Στις ειδήσεις της ημέρας χθες το πρωί στο ραδιόφωνο, πρώτη έπαιζε η ημερομηνία των εκλογών που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός και είναι η 21η Μαΐου - Κωνσταντίνου και Ελένης υπενθυμίζει το εορτολόγιο αλλά αυτό δεν είχε καμιά σημασία μιας και φαίνεται πως ήταν η καλύτερη λύση για όλους, εκκλησία, πολιτική, οικονομία και κοινωνία.

Καιρός ήταν να μάθουμε πότε θα γίνουν για να κανονίσουμε τις δουλειές μας, όσοι έχουν βέβαια και να σκεφτούμε ποιος θα είναι ο εκλεκτός που θα ψηφίσουμε. Με λίγα λόγια, να πάψει το ατέλειωτο προεκλογικό γαϊτανάκι που φθείρει τους πάντες εκτός από τους εμπλεκόμενους, κληρονομικά, επαναστατικά, κομματικά ή με όποιον άλλον τρόπο καταφέρνει ο καθένας και η κάθε μία να χαρακτηριστεί πολιτικός, να αποκατασταθεί επαγγελματικά στο Δημόσιο και να ζει πλέον και να εργάζεται για το καλό του λαού.

Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ήταν η φωνή της γραμματείας ενός νοσοκομείου που απάντησε στο ερώτημα αν ισχύει μεθαύριο το ραντεβού που είχε κλειστεί με ένα γιατρό, πριν από δυο μήνες. «Με προλάβατε» είπε με έκπληξη. «Θα σας ειδοποιούσαμε ότι ο γιατρός δεν θα έρθει στο νοσοκομείο και έτσι ακυρώνονται όλα τα ραντεβού». Μου κόπηκαν τα πόδια γιατί απ’ αυτό το ραντεβού εξαρτώνται πολλά πράγματα, καθώς πρόκειται για μια ειδική περίπτωση ασθενούς και η υπογραφή του ήταν απαραίτητη για την περαιτέρω πορεία του στην έρημο που λέγεται ψυχιατρική αγωγή και άλλα που ακούγονται ωραία μόνο αν δεν έχεις να αντιμετωπίσεις το ζήτημα στην αυλή σου.

Πήρα θάρρος όμως και ρώτησα πότε θα μπορούσαμε να κλείσουμε νέο ραντεβού για να εισπράξω μια τεράστια απογοήτευση. «Μετά τις εκλογές, στις 25 Μαΐου» μου είπε η υπάλληλος. Δεν τόλμησα να πω τι θα κάνουμε στο διάστημα μέχρι τότε, δεν ήταν η αρμόδια, θα πήγαιναν τα λόγια μου χαμένα. Ούτε εξάλλου έφταιγε αυτή για το σύστημα που λειτουργεί το νοσοκομείο ή οποιαδήποτε άλλα. Έκλεισα το τηλέφωνο και αποδέχτηκα για μια άλλη φορά πως δεν αξίζει να παλεύουμε για τίποτα σε αυτόν τον τόπο που όλα γίνονται πρόχειρα και πολύ περισσότερο πως για την μοίρα μας δεν είμαστε μόνο εμείς υπεύθυνοι αλλά και ένα σωρό άλλοι γύρω που με τον τρόπο τους την ορίζουν…

Το ραντεβού με τον γιατρό θα γίνει μετά τις εκλογές και ως τότε δεν θέλω να ακούσω τίποτα για όσα υποτίθεται έγιναν με τούτη ή την προηγούμενη κυβέρνηση και φυσικά δεν περιμένω τίποτα να αλλάξει μετά κι απ’ αυτές. Έτσι όπως μάθαμε, έτσι θα πορευτούμε και με τους καινούργιους σε ένα μέλλον που στενεύει συνεχώς τις προσδοκίες μας και ακυρώνει την όποια διάθεση έχουμε να βλέπουμε τα πράγματα από την καλή τους πλευρά.

ΥΓ. Στη συμβολική φωτογραφία: έργο από την εικαστική έκθεση «Εγκλεισμοί» που παρουσιάστηκε στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του Δρομοκαίτειου στα τέλη της περασμένης χρονιάς και πέρασε σαν να μην συνέβη τίποτα...