Σε περίπτωση τροχαίου αυτοκινητικού ατυχήματος, για τη θεμελίωση ευθύνης είτε με βάση το ν. ΓπΝ/1911, είτε με βάση το κοινό δίκαιο, (αρθρ. 914 επ. ΑΚ), βασική προϋπόθεση είναι, ότι το ατύχημα προκαλείται "κατά τη λειτουργία" του αυτοκινήτου, αυτής νοούμενης, (λειτουργίας), όταν το αυτοκίνητο κινείται σύμφωνα με τον προορισμό του και αν ακόμη δεν λειτουργεί ο κινητήρας του, αρκεί, η ζημία να συνδέεται με τους τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου. Αντίθετα, στην περίπτωση που το ατύχημα συμβαίνει από την λειτουργία μηχανήματος που είναι τοποθετημένο σε ειδικά διασκευασμένο αυτοκίνητο δεν δημιουργείται ευθύνη από το αυτοκίνητο, αφού. το προέχον στην περίπτωση αυτή είναι η λειτουργία του μηχανήματος αυτού (εργαλείου) που είναι τοποθετημένο στο αυτοκίνητο.

Η περίπτωση αυτή (όπως εν προκειμένω, όταν από την λειτουργία γερανού φορτοεκφόρτωσης, τοποθετημένου επί φορτηγού οχήματος, προκλήθηκε σοβαρός τραυματισμός του ενάγοντος) δεν εμπίπτει στην έννοια των διαφορών από αυτοκίνητα για να εκδικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των αρθ. 681 Α Κ.Πολ.Δ, αφού το προέχον είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου και η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου.

Εν προκειμένω απορρίπτεται ως αβάσιμος ο εκ του αριθμού 1 του αρθ. 559 Κ.ΠολΔ λόγος αναιρέσεως, αφού, με βάση τα ιστορούμενα με την αγωγή και την ανταποκρινόμενη στα πράγματα εκτίμηση του περιεχομένου αυτής (ΚΠολΔ 561 παρ.2), γενεσιουργός αιτία για την επέλευση του ατυχήματος, τον σοβαρότατο τραυματισμό του ενάγοντα και την εντεύθεν αξίωση αποζημίωσης του, ήταν η κακή εγκατάσταση του συστήματος του γερανού και ο αμελής εκ μέρους του οδηγού-χειριστή, χειρισμός του συγκεκριμένου μηχανήματος, κατά την διαδικασία φορτοεκφόρτωσης.

Απόφ. ΑΠ 646/2014

Πρόεδρος : Νικόλαος Λεοντής
Εισηγητής : Μαρία Χυτήρογλου
Μέλη : Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου - Δημητρούλα Υφαντή - Ιωάννα Πετροπούλου
Δικηγόροι : Δημήτριος Ντοκατζής - Σπύρος Κρίκος

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1) Λειτουργία – Αυτοκινήτου - Έννοια

Ατύχημα προκληθέν από την λειτουργία γερανού φορτωεκφόρτωσης δεν καλύπτεται ασφαλιστικώς. Επί προαιρετικής ασφαλίσεως, όπως είναι αυτή της αστικής ευθύνης για την περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία ενός μηχανήματος ως εργαλείου, ο ζημιωθείς τρίτος δεν έχει ευθεία αξίωση έναντι του ασφαλιστή παρά μόνο κατά του λήπτη της ασφαλίσεως από τις υπαίτιες πράξεις ή παραλείψεις του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις του. Ο τρίτος μπορεί να στραφεί κατά του ασφαλιστή μόνο πλαγιαστικώς. Αναιρείται Εφετειακή απόφαση που δέχθηκε την ασφαλιστική κάλυψη του ατυχήματος, επί τω λόγω ότι η ιδιοκτήτρια εταιρία του ζημιογόνου φορτηγού αυτοκινήτου, είχε ασφαλίσει αυτό για πέραν των υποχρεωτικών κινδύνων για σωματικές βλάβες και υλικές ζημίες τρίτων ΚΑΙ για κινδύνους που τυχόν προκαλούσε σε τρίτους ως εργαλείο , καταβάλλοντας μάλιστα ειδικό επασφάλιστρο. Η κρίση του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου στηρίχθηκε στο γεγονός ότι ο εκ του ατυχήματος προκληθείς θάνατος (από πτώση φορτίου), προήλθε από τη λειτουργία του γερανού, αφού αυτό εκτελούσε εργασίες φόρτωσης, και όχι από την λειτουργία του οχήματος. ΑΠ 492/2012 ΕΣυγκ∆ 2012/299 (και τας υπ΄αυτή σχόλια – παρατηρήσεις και σχετική νομολογία).

Ατύχημα προκληθέν από ανυψωτικό μηχάνημα (κλαρκ) κατά την λειτουργία του ως εργαλείου δεν καλύπτεται ασφαλιστικώς. Δεν αποτελεί ατύχημα κατά την έννοια της λειτουργίας του αυτοκινήτου, αυτό που προέρχεται από μηχάνημα, όπως είναι το περονοφόρο ανυψωτικό μηχάνημα (κλαρκ), κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του ως εργαλείου. Και αυτό γιατί η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου, αφού το προέχον εδώ είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου. Επί προαιρετικής ασφαλίσεως, όπως είναι αυτή της αστικής ευθύνης για την περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία ενός μηχανήματος ως εργαλείου, ο ζημιωθείς τρίτος δεν έχει ευθεία αξίωση έναντι του ασφαλιστή παρά μόνο κατά του λήπτη της ασφαλίσεως από τις υπαίτιες πράξεις ή παραλείψεις του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις του. Ο τρίτος μπορεί να στραφεί κατά του ασφαλιστή μόνο πλαγιαστικώς. Απόφ.ΑΠ 504/2012 ΤΝΠ Επιθεώρησης Συγκοινωνιακού Δικαίου. (βλέπε αυτόθι Σχόλια – Παρατηρήσεις και ανάλυση σχετικής παρατιθέμενης πλούσιας Νομολογίας).

Κείμενο Απόφ. ΑΠ 646/2014

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις διατάξεις των αρθ. 576 Κ.Πολ.Δ προκύπτει ότι αν κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αναιρέσεως δεν εμφανιστεί ή εμφανιστεί αλλά δεν λάβει μέρος με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος κάποιος από τους διαδίκους ο Άρειος Πάγος ερευνά αυτεπαγγέλτως αν ο απολειπόμενος διάδικος επέσπευσε εγκύρως τη συζήτηση οπότε συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι ή αν τη συζήτηση επέσπευσε ο αντίδικος του απολειπομένου διαδίκου οπότε εξετάζεται, αυτεπαγγέλτως αν ο τελευταίος κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως. Στην περίπτωση που η κλήση για την συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως και συντρέχει περίπτωση απλής ομοδικίας ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς τον μη νομίμως παριστάμενο διάδικο, χωρίζει την υπόθεση και η συζήτηση της αιτήσεως αναιρέσεως χωρεί νομίμως ως προς όσους εκπροσωπούνται από πληρεξούσιο δικηγόρο ή έχουν κλητευθεί νομίμως (576 παρ. 3 εδ 2 Κ.Πολ.Δ επί απλής ομοδικίας το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 62 του ν. 4139/2013).

Στην προκειμένη περίπτωση, που η συζήτηση επισπεύδεται από τον αναιρεσείοντα προκύπτει από τις με αριθμούς 1481Β/10-10-2013 και 1496Β/11-10-2013 εκθέσεις επιδόσεως του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Κατερίνης ..., που προσκομίζει και επικαλείται αυτός (αναιρεσείων) ότι ακριβές αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης με πράξη ορισμού δικασίμου για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας και κλήση να παραστούν κατά αυτήν επιδόθηκε στους δύο πρώτους εκ των αναιρεσιβλήτων ήτοι 1) τον ____ και 2) τον -_____ ως νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρείας "Κ. Κ. και Σια Ο.Ε" με τον διακριτικό τίτλο ΞΥΛΕΜΠΟΡΙΑ. Αυτοί όμως δεν εμφανίστηκαν κατά την άνω σημειούμενη δικάσιμο και κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από την σειρά του οικείου πινακίου ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο με αποτέλεσμα, επιτρεπτώς να ερευνάται η υπόθεση ως προς αυτούς.

Με την με αύξοντα αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 158/13 στα οικεία βιβλία του Εφετείου Θεσσαλονίκης, αίτηση, διώκεται η αναίρεση της 243/2013 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητα (681 Α επ.Κ.Πολ.Δ) .

Με την από 6-6-07 αγωγή του ο ενάγων και ήδη αναιρεσείων, ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, πλέον, αναιρεσίβλητοι, να του καταβάλλουν, καθένας εις ολόκληρο, τα σ'αυτήν αναφερόμενα ποσά, ως αποζημίωση της ζημίας που υπέστη, εξαιτίας ατυχήματος που συνέβη, από την υπαίτια και παράνομη ενέργεια του πρώτου, τον οποίο είχε προστήσει στην οδήγηση του αυτοκινήτου της η δεύτερη και ήταν ασφαλισμένο στην τρίτη αυτών. Επ' αυτής εκδόθηκε αρχικά η 31/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης με την οποία το δικαστήριο κηρύχθηκε αναρμόδιο προς εκδίκαση της και την παρέπεμψε στο αρμόδιο καθ' ύλην Πολυμελές Πρωτοδικείο Κατερίνης. Μετά από έφεση και των δύο διαδίκων μερών εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση, η οποία, αφού απέρριψε και τις δύο εφέσεις, έκρινε ότι η ένδικη διαφορά δεν προερχόταν από αυτοκίνητο και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.

Κατά την προνοούμενη από την διάταξη του αρθ. 681 Α ειδική διαδικασία δικάζονται οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημιώσεως οποιασδήποτε μορφής για ζημιές που έχουν προκληθεί από αυτοκίνητο μεταξύ των δικαιούχων ή των διαδόχων τους και εκείνων που έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν αποζημίωση ή των διαδόχων τους όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφαλίσεως αυτοκινήτου μεταξύ των ασφαλιστικών εταιρειών και των ασφαλισμένων ή των διαδόχων τους. Για την εφαρμογή της άνω ειδικής διαδικασίας απαιτείται μεταξύ άλλων α) η ύπαρξη απαιτήσεως αποζημιώσεως οιασδήποτε μορφής για ζημιές που έχουν προκληθεί από αυτοκίνητο. β) η ζημία να έχει ως αίτιο το αυτοκίνητο να τελεί, δηλαδή, σε άμεση σχέση μ' αυτό και όχι να προέρχεται από άλλη πηγή έστω και αν αφορά το αυτοκίνητο. Εξάλλου, από την διάταξη του αρθ 4 του ν. ΓπΝ/1911, η οποία ορίζει "δια πάσαν υπό του αυτοκινήτου κατά τη λειτουργίαν του ζημίαν προς τρίτους ενέχεται εις αποζημίωση ο τε οδηγός και ο κατά το άρθρο 2 κάτοχος", προκύπτει ότι για τη θεμελίωση ευθύνης με βάση το ν. ΓπΝ/1911, σε περίπτωση τροχαίου αυτοκινητικού ατυχήματος, είτε με βάση τον αμέσως πιο πάνω νόμο. είτε, με βάση το κοινό δίκαιο, (αρθρ. 914 επ. ΑΚ), βασική προϋπόθεση είναι, ότι το ατύχημα προκαλείται "κατά τη λειτουργία" του αυτοκινήτου, αυτής νοούμενης, (λειτουργίας), όταν το αυτοκίνητο κινείται σύμφωνα με τον προορισμό του και αν ακόμη δεν λειτουργεί ο κινητήρας του, αρκεί, η ζημία να συνδέεται με τους τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου. Αντίθετα, στην περίπτωση που το ατύχημα συμβαίνει από την λειτουργία μηχανήματος που είναι τοποθετημένο σε ειδικά διασκευασμένο αυτοκίνητο δεν δημιουργείται ευθύνη από το αυτοκίνητο, αφού. το προέχον στην περίπτωση αυτή είναι η λειτουργία του μηχανήματος αυτού (εργαλείου) που είναι τοποθετημένο στο αυτοκίνητο ο χαρακτηρισμός του οποίου ως τέτοιου δεν ασκεί επίδραση και η ζημία δεν συνδέεται με τους τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου. Έτσι, και η ζημία που προκαλείται από την λειτουργία μηχανήματος, που είναι σταθερά προσαρμοσμένο σε φορτηγό αυτοκίνητο, όπως είναι ο γερανός φορτοεκφορτώσεως. κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, δεν εμπίπτει στην έννοια των διαφορών από αυτοκίνητα για να εκδικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των αρθ. 681 Α Κ.Πολ.Δ αφού το προέχον εδώ είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου και η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου..

Από τις διατάξεις των αρθ. 561 παρ.2, 559 αριθ.θ1 Κ.ΠολΔ συνάγεται ότι η εσφαλμένη εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας του διαδικαστικού εγγράφου της αγωγής ιδρύει τον από τη δεύτερη των διατάξεων αυτών προνοούμενο λόγο αναιρέσεως της παραβιάσεως κανόνα ουσιαστικού δικαίου, αν κατά την εκτίμηση του δικογράφου της αγωγής δεν εφαρμοστεί κανόνας δικαίου ενώ δεν έπρεπε, ή, αν εφαρμοσθεί εσφαλμένα, δηλαδή, αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθή. Ο εκ του άρθρου 559αριθ. 8 περ. β του Κ.ΠολΔ., λόγος αναίρεσης της απόφασης ιδρύεται και όταν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ως πράγματα, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, νοούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων, που συγκροτούν την ιστορική βάση και επομένως στηρίζουν το αίτημα αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης και όχι ισχυρισμοί που αποτελούν άρνηση της αγωγής ή επιχειρήματα, νομικά η πραγματικά, τα οποία αντλούνται από το νόμο ή από την εκτίμηση των αποδείξεων. Για να ιδρυθεί ο λόγος αυτός αναίρεσης θα πρέπει ο ισχυρισμός να είχε προταθεί από τον αναιρεσείοντα ενώπιον του δικαστηρίου που εξέδωσε την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κατά τρόπο ορισμένο και παραδεκτό, να είναι νόμιμος και να ασκεί ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης.

Στην προκειμένη περίπτωση με την αναίρεση πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση για πλημμέλεια εκ του αριθμού ι και 8 αρθ. 559 Κ.Πολ.Δ, με την αιτιολογία 1) ότι το δικαστήριο εκτιμώντας εσφαλμένα το περιεχόμενο της αγωγής έκρινε ότι η ένδικη διαφορά αποζημιώσεως δεν εμπίπτει στην εξαιρετική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών διότι δεν εκδικάζεται κατά την διαδικασία των αρθ. 681Α ΚΠολΔ. και 2) ενώ δεν έλαβε υπόψει της και τον σχετικό περί τούτου λόγο εφέσεως που πρόβαλε με το εφετήριο του.

Στην ένδικη αγωγή κατά το ενδιαφέρον μέρος ο ενάγων αναφέρει τα εξής: "Την 1-4-2006 ... ευρισκόμουν στην περιοχή της ..., και δη εντός του εργοταξιακού χώρου της υπό ανέγερση διώροφης εξοχικής κατοικίας, ιδιοκτησίας της ____, έχοντας αναλάβει, στα πλαίσια της εργασιακής μου δραστηριότητας, του τεχνίτη κατασκευής κεραμοσκεπών, την κατασκευή στέγης στην ανωτέρω κατοικία. Πλέον συγκεκριμένα, κατά την παραπάνω ημερομηνία ανέμενα την παραλαβή της απαιτούμενης ξυλείας, για την κατασκευή της σκεπής της ανωτέρω εξοχικής κατοικίας, ύστερα από την σχετική παραγγελία αυτής (ξυλείας) από προμηθευτή επιλογής της _____ και δη από την δεύτερη εναγομένη εταιρεία εμπορίας ξυλείας και σε συνέχεια της σχετικής συμφωνίας μεταξύ εμού και της εναγομένης εταιρείας, ως προς την ημέρα και τον τόπο παράδοσης της παραγγελθείσας ξυλείας. Η δεύτερη των αντιδίκων ... ανέθεσε στον πρώτο εναγόμενο, υπάλληλο αυτής, οδηγό ____ την μεταφορά της ξυλείας στον παραπάνω τόπο. Περί ώρα 11.30 - 12.00 της ανωτέρω ημέρας, (14-2006), προσήλθε στον χώρο του εργοταξίου της εξοχικής οικίας ο πρώτος των αντιδίκων μου, οδηγώντας το υπ' αριθμόν κυκλοφορίας ... IΧ φορτηγό όχημα, με πλατφόρμα, μη ανατρεπόμενο, ανοικτό, το οποίο έφερε γερανό αυτοφορτώσεως, ιδιοκτησίας και εκμεταλλεύσεως της δεύτερης εναγομένης εταιρείας, στην οδήγηση του οποίου τον είχε αυτή προστήσει, στα πλαίσια της υφισταμένης μεταξύ τους εργασιακής σχέσεως, και όντος του οχήματος αυτού, ασφαλισμένου, δι εγκύρου και ισχυρής ασφαλιστικής συμβάσεως παρά της τρίτης των εναγομένων ασφαλιστικής εταιρείας, δια ποσών 100.000 ευρώ για υλικές ζημιές και 500.000 ευρώ για σωματικές βλάβες για τις προς τρίτους τυχόν προκληθησόμενες ζημίες, δια του υπ' αριθμόν ... ασφαλιστηρίου συμβολαίου αυτής, χρονικής διαρκείας από 14-10-2005 έως 14-10-2006. Το μεταφερόμενο δια του ανωτέρω φορτηγού-γερανοφορου οχήματος φορτίο ξυλείας αποτελούνταν από δύο δέματα και δη ένα δέμα που περιείχε 17 πλακαζ διαστάσεων 244x122x11 cm", συνολικού βάρους 340 kg και ένα δέμα που περιείχε 20 τεμάχια ξύλου διαστάσεων 600x5x4 cm 6 τεμάχια ξύλο διαστάσεων 600x12x6 cm, 20 τεμάχια ξύλο διαστάσεων 500x12x6cm και 5 τεμάχια ξύλο διαστάσεων 400x12x6cm, συνολικού βάρους 670 kg. Όταν ο αντίδικος οδηγός προσήλθε στον κρίσιμο εργοταξιακό χώρο, δια του ανωτέρω φορτηγού-γερανοφόρου οχήματος, με το οποίο μετέφερε την παραγγελθείσα ξυλεία για την κατασκευή της στέγης της ως άνω εξοχικής κατοικίας, εκκίνησε την διαδικασία ειδικής τοποθετήσεως-στησίματος του γερανού, προκειμένου να προβεί εν συνεχεία στην εκφόρτωση της μεταφερόμενης ξυλείας. Εξαιτίας του όγκου του εν λόγω οχήματος, σε συνδυασμό και με την υφισταμένη περίφραξη του προαυλίου χώρου της νεοανεγειρόμενης οικίας, ο αντίδικος οδηγός, λόγω αδυναμίας προσεγγίσεως του εν λόγω οικοδομήματος, προέβη στην στάθμευση του φορτηγού γερανοφόρου οχήματος εντός του χώρου παρακειμένου οικοπέδου και σε απόσταση περίπου δέκα πέντε (15) μέτρων από την οικία, όπου και έστησε τον γερανό, ανοίγοντας τα οδικά οπίσθια "ποδαρικά" αυτού και κατεβάζοντας απλά τα εμπρόσθια "ποδαρικά" χωρίς να τα ανοίξει, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας "στησίματος "του γερανού, την οποία πραγματοποίησε αποκλειστικά ο πρώτος των αντιδίκων μου, χωρίς την δική μου παρακολούθηση, καθόσον εγώ κατά τον χρόνο του στησίματος του γερανού απασχολούμουν με άλλες εργασίες, εντός του εργοταξιακού χώρου της οικίας, εκκίνησε η διαδικασία της εκφορτώσεως της ξυλείας, η οποία πραγματοποιούνταν από τον πρώτο εναγόμενο, μέσω του ειδικού χειριστηρίου του γερανού, το οποίο ευρίσκετο εντός του φορτηγού γερανοφόρου οχήματος. Μάλιστα, κατά την έναρξη της διαδικασίας της εκφορτώσεως των ξύλων, προσήλθα και εγώ πλησίον του σημείου που είχε τοποθετηθεί ο γερανός, προκειμένου να παράσχω οποιαδήποτε βοήθεια και να δώσω στον εναγόμενο οδηγό-χειριστή του γερανού τις απαιτούμενες οδηγίες για την σωστή εναποθέτηση της ξυλείας. Αρχικά, ο αντίδικος, οδηγός-χειριστής, εκφόρτωσε το πρώτο δέμα της ξυλείας και το εναπόθεσε στο έδαφος, πλησίον της νεοανεγειρόμενης οικίας.

Ακολούθως και ενώ είχε εκκινήσει η διαδικασία εκφορτώσεως και του δεύτερου, κατά πολύ μεγαλύτερου σε όγκο και βάρος δέματος, από πλευράς του πρώτου εναγομένου, αυτός, αφού έφερε το δέμα σε θέση παράλληλη σε σχέση με τον τοίχο της οικίας επεχείρησε να το ανυψώσει, προκειμένου να τοποθετηθεί στην πλάκα του δευτέρου ορόφου αυτής (Οικίας). Κατά την διάρκεια της ανυψώσεως και πριν αυτή ολοκληρωθεί το μεταφερόμενο δέμα εγκλωβίστηκε στον υφιστάμενο φράχτη της οικίας ύψους 1.5 μέτρου και εγώ πλησίασα το εν λόγω δέμα, προκειμένου να το κατευθύνω με τα χέρια μου και να επιτύχω τον απεγκλωβισμό του από τον φράχτη και την συνέχιση της ανυψώσεως και της εναποθέσεως αυτού στον δεύτερο όροφο της οικοδομής. Κατά την στιγμή που εγώ βρισκόμουν, ως προελέχθη, πλησίον ογκώδους δέματος συνολικού βάρους 670 kg, προσπαθώντας να κατευθύνω σωστά αυτό στην διαδικασία ανυψώσεως του και να επιτύχω τον απεγκλωβισμό του από τον φράχτη της οικοδομής, το μεταφερόμενο δέμα, παντελώς ανέλεγκτο, κινήθηκε προς το μέρος μου, με ώθησε προς τον τοίχο της οικοδομής και ακολούθως με συμπίεσε και με εγκλώβισε, μεταξύ του δέματος και του τοίχου. Όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα, κατά την στιγμή που επιχειρούσα τον απεγκλωβισμό του ογκώδους δέματος από τον φράχτη της οικοδομής ο γερανός της δεύτερης εναγομένης εταιρείας έλαβε σημαντική κλίση και αμέσως ανετράπη, με αποτέλεσμα να κινηθεί παντελώς, ανέλεγκτα, το μεταφερόμενο φορτίο της ξυλείας και να με συμπιέσει στον τοίχο της οικοδομής, εν συνεχεία δε της ανατροπής αυτού, (γερανού), ο βραχίονας του δίπλωσε και το ένα τμήμα του πίεσε το ανεξέλεγκτο, πλέον, δέμα της ξυλείας εγκλωβίζοντας ακόμη περισσότερο εμένα, ενώ το άλλο τμήμα του βραχίονα και δη το άκρο του εισχώρησε στον τοίχο παρακείμενης οικοδομής. Ήταν δε τόσο σοβαρός και επικίνδυνος ο εγκλωβισμός μου, μεταξύ του τοιχείου της οικοδομής και του δέματος της ξυλείας ώστε χρειάστηκε η συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας η οποία προέβη στην τομή του τμήματος του βραχίονα του γερανού που ασκούσε πίεση στο δέμα της ξυλείας προκειμένου να επιτευχθεί ο απεγκλωβισμός μου. Η κατά τα ανωτέρω περιγραφείσα συμπίεση μου επί του τοίχου της οικοδομής και ο εγκλωβισμός μου μεταξύ αυτού και του μεταφερόμενου ογκώδους φορτίου ξυλείας είχε, ως αποτέλεσμα, την πρόκληση σε εμένα βαρύτατων και ανεπανόρθωτων σωματικών βλαβών στην περιοχή της σπονδυλικής μου στήλης, εκ των οποίων το μεν διέτρεξα άμεσο κίνδυνο ζωής το δε κατέστην ΙΣΟΒΙΩΣ ΑΝΑΠΗΡΟΣ-ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΟΣ και κατετάγην πλέον στην κατηγορία των προβληματικών, βιολογικώς και ψυχολογικώς ατόμων. Βασική γενεσιουργός αιτία προκλήσεως του επιδίκου ατυχήματος και των εξ αυτού τραγικών για εμένα συνεπειών υπήρξε η εξαιρετικά επικίνδυνη οδηγητική συμπεριφορά του εναγομένου οδηγού, ο οποίος, εξαιτίας της βαρύτατης και εγκληματικής του αμέλειας της ανεπιτηδειότητάς του στην οδήγηση, της έλλειψης προσοχής που όφειλε και μπορούσε να καταβάλλει, χωρίς να ασκεί τον έλεγχο και την εποπτεία επί του γερανοφόρου οχήματος που οδηγούσε, αφενός μεν, προέβη στην στάθμευση αυτού σε παρακείμενο οικόπεδο όπου έγινε και η εγκατάσταση τον συστήματος του γερανού, χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθεί, όπως όφειλε να πράξει, ότι η επιφάνεια του εδάφους και δη η επιφάνεια στηρίξεως του γερανού ήταν επιφάνεια επαρκούς αντοχής και ότι ο γερανός εγκαταστάθηκε σωστά και αφετέρου, κατά την διάρκεια της εκφορτώσεως του δεύτερου μεταφερόμενου δέματος ξυλείας προέβη σε αμελή χειρισμό του μηχανήματος του γερανού και δεν έλεγχε το μεταφερόμενο ογκώδες φορτίο, κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίσει την ασφαλή μεταφορά αυτού στην νεοανεγειρόμενη οικοδομή ...".

Με το άνω περιεχόμενο η αξίωση για αποζημίωση του αναιρεσείοντος δεν προέρχεται, ούτε, συνδέεται με τους τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου αλλά προέρχεται από εκείνους που αφορούν την λειτουργία του μηχανήματος του γερανού, που ήταν τοποθετημένο στο ειδικά διασκευασμένο φορτηγό αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται ευθύνη από αυτό (αυτοκίνητο), ούτε η ζημία να συνδέεται με τους κινδύνους που δυνατόν να προέλθουν από αυτοκίνητο αλλά από το μηχάνημα του γερανού δεδομένου ότι το προέχον στην περίπτωση ήταν λειτουργία του τελευταίου (γερανού). Συνεπώς και η εκδίκαση της αγωγής του αναιρεσείοντος δεν εντάσσεται στις ειδικές διατάξεις των αρθ. 681 επ Κ.ΠολΔ διά των οποίων καθιερώνεται η εξαιρετική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου.

Με βάση το άνω περιεχόμενο ο εκ του αριθμού 1 του αρθ. 559 Κ.ΠολΔ λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος αφού, με βάση τα ιστορούμενα με την αγωγή και την ανταποκρινόμενη στα πράγματα εκτίμηση του περιεχομένου αυτής (ΚΠολΔ 561 παρ.2), γενεσιουργός αιτία όπως προαναφέρθηκε, για την επέλευση του ατυχήματος, τον σοβαρότατο τραυματισμό του ενάγοντα και την εντεύθεν αξίωση αποζημίωσης του, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή, ήταν η κακή εγκατάσταση του συστήματος του γερανού και ο αμελής εκ μέρους του πρώτου, (οδηγού-χειριστή ), χειρισμός του συγκεκριμένου μηχανήματος, κατά την διαδικασία φορτοεκφόρτωσης, η οποία δεν υπάγεται, ως μη προερχόμενη από την λειτουργία του αυτοκινήτου, στις διατάξεις των αρθ. 681Α Κ.Πολ.Δ και στην εντεύθεν εξαιρετική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου αλλά σε εκείνη του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Αλλά και ο εκ του ιδίου άρθρου υπό τον αριθμό 8 λόγος ότι το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψει του τον σχετικό λόγο εφέσεως του, ότι η ζημία προκλήθηκε από την λειτουργία του αυτοκινήτου και όχι του μηχανήματος του γερανού, και παρέπεμψε την εκδίκαση της αγωγής στο αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κατερίνης, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, δοθέντος ότι ο εν λόγω ισχυρισμός λήφθηκε υπόψη και αρνητικά αξιολογήθηκε με την ορθή παραδοχή και αιτιολογία ότι η ζημία του προκλήθηκε από την κακή εγκατάσταση του συστήματος του γερανού και τον αμελή εκ μέρους του οδηγού-χειριστή, χειρισμό του συγκεκριμένου μηχανήματος κατά την διαδικασία φορτοεκφόρτωσης και όχι από την λειτουργία του αυτοκινήτου .Αλλά και ο εκ του ιδίου άρθρου λόγος αναιρέσεως ότι το Εφετείο προκειμένου να διακριβώσει την διαδικασία εκδίκασης και το αρμόδιο καθ' ύλη δικαστήριο της όφειλε να προχωρήσει στην κατ' ουσία ερευνά της και να μη ερευνήσει την νομική θεμελίωση της πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος προεχόντως διότι δεν εντάσσεται στην πλημμέλεια εκ του άνω αριθμού του αρθ. 559 ΚΠολΔ αλλά και διότι η έρευνα της αρμοδιότητας του δικαστηρίου στην οποία υπάγεται μία ένδικη διαφορά κρίνεται κατά το περιεχόμενο της αγωγής πριν ή αυτό εισέλθει στην έρευνα της ουσιαστικής της βασιμότητας. Με βάση τα ανωτέρω, θα πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η ένδικη αίτηση αναίρεσης .διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο και καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της τρίτης εκ των αναιρεσίβλητων η οποία, μόνη αυτή, παρέστη δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου και κατέθεσε προτάσεις.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την με αύξοντα αριθμό έκθεσης κατάθεσης 158/2013 αίτηση αναίρεσης της 243/2013 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Διατάσσει την εισαγωγή του με αριθμό 4194045/2013 διπλότυπου είσπραξης, παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της τρίτης των αναιρεσιβλήτων, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, με την επωνυμία "Δύναμις Α.Ε.Γ.Α", τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων ευρώ (2.700).

Κρίθηκε

Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου - www.esd.gr