Πηγή :Ομότιτλο άρθρο, αναρτηθέν στις 28/11/2022 στην ηλεκτρονική σελίδα του «Next Deal», μαζί με ένα απόσπασμα διάρκειας περίπου 1 λεπτού, από ένα εκτενές video διάρκειας 4 ωρών & 45 λεπτών, το οποίο αφορούσε όσα ειπώθηκαν στην 2η ημέρα της 4ης Εθνικής Συνδιάσκεψης Εκλεγμένων Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών στα Επιμελητήρια, στις 19/11/2022.

Επειδή ο τίτλος και ιδιαίτερα το θαυμαστικό (!) στο τέλος του μου κίνησαν την περιέργεια, άκουσα με προσοχή όλα όσα ειπώθηκαν στο σχεδόν 5ωρο παραπάνω αναφερόμενο video που το βρήκα σε ηλεκτρονική σελίδα και απόρησα για μια ακόμα φορά, όχι για το φερόμενο ως τραγικό λάθος ενός ανώνυμου υπαλλήλου μιας ανώνυμης Τράπεζας και για τον οποίο τονίστηκε ιδιαίτερα πως ήταν και δεόντως πιστοποιημένος ασφαλιστικός υπάλληλος, αλλά για την από αθώα έως εσκεμμένη έλλειψη κρίσιμων πρόσθετων πληροφοριών για το συγκεκριμένο περιστατικό.

Κρίσιμες πρόσθετες πληροφορίες, οι οποίες θα μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν από την εκπρόσωπο του Συνηγόρου του Καταναλωτή ή τουλάχιστον να της ζητηθούν από κάποιον που την άκουσε να προλογίζει την συγκεκριμένη υπόθεση ως «τρανταχτή» και να χαρακτηρίζει την προσυμβατική εκπαίδευση του εμπλεκόμενου τραπεζικού υπαλλήλου ως μη ουσιαστική, με ενδεχόμενο επακόλουθο μια ανέντιμη και ανήθικη πώληση κάποιου ασφαλιστικού προϊόντος.

Τα προσωπικά μου συμπεράσματα, μετά την πολύ προσεκτική παρακολούθηση του σχεδόν 5ωρου video που αναφέρω παραπάνω και ιδιαίτερα των όσων είπε η καθ’ όλα αξιότιμη κυρία Βάσια Μπώλoυ, Αναπληρώτρια Συνήγορος του Καταναλωτή στο συγκεκριμένο ακροατήριο για το επίμαχο περιστατικό είναι ότι όντως ήταν αρκετά ελλιπή.

Επίσης με εξέπληξε η προθυμία των ανθρώπων που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο πάνελ να συμφωνήσουν απόλυτα μαζί της, μια και έδειχνε είτε υποκρισία, είτε έλλειψη σύγχρονων εξειδικευμένων γνώσεων, είτε συνδυασμό τους, είτε σκοπιμότητα χάρη των εντυπώσεων που θα σχημάτιζε το τότε παρόν & αργότερα τηλεοπτικό ακροατήριο, επειδή ήταν ήδη γνωστό πως αρκετά ΜΜΕ θα πρόβαλαν τα της συγκεκριμένης εθνικής συνδιάσκεψης.

Πριν εξηγήσω τα όσα αναφέρω στην παραπάνω παράγραφο περί υποκρισίας, έλλειψης σύγχρονων εξειδικευμένων γνώσεων, δημιουργίας βεβιασμένων και ατεκμηρίωτων εντυπώσεων, πολύ θα ήθελα οι παρόντες στην συγκεκριμένη εθνική συνδιάσκεψη να είχαν ρωτήσει την αξιότιμη κυρία Βάσια Μπώλoυ να τους ενημερώσει και για τα εξής :

α. Η συγκεκριμένη κυρία των 80 - 85 ετών τι ποσοστό από τα χρήματα που είχε στον τραπεζικό της λογαριασμό παρασύρθηκε να «σηκώσει» για να αγοράσει το ασφαλιστικό πρόγραμμα διάρκειας 25 ετών, μια και ακόμα και εκείνη γνώριζε πως οι καταθέσεις της στην όποια Τράπεζα δεν αυγαταίνουν τα τελευταία χρόνια από τόκους ?

Μεγαλύτερο από το 70%, μικρότερο από το 30% ή γύρο από το 50%?

β. Η συγκεκριμένη κυρία των 80 - 85 ετών ήταν γνωστή/πελάτης της Τράπεζας αρκετά χρόνια και αν ΝΑΙ, ο συγκεκριμένος τραπεζικός υπάλληλος απλά ρίσκαρε την εμπιστοσύνη της στη συγκεκριμένη Τράπεζα μόνο και μόνο για να της πουλήσει ένα (παντελώς άχρηστο για την ίδια?) και προφανώς αποταμιευτικό ασφαλιστικό πρόγραμμα?

γ. Μήπως η διάρκεια των 25 ετών δεν ήταν απλά μια ατυχής ιδέα του πιστοποιημένου τραπεζικού υπαλλήλου, αλλά προέκυψε μετά από εκτενή συζήτησή του με την συγκεκριμένη κυρία ?

δ. Η εμπλεκόμενη Ασφαλιστική Εταιρία που εξέδωσε το συγκεκριμένο ασφαλιστικό πρόγραμμα διάρκειας 25 ετών, δεν είδε την ημερομηνία γεννήσεώς της και αν την είδε, γιατί προχώρησε στην έκδοσή του?

Μήπως το έκανε επειδή, εκτός από το ότι της το επιτρέπει η ασφαλιστική μας νομοθεσία, της το επιτρέπουν και οι ηθικοί ασφαλιστικοί κανόνες/κώδικες που ισχύουν κυρίως εκτός Ελλάδος εδώ και αρκετές 10ετίες και ιδιαίτερα στις χώρες που έχουν διδάξει τον υπόλοιπο κόσμο τα περί Ιδιωτικής Ασφάλισης ?

ε. Η εμπλεκόμενη Τράπεζα της παρέδωσε μεταξύ άλλων και το «ασφαλιστήριο συμβόλαιο» και αν ΝΑΙ, ο/η τραπεζικός υπάλληλος που της το παρέδωσε, της εξήγησε μεταξύ άλλων και το Δικαίωμα Υπαναχώρησης, το οποίο αναφέρεται στις πρώτες σελίδες καθενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου και το οποίο ακολουθείται από συγκεκριμένο έντυπο, έτσι ώστε αν ο «πελάτης» μετανιώσει/αλλάξει γνώμη, να πρέπει να το συμπληρώσει, να το υπογράψει και να το στείλει με δική του ευθύνη στην ασφαλιστική εταιρία που εξέδωσε το επίμαχο ασφαλιστήριο συμβόλαιο?

ζ. Ποιες είναι οι ιδιότητες/σχέσεις (επαγγελματικές ή και οικογενειακές) εκείνων που όχι μόνο «έκραξαν» την γηραιά κυρία για την αγορά ενός «ασφαλιστικού μεν αλλά επενδυτικού προγράμματος διάρκειας 25 ετών» και επιπλέον την έπεισαν να διαμαρτυρηθεί γραπτά στον Συνήγορο του Καταναλωτή, μπας και αυτός καταφέρει να καταλάβει πλήρως το πρόβλημα και να αναλάβει να διορθώσει το τραγικό της λάθος?

Ελπίζω να μην σας ξενίζει το «γιατί» επιπλέον δεν ενδιαφέρομαι να μάθω :

• Τι είδους ασφαλιστικό πρόγραμμα «παρασύρθηκε» να αγοράσει η συγκεκριμένη κυρία»?

Μήπως κάποιο σκέτο πρόγραμμα Unit Linked, χωρίς κανένα ρίσκο για την ασφαλιστική εταιρία που το εξέδωσε ή μήπως κάποιο πρόγραμμα Unit Liked με τουλάχιστον κάποιου είδους ασφαλιστικό ρίσκο για την ασφαλιστική εταιρία κατά την διάρκεια ισχύος του (σε περίπτωση θανάτου του ασφαλισμένου) και ενδεχομένως και κάποιον επενδυτικό ρίσκο, λόγω επιβίωσης του ασφαλισμένου στη λήξη του?

Μήπως το πρόγραμμα δεν ήταν Unit Linked, αλλά «εγγυημένου τεχνικού επιτοκίου» με εφάπαξ ασφάλιστρο?

• Ποια Ασφαλιστική Εταιρία το εξέδωσε?
• Σε ποια Τράπεζα εργάζεται ο «άτυχος» και κατάλληλα πιστοποιημένος ασφαλιστικός υπάλληλος ? 
• Και το κυριότερο, γιατί η νομοθεσία της χώρας μας και η τοπική μας εποπτική αρχή των Τραπεζών και των Ασφαλιστικών Εταιριών δεν έχουν επέμβει αρκετά χρόνια νωρίτερα, αποτρέποντας δια ροπάλου τις Ασφαλιστικές Εταιρίες να εκδίδουν αποταμιευτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια κυρίως σε υπερήλικα άτομα και μάλιστα τόσο μεγάλης διάρκειας ισχύος, που στην λήξη τους ο ασφαλισμένος να πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα 90 ή τα 100 ή ακόμα και τα 110 χρόνια της ηλικίας του, για να δει το επενδυτικό ασφαλιστικό του πρόγραμμα να πιάνει τόπο και για τον ίδιο και όχι μόνο για τους κληρονόμους του σε περίπτωση προγενέστερου θανάτου του?

Μήπως δεν το έχουν κάνει απλά επειδή γνωρίζουν πως θα τους έκραζε σχεδόν όλη η εκτός Ελλάδος ιδιωτική ασφαλιστική κοινότητα?

Νομίζω πως η αξιότιμη κυρία Βάσια Μπώλoυ, Αναπληρώτρια Συνήγορος του Καταναλωτή (αλλά και όσοι εξεπλάγησαν μαζί της με αυτά που επεσήμανε στο video του «Next Deal»), είτε δεν σκέφτηκε κάποια από τα παραπάνω, είτε δεν θέλησε να τα δει, είτε δεν της τα έχει επισημάνει κάποιος πραγματικός γνώστης και της ασφαλιστικής μας πιάτσας και όχι μόνο της ασφαλιστικής μας νομοθεσίας και των όσων η ίδια έχει διαβάσει στα έγγραφα που της έχουν διαβιβάσει μέχρι τώρα.

Όσον αφορά τα όσα αναφέρω στην τελευταία παράγραφο της 1η σελίδας του παρόντος κειμένου, είτε για την υποκρισία, είτε για την έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων, είτε για συνδυασμό τους, είτε χάρη εντυπώσεων υπέρ του ακροατηρίου και των ΜΜΕ, τα οποία ήταν γνωστό ότι θα πρόβαλαν τα της συγκεκριμένης εθνικής συνδιάσκεψης αργότερα, έχω να προσθέσω και τα εξής :

Υποκρισία

Η συντριπτική πλειοψηφία των ομιλητών και των λοιπών παρόντων σε αυτή την Εθνική Συνδιάσκεψη ήταν άνθρωποι με μακρόχρονη ενασχόληση στα της ιδιωτικής ασφαλιστικής διαμεσολάβησης για έκδοση συμβολαίων, άρα «από χέρι» γνώστες και της ασφαλιστικής μας πιάτσας.

Απλά η συγκεκριμένη Εθνική Συνδιάσκεψη δεν αφορούσε/περιλάμβανε και τους τραπεζικούς υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν πιστοποιηθεί να διαμεσολαβούν για την έκδοση πάσης φύσεως ιδιωτικών ασφαλιστικών συμβολαίων και όχι μόνο εκείνων που συνδέονται με Τραπεζικά Δάνεια και φαίνεται πως ατό έπαιξε σημαντικό ρόλο όσον αφορά μια πληρέστερη ενημέρωση καθενός «τρίτου».

Βλέπετε αυτοί οι Τραπεζικοί υπάλληλοι είναι κυρίως αυτοί που ταυτόχρονα μπορούν να έχουν έμμισθη σχέση με τον εργοδότη τους (και κατ’ επέκταση μηδενικό κόστος για την επαγγελματική τους στέγη και ταυτόχρονα υπαλληλικό φορολογικό καθεστώς), ενώ όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες ασφαλιστικών διαμεσολαβητών αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως «ελεύθεροι επιτηδευματίες», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την φορολόγησή τους και την Κοινωνική τους Ασφάλιση.

Επίσης οι τραπεζικοί υπάλληλοι που πουλούσαν (οφείλω να ομολογήσω στις περισσότερες περιπτώσεις εκβιαστικά) μικτές ασφαλίσεις στους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, προϋπήρχαν αρκετά χρόνια πριν την εμφάνιση και στην χώρα μας των Δικτύων Πωλήσεων τύπου Agency, τα οποία (αν δεν με απατούν οι γνώσεις μου) η παγκόσμια ιδιωτική ασφαλιστική οικογένεια τα οφείλει στον πάλαι ποτέ Αμερικάνικο Ασφαλιστικό Κολοσσό Alico και μεταγενέστερα Met Life 

Εξυπακούεται ότι το ανθρώπινο δυναμικό που συνθέτει το καθένα Agency μιας ασφαλιστικής εταιρίας, λογικότατα προάγει μόνο τα προγράμματα της ασφαλιστικής του εταιρίας ως τα καλύτερα δυνατά, άρα στην καλύτερη περίπτωση δεν ενημερώνει πλήρως και αντικειμενικά τον υποψήφιο πελάτη του για τα παρεμφερή ασφαλιστικά προγράμματα του ανταγωνισμού και στην χειρότερη περίπτωση τα κατηγορεί ασύστολα, βάσει των έντεχνων πληροφοριών που του έχουν μεταφέρει οι κάθε μορφής εκπαιδευτές του.

Έλλειψη σύγχρονων εξιδικευμένων γνώσεων

Με αυτή την παρατήρηση εννοώ εκείνες τις γνώσεις που αποκτά κάποιος ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «με την τσάντα στο χέρι», δηλαδή όταν βρίσκεται απέναντι σε ένα υποψήφιο πελάτη και προσπαθεί να τον πείσει για τα οφέλη της ιδιωτικής ασφάλισης και όχι να τον δελεάσει με διάφορα δωράκια (π.χ. κουπόνια βενζίνης) ή μέσω σημαντικών εκπτώσεων στα ασφάλιστρα κάποιον ευρέως «πιασάρικων» ασφαλιστικών κινδύνων (βλέπε Κλάδου Αυτοκινήτου και πρόσφατα Κλάδου Πυρός) που οφείλονται στην παντελώς ακατάλληλη για τις Ασφαλιστικές Εταιρίες πρακτική των Black Fridays.

Προσωπικά λυπάμαι για εκείνους τους ομιλητές της 4ης Εθνικής Συνδιάσκεψης, οι οποίοι στο παρελθόν διαμεσολαβούσαν για την σύναψη ιδιωτικών ασφαλίσεων «με την τσάντα στο χέρι», αλλά τα τελευταία χρόνια ασχολούνται κυρίως με την συνδικαλιστική εκπροσώπηση των υπολοίπων και δείχνουν να μην γνωρίζουν ή να έχουν έχουν ξεχάσει τι ακριβώς προσφέρουν οι κατά κανόνα πολυεθνικές Ασφαλιστικές Εταιρίες στο υποψήφιο κοινό τους, έστω και αν αυτό το κοινό είναι αδαές, τόσο ασφαλιστικά όσο και επενδυτικά.

Στην ίδια μοίρα με τους παραπάνω ομιλητές όσον αφορά την έλλειψη «σύγχρονων εξειδικευμένων γνώσεων» προσωπικά βάζω και τους συντάκτες του τελευταίου Solvency (II) αλλά και τους συντάκτες των τελευταίων διεθνών λογιστικών προτύπων IFRS 17.

Το γιατί θα το καταλάβουμε όλοι μόλις εκδοθεί το Solvency III, καθώς και μετά από μερικά χρόνια, με τα προβλήματα που θα έχει δημιουργήσει το διεθνές λογιστικό πρότυπο IFRS ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ιδιωτική Ασφαλιστική Αγορά.

Με εκτίμηση

Γιάννης Περιστέρης

ΥΓ

Εξυπακούεται ότι δεν αναμένω αιτιολογημένες αντιρρήσεις, μια και έχω συνηθίσει στην εκκωφαντική βουβαμάρα που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, ανάλογα δημόσια σχόλιά μου.

Το μόνο που εύχομαι είναι κάπου – κάπου να δουλέψει και το υποσυνείδητο όσων «ιθυνόντων» έχουν την ατυχία να διαβάσουν κάποιο ανάλογο άρθρο μου.