Στα 76 δισ. δολάρια ανήλθαν οι ασφαλισμένες απώλειες από φυσικά καταστροφικά γεγονότα παγκοσμίως, το 2018, σύμφωνα με την έκθεση sigma της Swiss Re. Περισσότερο από το 60% των απωλειών προέκυψε από τους λεγόμενους "δευτερογενείς" κινδύνους.
Οι συνολικές ασφαλιστικές απώλειες από φυσικές καταστροφές για τα έτη 2017 και 2018, εν τω μεταξύ, ανήλθαν σε 219 δισ. δολάρια, καταγράφοντας το υψηλότερο ποσό διετίας. Και εδώ, περισσότερες από τις μισές απώλειες οφείλονται σε δευτερογενείς κινδύνους.
Όπως εξηγεί η Swiss Re, οι δευτερογενείς κίνδυνοι έχουν δύο μορφές:
- ανεξάρτητα, υψηλής συχνότητας (δηλ. συχνότερα από τα πρωτογενή περιστατικά κινδύνου όπως είναι οι σεισμοί και οι τυφώνες), χαμηλής έως μεσαίας σοβαρότητας καταστροφικά συμβάντα,
- γεγονότα που πραγματοποιούνται ως δευτερεύουσες επιπτώσεις πρωταρχικών κινδύνων (π.χ. τσουνάμι μετά από σεισμό).
Οι απώλειες από δευτερογενείς κινδύνους έχουν αυξηθεί λόγω της ταχείας ανάπτυξης σε περιοχές που εκτίθενται σε έντονο καιρό και θερμότερες θερμοκρασίες. Πρόκειται για μια τάση η οποία, σύμφωνα με το Swiss Re Institute, αναμένεται να συνεχιστεί δεδομένης της συνεχιζόμενης αστικοποίησης σε περιοχές που εκτίθενται σε πλημμύρες και κινδύνους πυρκαγιάς μεταξύ άλλων αλλά και λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ο ασφαλιστικός κλάδος είναι καλά προετοιμασμένος ώστε να αναλάβει τους συγκεκριμένους κινδύνους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Swiss Re Institute, τα συνολικά κεφάλαια στον κλάδο στον κλάδο γενικών (αντ)ασφαλίσεων (συμπεριλαμβανομένου του εναλλακτικού κεφαλαίου) ανήλθαν σε περισσότερα από 2 τρισ. δολάρια τα τέλη του 2018. Ωστόσο, το κενό προστασίας από φυσικές καταστροφές για τα έτη 2017 και 2018 ανήλθε σε 280 δισ. δολάρια. Για άλλη μια φορά, περισσότερο από το ήμισυ αυτού του υψηλού επιπέδου υπασφάλισης οφειλόταν σε ανασφάλιστες ζημίες από δευτερογενείς απειλές.
Η υπασφάλιση δευτερογενών κινδύνων οφείλεται σε πολλούς λόγους. Μια βασική εξήγηση είναι ότι η εκτίμηση κινδύνου μπορεί να είναι δύσκολη, δεδομένων των μοναδικών χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν πολλοί δευτερεύοντες κίνδυνοι. Για παράδειγμα, οι δευτερογενείς κίνδυνοι είναι συχνά τοπικοί, αλλά με μεταβλητές που αλλάζουν συνεχώς λόγω των αλλαγών στη χρήση της γης και της συχνότερης εμφάνισης ακραίων καιρικών φαινομένων.
Αυτή η πολυπλοκότητα οδήγησε σε έλλειψη σχετικών ασφαλιστικών καλύψεων, κάτι το οποίο αλλάζει. Με την αξιοποίηση των τελευταίων τεχνολογιών, οι ασφαλιστικές έχουν βελτιώσει τις ικανότητές τους όσο αφορά τη μοντελοποίηση των κινδύνων και αναπτύσσουν νέες λύσεις για πρωταρχικούς και δευτερογενείς κινδύνους ώστε να μειωθούν τα φαινόμενα υπασφάλισης καταστροφικών κινδύνων.