Ως Αναλογιστής γνωρίζω πάρα πολύ καλά τα εξής:

1. Το «γιατί» τα τελευταία χρόνια τα ασφαλιστικά προγράμματα που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας είναι διάρκειας ισχύος μόνο 1ος έτους & με κεκτημένο δικαίωμα της ασφαλιστικής εταιρίας σε μελλοντική ομαδική κατάργησή τους, μια και είναι η μοναδική  άμυνα των Ασφαλιστικών Εταιριών έναντι  του «γόρδιου δεσμού» που έχουν δημιουργήσει τα κενά της Νομοθετικής Εξουσίας στις ιδιωτικές ασφαλίσεις περίθαλψης, διάρκειας ισχύος αρκετών ετών (τις ονομαζόμενες και «ισόβιες») και τα οποία στοχοποιούν οι διάφορες Ενώσεις Καταναλωτών για να παρασύρουν τη Δικαστική  Εξουσία  σε λογικοφανείς συλλογισμούς, οι οποίοι καταλήγουν τόσο σε πρόστιμα σε βάρος ορισμένων Εταιριών όσο (και κυρίως) σε δυσφήμηση του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Υπενθυμίζω στους μη επαΐοντες ότι οι όροι των ασφαλιστικών προγραμμάτων που καλύπτουν ισόβιες δαπάνες νοσηλείας, πρωτοσυντάχθηκαν στα τέλη της 10ετίας του 1970 με τη βοήθεια των από τότε διεθνών αντασφαλιστικών ομίλων, όταν όλη η μέχρι τότε ασφαλιστική μας νομοθεσία είχε κωδικοποιηθεί στο Ν.Δ. 400/1970 και του οποίου όλες οι διατάξεις αντικαταστάθηκαν μόλις το 2016 από τον Νόμο 4364/2016.

2. Ότι ένας από τους σημαντικούς ρόλους των  Αναλογιστών είναι να προστατεύουν τους Μετόχους των Ασφαλιστικών Εταιριών από μια σειρά υποχρεωτικών αυξήσεων του Μετοχικού Κεφαλαίου των εταιριών τους (SCR), αλλά  δεν  τους  έχει  ανατεθεί  από  κανέναν και ο ρόλος εντοπισμού και αποφυγής περιστατικών προκλητικής κερδοφορίας τόσο των Μετόχων όσο και μερικών «τρίτων» ή μεθοδευμένης μείωσης (dumping) των ασφαλίστρων ορισμένων ασφαλιστέων κινδύνων, όπως είναι μερικοί κίνδυνοι του «Κλάδου Ασφαλίσεων κατά Ζημιών» Νο2 (Ασθένειες) και Νο10 (Αστική ευθύνη από χερσαία αυτοκίνητα οχήματα), μόνο και μόνο για λόγους πρόσκαιρης αύξησης του τζίρου τους ή λόγω πρόσκαιρων ταμειακών τους αναγκών.

3. Ότι η πιθανότητα χρήσης ενός προγράμματος που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας ενός ενήλικα  αυξάνει κάθε χρόνο με την ηλικία του, όχι μόνο επειδή το αποδεικνύουν τα διεθνή αναλογιστικά & στατιστικά μοντέλα, αλλά επειδή αποτελεί κοινή αίσθηση όλων των ανθρώπων, ασφαλισμένων ή όχι και ότι αυτή η πιθανότητα πρακτικά σταθεροποιείται μετά από μια αρκετά μεγάλη ηλικία (π.χ. των 80 ή 85 ετών, με βάσει τα δεδομένα της τελευταίας 5ετίας).

4. Ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες εντός και εκτός Ελλάδος έχουν καταλήξει στο λογικό συμπέρασμα ότι κάθε ηλικία θα πρέπει να πληρώνει το ασφάλιστρο που της  αναλογεί, μια και έχουν διεθνώς αποτύχει  εμπορικά όλα  εκείνα  τα προγράμματα, όπου τα ετήσια ασφάλιστρα των μικρότερων ηλικιών (π.χ. κάτω των 50 ετών) περιλάμβαναν και ένα έξτρα ποσό ως απόθεμα για την ενίσχυση των ετησίων ασφαλίστρων των μεγάλων ηλικιών (π.χ. άνω των 65 ετών).

5. Ότι όταν τα άτομα μεγάλης ηλικίας (π.χ. άνω των 60 ετών) αναγκάζονται να νοσηλευτούν ιδιωτικά, οι λογαριασμοί νοσηλειών τους «φουσκώνουν» αρκετά, όχι επειδή τους εκμεταλλεύονται οι κλινικάρχες και οι θεράποντες ιατροί τους, αλλά επειδή κατά κανόνα έχουν σημαντικά επιβεβαρυμμένη υγεία, η οποία απαιτεί  ιδιαίτερης  ενδονοσηλευτικής προσοχής και θεραπευτικής ή/& χειρουργικής αντιμετώπισης από εκείνη που απαιτεί η κατάσταση της υγείας ενός νέου ατόμου, το οποίο δεν έχει κανένα άλλο πρόβλημα υγείας, πέρα από αυτό για το οποίο νοσηλεύεται.

6. Ότι αν κανείς συγκρίνει τα ετήσια ασφάλιστρα ενός συγκεκριμένου προγράμματος κάποιας ασφαλιστικής  εταιρίας που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας και τα οποία είναι καταβλητέα για ένα νεοασφαλισμένο άτομο μικρής ηλικίας (π.χ. 15 ετών) με εκείνα ενός νεοασφαλισμένου ατόμου μιας μεγάλης ηλικίας  (π.χ.  80  ετών), θα διαπιστώσει μια τεράστια διαφορά, η αναλογία της οποίας ενδέχεται να είναι μεγαλύτερη από το 7 προς 1, δηλαδή τα ετήσια ασφάλιστρα ατόμου ηλικίας 80 ετών ενδέχεται να είναι 7 φορές μεγαλύτερα από τα ετήσια ασφάλιστρα ενός ατόμου ηλικίας 15 ετών.

7. Ότι οι παραπάνω διαφορές ασφαλίστρων των ήδη ασφαλισμένων  ατόμων οφείλουν (αλλά και πρέπει!) να μεγαλώνουν κάθε χρόνο, λόγω και του εν τω μεταξύ  ιδιωτικού  ιατρικού  πληθωρισμού, ο οποίος επηρεάζει  τόσο  τα «νοσήλια» των ιδιωτικών κλινικών όσο και τις αμοιβές των ιατρών και κυρίως των διακεκριμένων χειρουργών τους.

8. Ότι αυτού του είδους οι διαφορές των ετησίων ασφαλίστρων οφείλουν να οδηγούν  με  μαθηματική  βεβαιότητα  τα  περισσότερα  ασφαλισμένα  άτομα μεγάλης ηλικίας (π.χ. άνω των 60 ετών) και με σταθερό μηνιαίο εισόδημα μόνο τη σύνταξή τους, να αδυνατούν να συνεχίζουν να πληρώνουν τα συμβόλαιά τους και ή τα ακυρώνουν ή αναγκάζονται να επιζητούν/υφίστανται σημαντικές μειώσεις στις παροχές τους, έναντι ενός μικρότερου ετησίου ασφαλίστρου, αρχίζοντας τις μειώσεις των παροχών από μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ετήσια «απαλλαγή» σε βάρος τους για κάθε επόμενη νοσηλεία τους.

9. Ότι  αποτελεί  διαχρονική ουτοπία η απόπειρα μιας στατιστικά ακριβούς πρόβλεψης (δηλαδή με πολύ μικρή πιθανότητα απόκλισης) για τον «ιατρικό πληθωρισμό» που θα υποστούν σε καθένα από τα επόμενα 2 - 3 χρόνια (άρα πόσο περισσότερο σε καθένα από τα επόμενα 10 ή 20 χρόνια!) οι αποζημιώσεις των «ισόβιων» προγραμμάτων που είναι σήμερα σε ισχύ και τα οποία οφείλουν να καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας πρακτικά μόνο σε ιδιωτικές κλινικές.

10. Ότι όλα τα παραπάνω οφείλουν να επικοινωνούντα συστηματικά στο ευρύ καταναλωτικό κοινό όχι μόνο από τις ασφαλιστικές εταιρίες αλλά (και κυρίως) από εκείνους τους θεσμικούς φορείς (ΤτΕ, αρμόδια Υπουργεία, ΕΑΕΕ, Ενώσεις Καταναλωτών, Σύλλογοι ή Σωματεία Διαμεσολαβούντων, ασφαλιστικός τύπος) που (οφείλουν να) έχουν δημόσιο λόγο στα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, έτσι ώστε η Δικαστική Εξουσία να είναι όσο περισσότερο γίνεται ενημερωμένη όταν καλείται να γνωμοδοτήσει για το «παράνομο ή όχι» κάποιων συγκεκριμένων αυξήσεων στα ετήσια ασφάλιστρα «ισόβιων» προγραμμάτων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας.

Προσωπικά θα ήθελα να υπάρξει κάποτε και ένα «τσουχτερό» πρόστιμο σε βάρος εκείνης της ασφαλιστικής εταιρίας, η οποία δεν έχει κάνει έγκαιρα εκείνες τις αναλογιστικά λελογισμένες και πλήρως αιτιολογημένες αυξήσεις στα ετήσια ασφάλιστρα των προγραμμάτων της που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, αλλά τις αφήνει σκόπιμα να μαζευτούν/συσσωρευτούν σε κάποια μελλοντική χρονική «στιγμή».

Επίσης θα πρότεινα  να  προσεχθούν  από  τον  Νομοθέτη  λίγο  περισσότερο  τα αναφερόμενα στις παραπάνω ενότητες 2 και 9.

Με εκτίμηση
Γιάννης Περιστέρης

Υ.Γ.: Παρακαλούνται οι επώνυμοι σχολιαστές να μη περιορίζονται μόνο στα περί αντισυνταγματικότητας των προς ψήφιση διατάξεων ή στην υποστήριξη απόψεων ότι «οι όροι της αύξησης των ετησίων ασφαλίστρων πρέπει να αναφέρονται ρητά και με σαφήνεια στις ασφαλιστικές συμβάσεις που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας», επειδή αυτό είναι επιεικώς ουτοπικό τόσο για τα ήδη υφιστάμενα «ισόβια» ασφαλιστικά προγράμματα όσο και για τα αντίστοιχα που αναμένεται να εκδοθούν στο μέλλον, αλλά να θίγουν και σημεία τα οποία μεταξύ άλλων να αποτρέπουν φαινόμενα επανάληψης καταστάσεων τύπου ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ, όταν κάποια Δημόσια Αρχή λαμβάνει υπόψη όχι μόνο «γράμμα» ενός νόμου αλλά και όλες τις επιπτώσεις του σε ολόκληρη την ασφαλιστική αγορά.

Βιογραφικό
Γιάννης Περιστέρης

Ανωτάτη Εκπαίδευση
BSc στα Μαθηματικά, από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1972)
BSc (Honors) στην Αναλογιστική Επιστήμη, από το City University of London (1978)

Επαγγελματική Εμπειρία στην Ασφαλιστική Βιομηχανία
3ος 2014 – σήμερα : South Eastern Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
3ος 2018 – 4ος 2019 : PrimaryLink Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
11ος 2017 – 5ος 2018 : Eurolife ERB Insurance Company, ως Σύμβουλος Πωλήσεων.
12ος 2015 – 5ος 2017 : International Life Insurance Company, ως Ασφαλιστικός Διαχειριστής διορισμένος από την Τράπεζα της Ελλάδος για την μεταφορά στην ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ του τμήματος του ασφαλιστικού της χαρτοφυλακίου ατομικών συμβολαίων Ζωής που περιελάμβανε καλύψεις νοσηλείας.
11ος 2008 – 2ος 2014 : La Vie Health Insurance Company, ως Σύμβουλος Διοίκησης (2008 – 2011), ως Υπεύθυνος Διοίκησης (2011 – 2014) & ως Ασφαλιστικός Διαχειριστής (10ος 2013 – 2ος 2014), διορισμένος από την Τράπεζα της Ελλάδος για την μεταφορά του ασφαλιστικού της χαρτοφυλακίου «υγείας» σε κατάλληλη ασφαλιστικής εταιρία (τελικά η ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ ασφάλισε όσους έδειξαν ενδιαφέρον συνέχισης της ασφάλισής τους με δικό της ατομικό συμβόλαιο νοσοκομειακής περίθαλψης, αλλά με «μεταφορά της ασφαλισιμότητάς τους»).
3ος 2005 – 10ος 2008 : Alpha Insurance Company, η οποία στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την Γαλλική Ασφαλιστική Εταιρία ΑΧΑ, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
9ος 1991 – 3ος 2005 : Greek Branch of Allianz Life Insurance, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
1ος 1973 – 8ος 1991 : Ethniki Insurance Company, αρχικά ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Αναλογισμού (1973 – 1982) και στη συνέχεια (1982 – 1991) ως Υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης των Πωλήσεων Ασφαλειών Προσώπων, με κυριότερο έργο τη δημιουργία και επίβλεψη του ανθρώπινου δυναμικού Agency («διαμεσολαβούντες», αποκλειστικά συνδεδεμένοι με την ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ).

Λοιπές Επαγγελματικές Δραστηριότητες
Πλήρες μέλος της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος (FHAS) (https://www.actuaries.org.gr/), από την ημερομηνία ίδρυσής της (1979).