Η ηλιοθεραπεία μπρούμυτα και τα θαλάσσια σπορ κρύβουν παγίδες για τη σπονδυλική στήλη. Ο Αναστάσιος Τερζόπουλος, φυσικοθεραπευτής-θεραπευτής Bowtech, μας εξηγεί τι πρέπει να προσέχουμε, ώστε να μη ταλαιπωρήσουμε τη μέση μας:
Αντίδοτα στην οσφυαλγία
1. Δεν βουτάμε σε κρύα θάλασσα. Σε περίπτωση που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, τυλιγόμαστε με το μπουρνούζι μας, μόλις βγούμε από το νερό και αλλάζουμε αμέσως, ώστε να μη στεγνώσει το βρεγμένο μαγιό πάνω στο σώμα μας.
2. Αποφεύγουμε να κολυμπάμε με βατραχοπέδιλα, γιατί αυξάνουν τα φορτία που δέχεται η μέση, με συνέπεια να κινδυνεύουμε να υποστούμε τραυματισμό μέσα στη θάλασσα ή μόλις βγούμε στη στεριά.
3. Από όλα τα στιλ κολύμβησης προτιμούμε το ύπτιο που πραγματοποιείται με το σώμα γυρισμένο ανάσκελα. Σε αυτή τη στάση η μέση προστατεύεται από την άνωση που ασκεί το νερό και γυμνάζονται καλύτερα οι ραχιαίοι μύες.
Ο κίνδυνος για οξύ επεισόδιο οσφυαλγίας αυξάνεται το καλοκαίρι, όταν η απότομη μετάβαση από την καθιστική ζωή στις δραστηριότητες της παραλίας δοκιμάζει τα όρια αντοχής των μυών της μέσης. Το λουμπάγκο, ωστόσο, δεν απειλεί μόνον όσους έπειτα από πολύμηνη απραξία επιδίδονται με ζήλο στα θερινά σπορ. Εκδηλώνεται συχνά και στους λάτρεις της ηλιοθεραπείας, εξαιτίας της υπερδιάτασης των μυών ύστερα από πολύωρη ξεκούραση στην ξαπλώστρα ή σε πετσέτα απλωμένη στην άμμο, ειδικά όταν προτιμούν την θέση πρηνηδόν (μπρούμυτα) έχοντας το κεφάλι διαρκώς ανασηκωμένο.
Ειδικότερα το λουμπάγκο προκαλείται από απότομη σύσπαση των μυών που βρίσκονται στην περιοχή της μέσης και κυρίως του τετράγωνου οσφυϊκού μυός. Σε άτομα νεαρής ηλικίας και στους μέχρι 50 ετών οφείλεται συνήθως σε κήλη ή σπονδυλόλυση, δηλαδή χαλάρωση των σπονδύλων. Αντίθετα, για τις ηλικίες άνω των 50 ετών ενοχοποιούνται δύο φυσιολογικές επιπτώσεις της γήρανσης: η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα και η στένωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου, που συμβαίνει καθώς «στεγνώνει» η λιπαντική ουσία, η οποία περιβάλλει τους σπονδύλους. Για την αντιμετώπιση του λουμπάγκο οι ειδικοί συνιστούν 3ήμερη παραμονή στο κρεβάτι και χορήγηση μυοχαλαρωτικών. Σε περίπτωση που υπάρχει κήλη -δηλαδή εξόγκωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου, με αποτέλεσμα να πιέζεται η ευρύτερη περιοχή- θα χρειαστεί να λάβουμε και αντιφλεγμονώδη σκευάσματα. Επειδή έπειτα από 3 ημέρες ακινησίας αρχίζουν να ατροφούν οι μύες, καλό είναι την τέταρτη ημέρα να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να κινηθούμε με σύνεση μέσα στο σπίτι.
Σπορ υψηλού κινδύνου
Το wind surfing (ιστιοσανίδα), η «μπανάνα» και οι «σαμπρέλες» είναι τα θαλάσσια σπορ που καταπονούν περισσότερο το σώμα. Ιδιαίτερα επιβαρυντικό για το μυοσκελετικό σύστημα είναι το wind surfing, όταν φυσά δυνατός άνεμος και γι’ αυτό αντενδείκνυται αυστηρά για όσους υποφέρουν από ενοχλήσεις στη μέση. Αντίθετα αποτελεί εξαιρετική άσκηση για τα υγιή άτομα, καθώς δυναμώνει τους αντιβαρικούς μυς της σπονδυλικής στήλης. Η «μπανάνα» και οι «σαμπρέλες» δεν ενδείκνυνται επίσης για ασθενείς με ιστορικό παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, καθώς οι ισχυρές αναταράξεις ενδέχεται να προκαλέσουν λουμπάγκο.
Από τα υπόλοιπα θαλάσσια σπορ, το τζετ σκι απαγορεύεται για όσους έχουν διαγνωσμένη μηχανική βλάβη μεταξύ των σπονδύλων (κήλη, δισκοπάθεια ή σπονδυλόλυση), αφού λόγω της ταχύτητας, των αναπηδήσεων στο νερό και των απότομων αλλαγών πορείας αναπτύσσονται μεγάλα φορτία στη σπονδυλική στήλη. Το θαλάσσιο σκι πρέπει να το αποφεύγουν όσοι ταλαιπωρούνται συστηματικά από προβλήματα μέσης, γιατί υπάρχει κίνδυνος να επιδεινωθούν παλαιότερες κακώσεις. Αντίθετα, όσοι παρουσιάζουν ήπιες ενοχλήσεις και εφόσον έχουν καλή τεχνική κατάρτιση μπορούν να κάνουν μέχρι 10 λεπτά τη φορά, αποφεύγοντας τις φιγούρες.
Τέλος, στην παραλία επιτρέπεται το μπιτς βόλεϊ, αρκεί να παίζουμε με λυγισμένα γόνατα για να προστατέψουμε τη μέση μας, αποφεύγοντας τα άλματα, αλλά και οι ρακέτες χωρίς εντυπωσιακές πτώσεις στην άμμο.
