Κατάργηση του φόρου ασφαλίστρων 15% και του ΦΠΑ στους λογαριασμούς των νοσοκομείων και υποχρεωτική ασφάλιση στις επιχειρήσεις με τζίρο πάνω από ένα εκατ. ευρώ ζήτησε ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου μιλώντας χθες στην ανοικτή εκδήλωση στο πλαίσιο της ετήσιας γενικής συνέλευσης της Ένωσης που είχε θέμα : «Γεφυρώνοντας το κενό προστασίας για ένα ασφαλέστερο αύριο».

Ο κ. Σαρρηγεωργίου που δήλωσε πως οι ασφαλιστές είναι υπερήφανοι για την δουλειά τους, τόνισε ακόμη ότι ο έλληνας είναι επικίνδυνα υπασφαλισμένος, και πρέπει το κενό αυτό να καλυφθεί με τη συμπληρωματική λύση της ιδιωτικής ασφάλισης, στην περιουσία, την υγεία τη σύνταξη.

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Σαρρηγεωργίου ακολουθεί:

Χαίρομαι όμως πολύ που είστε σήμερα μαζί μας. Εκ μέρους της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος. Σας ευχαριστώ που είστε μαζί μας σ αυτή την εκατοστή δέκατη έβδομη Γενική Συνέλευση της Ένωσης μας Για 117 συναπτά χρόνια. Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος εργάζεται για το καλό της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, η οποία έχει ιστορία πολύ μεγαλύτερη λίγο μετά την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους.

Λίγο λιγότερο από 200 χρόνια. Κυρίες και κύριοι, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας και είμαστε περήφανοι για τη δουλειά μας, τη δουλειά μας, η οποία είναι η ασφάλιση. Η ασφάλιση έχει δύο πυλώνες τον ιδιωτικό, δηλαδή εμάς, τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και τον κρατικό, Την κοινωνική ασφάλιση δηλαδή, που αποτελεί τον βασικό ιστό λειτουργίας κάθε σύγχρονου κράτους. Για τη σωστή προστασία όμως του Έλληνα έχουμε ευθύνη και οι δύο.

Ευθύνη πρώτα απ όλα απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Στα επόμενα λίγα λεπτά θα ήθελα να σας θέσω και να επιχειρήσω να απαντήσω σε ένα ερώτημα αν η επιλογή που έχουμε κάνει για το πώς ασφαλίζεται ο Έλληνας συνολικά, δηλαδή τόσο από το κράτος με την κοινωνική ασφάλιση όσο και από τον ιδιωτικό τομέα, αν η επιλογή αυτή είναι σωστή. Το μιξ αυτό είναι σωστό ή επιδέχεται βελτιώσεις; Επιλέξαμε να αφιερώσουμε τη φετινή εκδήλωση σε αυτό που λέγεται «κενό προστασίας», δηλαδή στο τι μένει ανασφάλιστο, κάτι το οποίο είναι παγκόσμιο πρόβλημα.

Ειδικά στη χώρα μας όμως το κενό προστασίας είναι επικίνδυνο. Είναι εξαιρετικά μεγάλο όταν μιλάμε για μεγάλο κενό προστασίας στην Ευρώπη, όπου η ασφαλιστική παραγωγή κυμαίνεται στο 7,5% του ΑΕΠ. Τι μπορούμε να πούμε για την Ελλάδα, όπου η ασφαλιστική παραγωγή βρίσκεται μόλις στο 2,4% του ΑΕΠ; Δηλαδή ο Έλληνας πρώτα απ όλα σαν άτομο και σαν οικογένεια και έπειτα σαν επιχείρηση είναι ασφαλισμένος στο ένα τρίτο με ένα τέταρτο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Και αυτό προσέξτε, ενώ γνωρίζουμε όλοι μας ότι οι κίνδυνοι γύρω μας αυξάνονται εκθετικά. Κίνδυνοι, δημογραφικοί κίνδυνοι Κλιματικοί, κίνδυνοι στο χώρο της υγείας. Τι κάνει η Ένωσή μας; Είναι όντως το κενό προστασίας; Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που απασχόλησε και αυτή τη χρονιά την Ένωση. Αποτέλεσε βασικό μας στόχο το πώς θα μειώσουμε αυτό το κενό, εστιάζοντας, εστιάζοντας, επαναλαμβάνω, στις φυσικές καταστροφές, την υγεία αλλά και τη συνταξιοδοτική αποταμίευση, σε ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε. Σε ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να αυξήσουμε την ασφαλιστική συνείδηση. Να ενημερώσουμε σωστά τους πολίτες στο τι να προτείνουμε στην Πολιτεία και στην κοινωνία ως βιώσιμες λύσεις. Παράλληλα, βασικό μας στόχο αποτελεί ο συνεχής εκσυγχρονισμός της αγοράς μας, ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Ο κόσμος μας αλλάζει δραματικά και για να παραμείνουμε σχετικοί στον άνθρωπο εκεί έξω, στον δρόμο που ενδέχεται να εξετάζει, να αγοράζει, να ασφαλιστεί σε εμάς πρέπει να κάνουμε δραματικές βελτιώσεις στο ψηφιακό π ροφίλ, για να το πω έτσι, των εταιρειών μας, ενώ παράλληλα μας απασχολεί πολύ σοβαρά και η προσαρμογή, γρήγορη προσαρμογή σε όλη τη μεγάλη γκάμα θεμάτων που λέγεται ESG, high end, όπως επίσης και της διασφάλισης της ισότητας, της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης στο εργασιακό μας περιβάλλον, διότι είμαστε ένας μεγάλος εργοδότης, ένας καλός, ένας σοβαρός, ένας μακροπρόθεσμος εργοδότης.

Σ όλα αυτά και πολλά άλλα γίνονται πολλές δράσεις που περιληπτικά περιέγραψε η Γενική Διευθύντρια της Ένωσης. Για να ξαναγυρίσω όμως στο ζήτημα το σημερινό, το κενό προστασίας δηλαδή, όπως φάνηκε με την καταιγίδα Ντανιέλ, μεγάλο ποσοστό πολιτών αλλά και επιχειρήσεων, κυρίως των μικρομεσαίων, παραμένουν ανασφάλιστοι στις φυσικές καταστροφές.

Το 15% των σπιτιών είναι ασφαλισμένο στις επιχειρήσεις. Εκτιμάται ότι μόλις 200.000 από τις 500.000 επιχειρήσεις που έχουν έστω και έναν υπάλληλο είναι ασφαλισμένες. Κενό προστασίας υπάρχει βέβαια και το γνωρίζουν οι φίλοι υπουργοί και στη σύνταξη. Ο 65χρονος Δανός, ο οποίος βγαίνει στη σύνταξη, έχει στην άκρη χρήματα, αυτό τεχνοκρατικά λέγεται κεφαλαιοποιητικά χρήματα δεν εξετάζουμε σε δημόσιο ιδιωτικό σύστημα, αποταμιεύσεις 28 μηνών του τελευταίου του μισθού. Ο Έλληνας έχει στην άκρη, αποταμιεύσεις 5 ημερών. Ο μέσος όρος του πολίτη του ΟΟΣΑ είναι 8 μήνες αποταμίευσης και εμείς έχουμε 5 μέρες. Στην υγεία, το 2021 είναι δυστυχώς τα πιο από τα στοιχεία που έχουμε, οι Έλληνες ξόδεψαν συνολικά 16,7 δις.

Από αυτά 10,5 πλήρωσε το κράτος σε κάθε μορφή. Μόλις 700.000.000 πληρώσαμε εμείς στους λίγους ασφαλισμένους συμπληρωματικά στην ιδιωτική ασφάλιση, στην υγεία και βέβαια 5,5 δισεκατομμύρια πλήρωσαν από την τσέπη τους οι Έλληνες. Αυτό το ποσό είναι διπλάσιο  ως ποσοστό από αυτό που καταβάλλει ο μέσος Ευρωπαίος από την τσέπη του. Γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι καταβάλλουν και κάτι από την τσέπη τους για την υγεία τους.

Απλά είναι το μισό ως ποσοστό σε σχέση με αυτό που καταβάλλει ο Έλληνας. Το κενό προστασίας λοιπόν σε όλους τους τομείς μεταφράζεται πολύ απλά στο να πληρώνει εξ ιδίων δυνάμεων ο ανασφάλιστος Έλληνας, κάτι το οποίο είναι πολύ περισσότερο από αυτό το αντίστοιχο του μέσου Ευρωπαίου. Και αυτό επηρεάζει εντονότερα των οικονομικά αδύναμο, ο οποίος δεν έχει στην άκρη κεφάλαια για να αντιμετωπίσει μια μεγάλη ζημιά, σε αντίθεση με τους έχοντες οι οποίοι μπορούν να αυτασφαλίζονται, δηλαδή να μένουν ανασφάλιστοι.

Οι πολίτες, ιδιαίτερα οι μη έχοντες, οι οποίοι έχουν και περισσότερη ανάγκη τη συμπληρωματική ιδιωτική κάλυψη, θεωρούν ότι είναι ασφαλισμένοι πλήρως από τον δημόσιο τομέα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ανασφάλιστοι ή επικίνδυνα υπασφαλισμένοι. Θεωρούν ότι αν το σπίτι τους καταστραφεί από ένα σεισμό πλημμύρα η πυρκαγιά, το κράτος θα είναι εκεί να τους δώσει τα χρήματα να το ξαναχτίσουν επαρκώς και άμεσα. Όταν η κρατική αρωγή δεν επαρκεί για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών. Θεωρούν ότι είναι καλυμμένοι στο κομμάτι της υγείας, όταν η συμμετοχή τους, επαναλαμβάνω, στη χρηματοδότηση των δαπανών για την υγεία της χώρας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Θεωρούν τέλος, ότι θα βγουν στη σύνταξη όταν βγουν στη σύνταξη, το ποσό που θα πάρουν από τη δημόσια ασφάλιση θα επαρκεί για να διατηρήσουν για πολλά χρόνια, γιατί ζούμε δόξα τω Θεώ, πολλά χρόνια το ψηλότερο επίπεδο ζωής που έχουν, που έχουν κατακτήσει, ενώ η μέση σύνταξη κυμαίνεται σήμερα στα 795 ευρώ μεικτά και το 50% των συνταξιούχων παίρνει σύνταξη κάτω των χιλίων ευρώ μηνιαίως.

Σε ένα περιβάλλον υψηλού πληθωρισμού και μεγάλων αυξήσεων στα βασικά αγαθά και ποσά, τα οποία οι μελέτες δείχνουν ότι δεν είναι εύκολα διατηρήσιμα λόγω της δημογραφικής πυραμίδας.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι αν συμβεί κάτι, όταν συμβεί κάτι, όταν έρθει η δύσκολη ώρα, ο πολίτης θα πρέπει να βρει τρόπο να πληρώσει μόνος του τη ζημιά. Το ζήτημα είναι τι πρέπει να κάνουμε ως οργανωμένη κοινωνία, ως κράτος, αλλά και εμείς, η ασφαλιστική αγορά για να μειωθεί αυτό το μεγάλο κενό προστασίας στη χώρα. Είναι ένα θέμα, όπως είπα, που συζητιέται σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που σε εμάς το σημείο εκκίνησης είναι πολύ χειρότερο.

Η ιδιωτική ασφάλιση είναι εδώ. Είναι αξιόπιστη. Αποδεικνύει καθημερινά ότι μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στις φυσικές καταστροφές. Θυμίζω φέτος είχαμε τις πρωτοφανείς πλημμύρες Ντάνιελ, που ήταν η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή από το 1993 που κρατάμε στατιστικές με την ίδια μεθοδολογία. Και είχαμε λίγο πριν τις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού. Στα δύο αυτά περιστατικά ανταποκριθήκαμε άμεσα με αποζημιώσεις που ξεπέρασαν τα 420 εκατομμύρια ευρώ.

Προσέξτε όμως από αυτά τα 420 εκατομμύρια, 390 εκατομμύρια σχεδόν αφορούσαν αποζημιώσεις σε επιχειρήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο μικρός ήταν ανασφάλιστος. Πληρώνουμε 2 με 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ αποζημιώσεις κάθε χρόνο. Πέρσι 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Και δύο στοιχεία ακόμα. Τα επαναλαμβάνω κάθε χρόνο, είναι σημαντικά. Είμαστε ο μεγαλύτερος θεσμικός επενδυτής στη χώρα. Μακροπρόθεσμος στόχος, λένε οι αγορές με 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Είμαστε πίσω από την ασφάλιση και πολλές φορές από την επένδυση τη χρηματοδότηση πολύ μεγάλων έργων. Και αυτό περιλαμβάνει με συνεχώς αυξανόμενο, όχι επαρκή ρυθμό, όμως ακόμη και επενδύσεις σε λεγόμενες πράσινες επενδύσεις και άλλα θέματα. Αυτού του είδους ο τζίρος της αγοράς και αυτό έχει κάποιο ενδιαφέρον ήταν το 2023, 5,3 δισεκατομμύρια. Προσέξτε. Πήρε 15 χρόνια να ξαναπεράσει το κατώφλι των 5 δισεκατομμυρίων στην αγορά.

Το 2009 ήταν 5,5 δισεκατομμύρια ο τζίρος και πήρε 15 χρόνια για να φτάσουμε πάλι σε αυτό το επίπεδο. Και βέβαια ως αγορά είμαστε ένας μεγάλος εργοδότης που απασχολούμε έμμεσα ή άμεσα περίπου 50.000 εργαζόμενους. Τέλος, έχουμε, παρόλο τον Ντάνιελ, παρ όλες όλες τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει μέσα στην κρίση, η αγορά μας μπήκε στο σχέδιο υπό την εποπτεία τη σωστή και αυστηρή της Τραπέζης της Ελλάδος, ως οφείλει.

Και έχουμε έναν από τους υψηλότερους δείκτες φερεγγυότητας στην Ευρώπη με 175% του ΑΕΠ. Κυρίες και κύριοι, η Ελλάδα είναι η μόνη ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες που επιλέγει διαχρονικά να βασίζει την προστασία των πολιτών σχεδόν αποκλειστικά στο Δημόσιο. Οφείλουμε να εξετάσουμε αν επιθυμούμε να επιμείνουμε σε ένα μοντέλο που όλα αιώνια θα τα περιμένουμε από το κράτος.

Είναι αυτή μια βιώσιμη, αποτελεσματική επιλογή για τους πολίτες και το μέλλον της χώρας; Γίνονται κινήσεις όμως και πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Στις φυσικές καταστροφές νομοθετήθηκε τη χρονιά που μας πέρασε το κίνητρο της έκπτωσης στον ΕΝΦΙΑ για τις ασφαλισμένες κατοικίες, κίνητρο που εκτιμούμε ότι θα έπρεπε να είναι ισχυρότερο του 10%. Παρόλα αυτά είναι μια καλή κίνηση. Είναι ενδιαφέρον ότι πήρε πάρα πολλούς μήνες η εφαρμογή του.

Γίνεται τώρα, όπως ίσως γνωρίζετε, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι πολίτες να ασφαλίσουν τα σπίτια τους. Επιτρέψτε μου εδώ όμως να παροτρύνω την πολιτεία να το διαφημίσει και αυτή. Κάνατε κάτι πολύ καλό. Πείτε το και εσείς γιατί ο κόσμος δεν το ξέρει τόσο καλά ή δεν το καταλαβαίνει. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη εξήγγειλε την υποχρεωτική ασφάλιση των επιχειρήσεων με τζίρο πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ.

Θεωρούμε ότι θα πρέπει να εξεταστεί το όριο να πέσει στο 1.000.000 ευρώ, έτσι ώστε να καλυφθεί μεγαλύτερος όγκος μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στη γειτονική μας Ιταλία νομοθετήθηκε πριν από ένα με δύο μήνες η υποχρεωτική ασφάλιση όλων των επιχειρήσεων. Πάντως και τα δύο αυτά μέτρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως είναι απολύτως στη σωστή κατεύθυνση και η ίδρυση του τελικά ενός κεφαλαιοποιητικό συστήματος στον κρατικό ουσιαστικά πρώτο πυλώνα.

Όπως είπαμε και πέρσι, χρειαζόμαστε περισσότερα, πολύ περισσότερα. Είναι απολύτως στη σωστή κατεύθυνση. Χρειαζόμαστε και άλλα και άλλους φορείς. Κεφαλαιοποιητικό στο θέμα της αποταμίευσης. Και βεβαίως αυτοί οι φορείς υπάρχουν ήδη στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν όμως και άλλα να γίνουν στον τομέα των ανασφάλιστων οχημάτων. Απλά συγκρατήστε κάτι όταν βγείτε στον δρόμο.

Σκεφθείτε ότι περίπου ένα στα δέκα αυτοκίνητα που βλέπετε είναι ανασφάλιστο και έχουμε υποχρεωτική ασφάλιση για πάρα πολλά χρόνια. Σε αυτή τη χώρα έχει γίνει πολύ μεγάλη δουλειά και από τους ανθρώπους της Ένωσης και από το Υπουργείο. Είδα τον κύριο Θεοχάρη προηγουμένως. Είμαστε πάρα πολύ κοντά στο να πατηθεί το τελευταίο κουμπί, συγχωρήστε μου την έκφραση, για να εξαλειφθεί πλέον αυτό το φαινόμενο, το τόσο κοινωνικά και οικονομικά επιζήμιο των ανασφάλιστων αυτοκινήτων.

Εν τω μεταξύ στην Υγεία έχουμε ακόμη 15% φόρο ασφαλίστρων, πληρώνουμε ΦΠΑ στους λογαριασμούς των νοσοκομείων. Κάποτε είχαμε κίνητρα, κυρίες και κύριοι, για την ασφάλιση στην υγεία και τώρα έχουμε αντικίνητρα και φόρους. Δεν έχουμε κανένα κίνητρο πλέον για έναν νέο άνθρωπο να βάλει στην άκρη χρήματα όταν είναι νέος προ φόρων, έτσι ώστε να τα βρει κεφαλαιοποιητικό με το όνομα και το επώνυμό του.

Όταν θα γίνει 65 και 70 χρονών τότε και θα βγει στη σύνταξη. Κυρίες και κύριοι, δεν θέτουμε δίλημμα κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης για τους πολίτες. Δεν συζητάμε επίσης εδώ για το μέλλον της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς. Συζητάμε για το πώς ο Έλληνας θα είναι καλύτερα, πληρέστερα προστατευμένος. Αυτή η συζήτηση δεν έχει κομματικό χρώμα.

Είναι μια συζήτηση υπερκομματική. Και εδώ επιτρέψτε μου να ανοίξω μια παρένθεση. Μας ξένισε το γεγονός ότι απουσιάζει σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση από αυτή τη συζήτηση. Και το λέω γιατί είναι μια συζήτηση υπερκομματική και καθολική, γιατί αφορά το μέλλον και τη βιωσιμότητα της χώρας μας, το μέλλον του μέσου Έλληνα και της μέσης Ελληνίδας, ανεξαρτήτως ιδεολογίας.

Όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε στη συνταγή. Μιλάμε για μια επιλογή για την προστασία του μέσου Έλληνα, ο οποίος παραμένει ανασφαλής  και άρα εκτεθειμένος σε έναν κόσμο ο οποίος μεταβάλλεται επικίνδυνα με ταχύτατους ρυθμούς. Και αυτό μας αφορά όλους τώρα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.