Άραγε ποιος κακοήθης ισχυρίζεται το 2023 μια τόσο απαισιόδοξη εξέλιξη;

Μα όσοι διαπιστώνουν πως η συντριπτική πλειοψηφία του αντίστοιχου τζίρου όλων των ασφαλιστικών εταιρειών, όσον αφορά τις νέες πωλήσεις ατομικών συμβολαίων ΖΩΗΣ εδώ και μερικά χρόνια (και κυρίως μετά το Solvency II), αποτελείται από συμβόλαια τύπου Unit Linked, με κοινό χαρακτηριστικό τους γνώρισμα το μηδενικό επενδυτικό ρίσκο για τις ασφαλιστικές εταιρείες/εκδότες τους.

Ο παραπάνω τζίρος κινδυνεύει να χαθεί πλήρως αν επικρατήσει τελικά η άποψη όσων στην Ε.Ε. γυροφέρνουν την ιδέα επιβολής μηδενισμού των προμηθειών αυτών των ατομικών συμβολαίων, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω προσφέρουν μεταξύ άλλων και σημαντικά οφέλη στις τοπικές οικονομίες, λόγω του πολύ μεγάλου επενδυτικού τους ορίζοντα (τουλάχιστον μιας 10ετίας) και της συνύπαρξης αισθητών penalties σε πρόωρες ρευστοποιήσεις/εξαγορές.

Ταυτόχροναμ οι «ισόβιες» καλύψεις «Υγείας», με αιχμή του δόρατος εκείνες που αφορούν θέματα α’βάθμιας και κυρίως β’βάθμιας περίθαλψης, έχουν πάψει εδώ και αρκετά χρόνια να αποτελούν τον σημαντικότερο συμπληρωματικό (rider) τζίρο στον κλάδο ΖΩΗΣ και έχουν μετακομίσει μαζικά στους Γενικούς Κλάδους, με τη μορφή των ετησίως ανανεούμενων καλύψεων.

Οι λόγοι για αυτή τη βασική αλλαγή στη διάρκεια ισχύος αυτών των καλύψεων και η μαζική μετακόμισή τους στους Γενικούς Κλάδους είναι προφανείς σε όσους ασχολούνται με τις επιπτώσεις αυτών των καλύψεων στους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά ακόμα παραμένουν επιμελώς άγνωστοι αποκλειστικά και μόνο στους νομοθέτες μας.

Τι εννοώ με τις παραπάνω αιχμές εναντίων όσων νομοθετούν χωρίς προηγουμένως να εμβαθύνουν στο αντικείμενο για το οποίο νομοθετούν;

Επειδή το «κακό» για τους ασφαλισμένους και «καλό» για τους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών ξεκίνησε όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες αποφάσισαν συλλήβδην να απενεργοποιήσουν οριστικά τα δήθεν δίκαια πρόστιμα που τους έβαζε ο Συνήγορος του Καταναλωτή (ως Ανεξάρτητη Αρχή) για τις κατά κανόνα μεγάλες αυξήσεις ασφαλίστρων στις αντίστοιχες «ισόβιες» καλύψεις, με το σαθρό επιχείρημα πως αυτές οι αυξήσεις δεν ήσαν εκ των προτέρων γνωστές στους ασφαλισμένους!

Βλέπετε, κατά τον νομοθέτη, οι ασφαλιστικές εταιρείες γνώριζαν εκ των προτέρων (π.χ. από το 1980) πόσο ιατρικό πληθωρισμό θα υφίσταντο τις επόμενες 10ετίες κάθε χρόνο οι αποζημιώσεις τους, τις οποίες διαμόρφωναν αποκλειστικά και μόνο οι διάφοροι «τρίτοι» πάροχοι (κλινικάρχες ιδιωτικών κλινικών, ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, εταιρείες προμήθειας φαρμακευτικού & ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού κ.λπ.) και τον έκρυβαν σκόπιμα και δόλια από τους ασφαλισμένους τους και τα δίκτυα πωλήσεών τους!

Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς και τα προβλήματα που δημιουργούν στις ασφαλιστικές εταιρείες από το 2023 τα νέα λογιστικά πρότυπα (IFRS17), μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτεί κάποιος αν και πόσο ισχύει ο παραπάνω απαισιόδοξος χαρακτηρισμός «κακοήθης».

Τώρα θα μου πείτε γιατί οι ασφαλιστικές εταιρείες εδώ και αρκετά χρόνια αποφεύγουν «σαν τον διάολο το λιβάνι» εκείνα τα παλιά, παραδοσιακά και εύκολα διαθέσιμα ατομικά προγράμματα ΖΩΗΣ μεγάλης διάρκειας ισχύος (Μικτές, Ισόβιες, Επιβιώσεις, Συνταξιοδοτικά κ.λπ.), στα οποία ο κλάδος ΖΩΗΣ οφείλει όχι μόνο την ύπαρξή του, αλλά και την ουσιαστική του ανάπτυξη από τα μέσα της 10ετίας του 1960 και ιδιαίτερα από τις αρχές του 1990 με την περίφημη ΣΥΜΑ(*);

Η απάντηση κρύβεται στους Αναλογιστές των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίοι εντόπισαν πρώτοι τα δεινά που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, επειδή τα παραπάνω παραδοσιακά ατομικά προγράμματα απαιτούσαν υπολογισμούς ασφαλίστρων, αποθεμάτων, εξαγορών και «κεφαλαίων λήξεως» με χρήση ενός σταθερού ετησίου επιτοκίου i% (το περίφημο «τεχνικό» επιτόκιο i%) σε όλη την διάρκεια ισχύος τους, χωρίς την παραμικρή δυνατότατα μελλοντικής επέμβασής τους στην αρχική του τιμή, δηλαδή στην τιμή που ίσχυε στην έναρξη ισχύος αυτών των παραδοσιακών ατομικών προγραμμάτων πριν από μερικές 10ετίες.

Με άλλα λόγια, η παρουσία του κλάδου ΖΩΗΣ στην τοπική μας ασφαλιστική αγορά άρχισε να γίνεται αισθητή γύρω στο 1965 με τον ερχομό στη χώρα μας της τότε «Alico» (American Life Insurance Company) και τις τότε νομοθετικά οριζόμενες ανώτατες τιμές «τεχνικών» επιτοκίων i% (4,25%, 4,5% και 5%).

Οι παραπάνω ανώτατες τιμές «τεχνικών» επιτοκίων i% μειώθηκαν νομοθετικά στο 3,5% αρκετά χρόνια αργότερα, αλλά μόνο για τις νέες πωλήσεις, λες και τα μέχρι τότε αντίστοιχα ασφαλιστικά χαρτοφυλάκια θα εξαφανίζονταν μέσα σε ελάχιστα χρόνια «διά μαγείας» και γι’ αυτό δεν έπρεπε αυτά τα χαρτοφυλάκια να απασχολήσουν καθόλου τον τότε νομοθέτη!

Εξυπακούεται ότι τα τελευταία χρόνια οι επικεφαλής των ασφαλιστικών εταιρειών βρήκαν την εύκολη λύση των ατομικών συμβολαίων τύπου Unit Linked, αλλά με μηδενικό επενδυτικό ρίσκο για τις ασφαλιστικές τους εταιρείες και με μηδενικό ρίσκο «επιβίωσης ενός συνταξιούχου», εκμεταλλευόμενες την αμάθειά του για την κεφαλαιώδη διαφορά μεταξύ μιας μηνιαίας καταβολής χρημάτων (συντάξεων) μόνο για ορισμένα χρόνια (π.χ. 10, 15 ή 20) από μια «ισόβια» καταβολή χρημάτων (συντάξεων).

Έτσι, δε, και τα σαΐνια της Ε.Ε. καταφέρουν να επιβάλουν το μηδενισμό των προμηθειών στα ατομικά συμβόλαια τύπου Unit Liked που προωθούν οι ανά την Ευρώπη ασφαλιστικές εταιρείες, η κηδεία του κλάδου ΖΩΗΣ εντός Ε.Ε. είναι αναπόφευκτη, μια και δεν θα μπορεί να κρατηθεί ζωντανός μόνο με τις ασφαλίσεις έναντι του κινδύνου «θανάτου» κυρίως των δανειοληπτών, όπου το ρίσκο θανάτου επαναϋπολογίζεται κάθε χρόνο, χάρη στο αναλογιστικό εύρημα της «Yearly Renewable Term» και χάρη στην «ΑΠΑ» που τη συνοδεύει, μόνο όταν τη σχετική κάλυψη/προστασία την προωθούν κατάλληλα κατηρτισμένοι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές.

Τι μέλλει γενέσθαι αν η ιδιωτική ασφαλιστική οικογένεια και κατ’ επέκταση και η Πολιτεία θέλουν να μακροημερεύσει ο κλάδος ΖΩΗΣ;

Προσωπικά θα αποφύγω για πολλοστή φορά να κάνω χρήση των χιλιοειπωμένων λέξεων «κίνητρα» της λογικής των «φοροαπαλλαγών», γιατί αν το κάνω είναι σαν να ακυρώνω όλα όσα κατά καιρούς έχω προτείνει μέσω του «NextDeal», όχι μόνο για τη διάσωση του κλάδου ΖΩΗΣ, αλλά και για την απρόσκοπτη περαιτέρω ανάπτυξή του, σε πείσμα όσων θα συνεχίζουν να τον αγνοούν επιμελώς και θα επεξεργάζονται νομοθεσίες και διεθνή λογιστικά πρότυπα ερήμην του.

Τι μέλλει γενέσθαι με πρωτοβουλία μόνο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών

Έχοντας υπόψη το ισχύον (2023) νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τα των ιδιωτικών ασφαλίσεων στη χώρα μας, να συνεχίσουν τη διάθεση των καλύψεων «Υγείας» (εννοώντας εκείνες της α΄βάθμιας και κυρίως της β’βάθμιας περίθαλψης) όπως το κάνουν τα τελευταία χρόνια, δηλαδή μέσω της «ετησίως ανανεούμενης» τιμολόγησής τους, αλλά μεθοδεύοντας μέσω της ΕΑΕΕ υπολογισμούς «Δεικτών Υγείας» για τον «ιατρικό πληθωρισμό» ιδιωτικά ασφαλισμένων ατόμων, οι οποίοι «Δείκτες» να αφορούν το συνολικό χαρτοφυλάκιο καθεμίας ασφαλιστικής εταιρείας και όχι μόνο εκείνον που σκόπιμα δίνουν στον ΙΟΒΕ, δηλαδή έναν συνεχώς φθίνοντα σε πλήθος ασφαλισμένων μέσω των παλαιών «ισόβιων» προγραμμάτων β’βάθμιας (νοσοκομειακής) περίθαλψης και με συνεχώς αυξανόμενη τη μέση ασφαλιστική τους ηλικία.

Όσον αφορά τα παραπάνω αναφερόμενα ατομικά συμβόλαια τύπου Unit Linked, καλόν θα είναι να τα βελτιώσουν στα παρακάτω τους σημεία:

1ο σημείο

Όταν λήγει ένα ατομικό συμβόλαιο τύπου Unit Linked, να μη ρευστοποιούν (εξαγοράζουν) υποχρεωτικά (αυτόματα) όλα τα μερίδια των Αμοιβαίων Κεφαλαίων που βρίσκουν στη λήξη του, αλλά να επιτρέπουν στον δικαιούχο τους να ρευστοποιήσει όσα από αυτά εκείνος θέλει και τα υπόλοιπα να τα αφήνει να τα διαχειρίζεται η ασφαλιστική του εταιρεία μέχρις ότου είτε τα εξαντλήσει πλήρως με μελλοντικές εντολές εξαγοράς/ρευστοποίησής τους είτε μέχρις ότου αποβιώσει νωρίτερα.

Με αυτόν τον τρόπο θα αποφεύγονται προσχεδιασμένες ρευστοποιήσεις με αποκλειστική πρωτοβουλία/ευθύνη μόνο της ασφαλιστικής εταιρείας, οι οποίες ενδέχεται να γίνονται όταν οι χρηματιστηριακές αξίες μεριδίων συγκεκριμένων Αμοιβαίων Κεφαλαίων είναι πρόσκαιρα ιδιαίτερα χαμηλές.

2ο σημείο

Σε όσα συμβόλαια τύπου Unit Linked ο τίτλος τους περιλαμβάνει τη λέξη «Σύνταξη» να προσφέρουν στον μελλοντικό συνταξιούχο και μια επιλογή ισόβιας συνταξιοδότησής του, αναφέροντας στους όρους του ατομικού συμβολαίου ότι ο Αναλογιστικός Πίνακας μετατροπής κάθε εφάπαξ ποσού σε ισόβια μηνιαία σύνταξη θα καθορίζεται από καθεμιά ασφαλιστική εταιρεία σε προκαθορισμένες ημερομηνίες κάθε 12μήνου (π.χ. στο τέλος κάθε 3μήνου), θα αφορά όλα τα ασφαλισμένα άτομα που ήδη θα έχουν συμπληρώσει τότε μια μεγάλη ηλικία (π.χ. μεγαλύτερη των 65 ετών) και θα ζητούν την εφαρμογή του τελευταίου Αναλογιστικού Πίνακα για να αρχίσουν να λαμβάνουν μια ισόβια σύνταξη γήρατος, υπολογισμένη με αντίστοιχο ετήσιο τεχνικό επιτόκιο i% που θα το καθορίζει ανά Αναλογιστικό Πίνακα αποκλειστικά και μόνο η ασφαλιστική εταιρεία μέσω των Αναλογιστών της.

Επίσης όσες ασφαλιστικές εταιρείες θελήσουν να ενισχύουν το μελλοντικό εισόδημα του ασφαλισμένου-συνταξιούχου τους με έσοδα από τις μελλοντικές αποδόσεις j% των επενδύσεων των μαθηματικών του αποθεμάτων όταν αυτές θα ξεπερνούν το αντίστοιχο ετήσιο τεχνικό επιτόκιο i% (το οποίο κατά κανόνα οφείλει να είναι ιδιαίτερα συντηρητικό), θα μπορούν να το κάνουν μέσω μιας αρκετά πιο σοφής αναλογιστικής/μαθηματικής φόρμουλας ΣΥΜΑ(*), σε σχέση με εκείνη που αναφέρουν οι παλαιές παραδοσιακές καλύψεις ΖΩΗΣ των τύπων «Μικτές», «Ισόβιες», «Επιβιώσεις» και «Σύνταξης».

3ο σημείο

Αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει να επανεξετάσουν τα «διαχειριστικά έξοδα» με τα οποία χρεώνουν τα ατομικά συμβόλαια τύπου Unit Linked και κυρίως εκείνα που «δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά» σε όποιον διαβάζει τους όρους αυτών των συμβολαίων, επειδή έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα υπερβολής σε βάρος των κατόχων αυτού του τύπου των ατομικών συμβολαίων.

Πιο κομψά δεν θα μπορούσα να το γράψω και κατά τη γνώμη μου ακριβώς αυτό το σημείο εκμεταλλεύονται όσοι από την Ε.Ε. προσπαθούν να μηδενίσουν τις προμήθειες που δίνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες στα δίκτυα πωλήσεών τους γι’ αυτού του τύπου τα ατομικά συμβόλαια.

Τι μέλλει γενέσθαι με συνεργασία των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και του νομοθέτη

Εδώ ορισμένοι είμαι βέβαιος πως θα θέλουν να μου πουν «Γιάννη, πιάσε ένα αυγό και αν καταφέρεις να το κουρέψεις, τότε τα ξαναλέμε».

Η δική μου άποψη είναι πως και εδώ υπάρχουν πάρα πολλές λύσεις, αρκεί:

•  Αυτή η συνεργασία να είναι έντιμη.
• Οι συνεργαζόμενοι να μη σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα με ορίζοντα ολίγων ετών, αλλά και εκείνα των ασφαλισμένων, των συμβαλλόμενων, των δικαιούχων ασφαλισμάτων και των ανθρώπων που διαμεσολαβούν για την πώλησή τους σε έναν κατά κανόνα αδαές ασφαλιστικά κοινό.
• Οι συνάδελφοι Αναλογιστές, οι οικονομικοί δ/ντές, οι δ/ντές Marketing & Πωλήσεων και οι δ/ντές Νομικών Υπηρεσιών που θα έχουν την τύχη να συμμετέχουν σε αυτές τις συνεργασίες (αλλά και εκείνοι της ΔΕΙΑ της ΤτΕ) να καταφέρουν να βγουν από το καθ’ όλα άρτιο επιστημονικό τους καβούκι και να προτείνουν ιδέες, οι οποίες όχι μόνο να είναι εφαρμοστέες για λίγα χρόνια και «μετά το ξαναβλέπουμε», αλλά να είναι ικανές να προάγουν το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης στη χώρα μας πολύ περισσότερο από ό,τι μέχρι σήμερα φαίνεται να το κάνουν οι συνάδελφοί τους εντός της Ε.Ε.

Ελπίζω να μη ρωτήσει κανείς πώς γίνεται να έχω και εγώ σ’ αυτή την ηλικία μερικές ιδέες, γιατί θα τον απογοητεύσω.

Τι μέλλει γενέσθαι με την αντιπαράθεση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών & των ΙΕΣΠ-ΤΕΑ

Η δική μου άποψη είναι να πάψουν να «ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη» για το ποια πλευρά προστατεύει καλύτερα τα συμφέροντα του αδαούς ασφαλιστικά κοινού και να πάνε στον νομοθέτη με κοινές προτάσεις, τις οποίες ταυτόχρονα να τις δημοσιοποιήσουν όσο μπορούν περισσότερο.

Με αυτόν τον τρόπο θα δώσουν τη δυνατότητα σε δημόσιους φορείς, οι οποίοι εκ των πραγμάτων οφείλουν να έχουν τεκμηριωμένη άποψη επί του συγκεκριμένου θέματος, όπως είναι η Ένωση Αναλογιστών Ελλάδος (ΕΑΕ), η Εθνική Αναλογιστική Αρχή (ΕΑΑ) και η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), να τις κρίνουν δημόσια και ενδεχομένως να συμβάλουν υπέρ μιας καλύτερης διατύπωσής τους, επ’ ωφελεία όλων των ενδιαφερόμενων μερών.

***Για τους μη ειδικούς, «ΣΥΜΑ» (ή «ΠΥΜΑ») σημαίνει την ετήσια συμμετοχή της Βασικής Κάλυψης ενός ατομικού συμβολαίου ΖΩΗΣ (π.χ. μιας «Μικτής» ή «Ισόβιας» ή «Επιβίωσης» ή «Σύνταξης») στα ετήσια έσοδα της ασφαλιστικής εταιρείας από την επένδυση των μαθηματικών της αποθεμάτων, όταν η απόδοση αυτής της επένδυσης j% υπερβαίνει τη διαφορά i% + k%, όπου i% είναι το ετήσιο «τεχνικό επιτόκιο» που χρησιμοποιούν οι Αναλογιστές για τους υπολογισμούς των ασφαλίστρων, των εξαγορών και των κεφαλαίων λήξεως αυτών των καλύψεων και k% είναι μια τιμή προκαθορισμένη από τους Αναλογιστές έτσι ώστε να μην υπολογίζουν αυτή τη συμμετοχή όταν η τιμή του j% υπερβαίνει ελάχιστα την τιμή του αντίστοιχου «τεχνικού επιτοκίου» i%. 

Ο Γιάννης Περιστέρης είναι μαθηματικός (BSc στα Μαθηματικά, από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών-1972) και αναλογιστής (BSc (Honors) στην Αναλογιστική Επιστήμη, από το City University of London-1978). Από το 1973 μέχρι και το 1991 ήταν στέλεχος της Εθνικής Ασφαλιστικής, στη συνέχεια μέχρι το 2005 διευθυντής Ζωής και υπεύθυνος αναλογιστής στην Allianz Ελλάδος, και ακολούθως μέχρι το 2008 διευθυντής Ζωής και υπεύθυνος αναλογιστής της AXA Ασφαλιστικής. Από το 2008 έως το 2014, σύμβουλος και υπεύθυνος διοίκησης της La Vie Health Insurance Company. Στη συνέχεια σύμβουλος αναλογιστής στη Eurolife, στην PrimaryLink Insurance Broker, και από το 2014 μέχρι σήμερα στη South Eastern Insurance Broker. Είναι πλήρες μέλος της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος (FHAS).

Δείτε το όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ασφαλιστικό ΝΑΙ - Τεύχος 202

Εναλλακτικά πατήστε εδώ για μεγέθυνση