το σώμα σας χρόνο για να «ζεσταθεί», πριν μπορέσετε να εκτελέσετε τις δραστηριότητες της ημέρας; Εάν οι απαντήσεις σας είναι «ναι», δεν είστε μόνοι. Η πρωινή δυσκαμψία στην πλάτη, στα γόνατα ή/και στα πόδια αποτελεί ένα κοινό παράπονο, που αναφέρεται συνήθως από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η αιτιολογία της είναι ότι, απλά, μεγαλώνουν. Όσο περνούν τα χρόνια, οι χόνδροι των αρθρώσεων, οι ιστοί, οι τένοντες, οι μύες, οι σύνδεσμοι, χάνουν ένα μέρος της ελαστικότητάς τους κι αυτό συμβάλλει στην πρωινή δυσκαμψία.
Το 87% των ασθενών με λύκο αναφέρουν ότι η ασθένεια έχει επηρεάσει ένα ή περισσότερα κύρια όργανα ή συστήματα του οργανισμού του σύμφωνα με τα αποτελέσματα πολύ πρόσφατης παγκόσμιας έρευνας του Lupus Europe. Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 6.000 ασθενείς με λύκο από περισσότερες από 100 χώρες. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι επηρεάστηκαν πολλά όργανα του οργανισμού τους , με μέσο όρο τα τρία. Το δέρμα (60%) και τα οστά (45%) ήταν τα πιο συχνά αναφερόμενα όργανα που προσβλήθηκαν από τον λύκο, και ακολουθούν οι νεφροί (36%), το γαστρεντερικό/πεπτικό (34%), τα μάτια (31%) και το κεντρικό νευρικό σύστημα (26%). Η έρευνα έδειξε επίσης για μια ακόμα φορά ότι η επίδραση του ΣΕΛ στον οργανισμό επηρέασε σημαντικά την ποιότητα ζωής του 89% των ασθενών. Αναλυτικά: Συμμετοχή σε κοινωνικές ή ψυχαγωγικές δραστηριότητες (59%), προβλήματα ψυχικής υγείας (38%), ανικανότητα προς εργασία / ανεργία (33%), οικονομική ανασφάλεια (33%), προβλήματα κίνησης ή μεταφοράς (33%).
Η συμβολή των φροντιστών είναι σημαντική στην υποστήριξη και στην αποθεραπεία των ασθενών. Οι φροντιστές παρέχουν ουσιαστική υποστήριξη στο άτομο που χρήζει φροντίδας και είναι συνήθως κάποιος από το στενό οικογενειακό περιβάλλον. Η υποστήριξη αφορά απλές αλλά και σύνθετες ή και πολύ κοπιαστικές εργασίες και παρέχεται με αγάπη, αλληλεγγύη και υπομονή. Ωστόσο η μακροχρόνια φροντίδα απαιτεί από τους φροντιστές την ανάπτυξη δεξιοτήτων και την καλλιέργεια συναισθημάτων και ικανοτήτων όπως προσαρμοστικότητα στην εναλλαγή καταστάσεων και διάθεσης του ασθενή, απόλυτη γνώση του ασθενή, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, ταπεινότητα και ελπίδα. Ο φροντιστής οφείλει να σέβεται και να προστατεύει την αξιοπρέπεια, την ατομικότητα του ασθενή ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα την διατήρηση της αυτονομίας και της αυτοεξυπηρέτησης του ασθενή.
«Από τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι στιγμής από μελέτες cross-sectional, δεν μπορούμε να έχουμε ξεκάθαρα συμπεράσματα για την καρδιαγγειακή ασφάλεια των ηλεκτρονικών τσιγάρων. Ωστόσο, οι υπάρχουσες μελέτες δείχνουν παρόμοια στις περιπτώσεις οξεία επίδραση μετά από έκθεση σε ατμό από συσκευές με νικοτίνη σε παραμέτρους αγγειακής λειτουργίας, φλεγμονής, οξειδωτικούς στρες και θρόμβωσης. Αν και η αλλαγή από κανονικό σε ηλεκτρονικό τσιγάρο αμβλύνει τις περισσότερες από τις δυσμενείς βιολογικές επιδράσεις του καπνίσματος παραμένει άγνωστο μακροχρόνια, πόσο μπορεί να αποτελέσει ασφαλέστερο μέσο πρόσληψης νικοτίνης». Αυτό δήλωσε ο Κωνσταντίνος Τούτουζας, καθηγητής Καρδιολογίας Ε.Κ.Π.Α, Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, ΓΝΑ «Ιπποκράτειο», αναφερόμενος στην επίδραση του ηλεκτρονικού τσιγάρου στα καρδιαγγειακά νοσήματα.
Η ραγοειδίτιδα συμπεριλαμβάνει μία ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζονται από φλεγμονή του ραγοειδούς χιτώνα, δηλαδή του μεσαίου στρώματος του οφθαλμού. Μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη όραση ή απώλεια της όρασης, αποτελεί δε την πέμπτη αιτία τύφλωσης στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί από τη βρεφική ηλικία μέχρι και πολύ μεγάλες ηλικίες, ανεξαρτήτως φύλου. Οι ασθενείς, ωστόσο, είναι κυρίως άτομα ηλικίας 20 έως 65 ετών, που ανήκουν στον ενεργό πληθυσμό, αλλά και παιδιά. Συμφώνα, μάλιστα με εκτιμήσεις, ο επιπολασμός της νόσου σε ευρωπαϊκές χώρες κυμαίνεται περίπου στα 7 άτομα ανά 10.000, ενώ το αντίστοιχο νούμερο για τις ΗΠΑ είναι 20 άτομα ανά 10.000.
Η υπέρταση είναι ένας σιωπηλός και ύπουλος εχθρός αφού δεν έχει κανένα σύμπτωμα και λειτουργεί σαν «τοξικό ομόλογο» στο χαρτοφυλάκιο της υγείας μας. Οι επιπτώσεις της την καθιστούν την πρώτη αιτία θανάτων παγκοσμίως. Για την αποτελεσματική διαχείριση της υπέρτασης, σημαντικό ρόλο παίζουν η έγκαιρη διάγνωσή της, καθώς και η επιτυχής θεραπεία. Παρά την πληθώρα των φαρμακευτικών σκευασμάτων που διαθέτουμε στη θεραπευτική φαρέτρα μας, τα τρία τέταρτα των υπερτασικών ατόμων γνωρίζουν την ύπαρξη της υπέρτασης, οι μισοί παίρνουν φαρμακευτική αγωγή, αλλά δυστυχώς μόνο ο ένας στους τέσσερις ή στην καλύτερη περίπτωση, ο ένας στους τρείς ρυθμίζουν με επιτυχία την αρτηριακή πίεση στα επιθυμητά επίπεδα-στόχους. Δυστυχώς, περίπου 800 εκατομμύρια υπερτασικοί παγκοσμίως παραμένουν αρρύθμιστοι.
Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι το βακτήριο του στρεπτόκοκκου της ομάδας Β είναι η κύρια αιτία πρόωρων τοκετών, αναπηρίας και θανάτων βρεφών παγκοσμίως. Το παγκόσμιο βάρος του στρεπτόκοκκου της ομάδας Β είναι πολύ υψηλότερο από ό,τι είχε αναγνωριστεί προηγουμένως, συνδέεται με πάνω από μισό εκατομμύριο πρόωρους τοκετούς ετησίως και οδηγεί σε σχεδόν 100.000 θανάτους νεογνών, τουλάχιστον 46.000 θνησιγένειες και σημαντική μακροχρόνια αναπηρία. Αν και το βακτήριο είναι ακίνδυνο για τις περισσότερες έγκυες γυναίκες που το φέρουν, μπορεί να είναι εξαιρετικά σοβαρό όταν περνά στα μωρά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού ή τις πρώτες εβδομάδες της ζωής.
Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) είναι μια χρόνια πολυπαραγοντική νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, αυτοάνοσης αρχής, με φλεγμονώδη και εκφυλιστικά χαρακτηριστικά. Το ακριβές αίτιο της παραμένει ακόμη άγνωστο με συνέπεια οι υπάρχουσες θεραπείες να είναι συμπτωματικές. Η ασθένεια έχει συνδεθεί με διάφορους προδιαθεσικούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένου του καπνίσματος και του στρες. Παγκόσμια νοσούν πάνω από 2.9 εκ.άτομα, από τα οποία 1 εκ. στην Ευρώπη και περίπου 22.000 στην Ελλάδα (65.8% γυναίκες). Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρούς ενήλικες στην ηλικία 20-40 ετών, με τις γυναίκες να την εμφανίζουν σε ποσοστό 3-4 φορές συχνότερα από τους άντρες, αλλά με καλύτερη συνήθως πρόγνωση από αυτούς. Αν και τα συμπτώματα της νόσου στα δύο φύλα είναι παρόμοια, ορισμένοι παράγοντες, όπως η έμμηνος ρύση, η εγκυμοσύνη και η εμμηνόπαυση, μπορεί να επηρεάσουν τις γυναίκες διαφορετικά.
Σεξουαλικά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση ή χημειοθεραπεία για την αντιμετώπιση της πάθησής τους. Ο βαθμός επίδρασης των δύο αυτών θεραπευτικών παρεμβάσεων στο σώμα τους είναι αδιαμφισβήτητος και πολλές φορές ανάλογος της έντασης των προβλημάτων στη διάθεσή τους, στον τρόπο που αισθάνονται τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση στον τρόπο που τις βλέπουν οι σύντροφοί τους. Δεδομένου ότι η σεξουαλική δυσλειτουργία επηρεάζει αρνητικά τη διάθεση και έχει ως εκ τούτου σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής, είναι απαραίτητο να εφαρμόζονται παρεμβάσεις προεγχειρητικά και κατά τη διάρκεια, αλλά κυρίως μετά από οποιαδήποτε θεραπεία κατά της νόσου.
Η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών αυξάνει τον κίνδυνο θρόμβωσης και φλεβικής θρομβοεμβολής, ιδιαίτερα σε γυναίκες που πάσχουν από κληρονομική θρομβοφιλία - μια διαταραχή της πήξης του αίματος. Οι γυναίκες με ήπια ή σοβαρή μορφή της που χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη μέθοδο αντισύλληψης, κινδυνεύουν, 6 και 7 φορές περισσότερο, αντίστοιχα, σε σύγκριση με εκείνες που δεν έχουν θρομβοφιλία. Όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό έχει βρεθεί ότι ο κίνδυνος αυτός είναι κατά 2-3 φορές μεγαλύτερος από εκείνον που αντιμετωπίζουν οι χρήστριες αντισυλληπτικών χαπιών με θρομβοφιλία που δεν έχουν, όμως, συγγενείς με τη διαταραχή.