Το www.nextdeal.gr δημοσιεύει την υπ αρ. 151/2013 Απόφ. Μον. Πρωτ. Κιλκίς, όπου φαίνονται ΕΝΤΟΝΑ να συγκρούονται τα οικονομικά συμφέροντα των συγγενών, δικηγόρων, εταιριών πάνω στον θανόντα και τα προβλήματα υγείας του. Εκεί είναι και η προσφορά του ασφαλιστικού θεσμού επειδή πέρα από τον πόνο και τον θάνατο υπάρχουν πολλές επιπτώσεις που επηρεάζουν και οικονομικά πολλές πλευρές.

Φίλοι ασφαλιστές δώστε στους πελάτες σας να διαβάσουν την απόφαση να προβληματισθούν!

Δείτε παρακάτω:

Σύγκρουση Αντιθέτως Κινουμένων

Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού ΙΧΕ ο οποίος σε δεξιόστροφη στροφή ως προς την κατεύθυνση της κίνησής του, απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του με αποτέλεσμα να παραβιάσει διπλή διαχωριστική γραμμή και να εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα, συγκρουόμενος πλαγιομετωπικά με το αντιθέτως κανονικά κινούμενο όχημα, (παράβαση των άρθρων 12 παρ. 1 και 11 και 16 παρ. 4 του ΚΟΚ).

Υπεύθυνη Δήλωση
Ανάληψης ευθύνης του ατυχήματος (1)

Εκτιμάται υπό του Δικαστηρίου ελευθέρως.

Θάνατος παθόντος μεταγενέστερα του
Τραυματισμού και της Νοσηλείας του
Άσχετος η προϋπάρχουσα Νόσος (καρκίνος)

Ο παθών απεβίωσε 22 ημέρες μετά τον τραυματισμό του, λόγω καρδιακής ανακοπής που οφείλονταν σε καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια . Όπως προέκυψε, ο παθών έπασχε από αδενοκαρκίνωμα αριστερού πνεύμονος, το οποίο υποτροπίασε μετά από λοβεκτομή προ πενταετίας από τον χρόνο του ατυχήματος. Η λοβεκτομή αντιμετωπιζόταν με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία και έκτοτε δεν παρουσίασε κάποια επιπλοκή ή μετάσταση. Ο δε θάνατός του αποδείχθηκε ότι οφειλόταν στον πολυτραυματισμό του από το επίδικο τροχαίο και το γεγονός ότι στο παρελθόν είχε υποστεί λοβεκτομή στον αριστερό πνεύμονα λόγω καρκίνου, δεν συνέβαλε σε τέτοιο βαθμό ώστε να λειτουργεί ως λόγος διακοπής της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του τραυματισμού και του θανάτου του. Συνεπώς έγινε δεκτό ότι η κύρια αιτία θανάτου του ήταν τα πολλαπλά τραύματα από το τροχαίο ατύχημα και η ταλαιπωρία του οργανισμού του, που κατέληξε συνεπεία καρδιακής ανακοπής, λόγω καρδιαναπνευστικής ανεπάρκειας.

Ζώνη Ασφαλείας (3)

Απορρίπτεται ως αβάσιμη η ένσταση οικείου πταίσματος του θανόντος οδηγού σε ποσοστό 60% ως προς το ύψος και την έκταση των σωματικών του βλαβών και τελικά του θανάτου του, λόγω έλλειψης ζώνης ασφαλείας. Αποδείχθηκε το αντίθετο, αν και επιπρόσθετα κρίθηκε ότι λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο εφόσον εξαιτίας της σύγκρουσης ο παθών υπέστη πολλαπλά τραύματα στον δεξιό πνευμονοθώρακα, στο στέρνο και την λεκάνη.

Ψυχική Οδύνη 328.000 ευρώ

Επιμεριζόμενα:

Ανά 100.000 ευρώ στην σύζυγο.

Ανά 50.000 ευρώ σε καθένα από τα τέσσερα τέκνα.

Ανά 2.000 ευρώ σε καθένα από τις τρείς νύφες και ένα γαμβρό.

Ανά 3.000 ευρώ σε καθένα από τα τέσσερα εγγόνια παιδικής ηλικίας και

Ανά 2.000 ευρώ σε καθένα από τα τέσσερα εγγόνια νηπιακής ηλικίας.

Ολική Καταστροφή Οχήματος

Κατά την κρίση του Δικαστηρίου η επισκευή του βλαβέντος οχήματος κρίθηκε ασύμφορη, αφού για την αποκατάσταση των εκτεταμένων ζημιών του, δηλαδή τις στρεβλώσεις, παραμορφώσεις και ζημίες στην εμπρόσθια και αριστερή πλευρά του οχήματος, την αγορά ανταλλακτικών και την εκτέλεση κατασκευαστικών εργασιών, θα απαιτηθεί δαπάνη πολύ μεγαλύτερη της αξίας του και η κυκλοφορία αυτού δεν θα είναι απόλυτα ασφαλής. Επιδικάσθηκε ποσό ίσο προς την αξία του κατά τον χρόνο του ατυχήματος μειούμενο κατά την αξία των υπολειμμάτων σιδηρικών.

Απόφ.Μον.Πρωτ.Κιλκίς 151/2013
Πρόεδρος: Ελένη Παπαδοπούλου
Δικηγόροι: Μαβίδης Βλάσης – Χαρτόπουλος Βασίλειος

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1. Θάνατος παθόντος μεταγενέστερα του Τραυματισμού και της Νοσηλείας του

Η παθούσα νοσηλευόμενη για τον τραυματισμό της σε τροχαίο ατύχημα (υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού βραχιονίου, κάταγμα περιφερικής κερκίδας αριστερά και υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού ισχύου), απεβίωσε σε χρόνο ενάμισι μήνα μετά το ατύχημα. Κρίθηκε ότι αν και έπασχε από καρκίνο του παχέως εντέρου, η αιτία του θανάτου της (λιπώδης εμβολή) - συνδέεται αιτιωδώς με τον τραυματισμό της εξαιτίας του τροχαίου ατυχήματος. ΑΠ 1360/2010 ΕΣυγκΔ 2011/97

Θάνατος παθόντος μεταγενέστερα του τραυματισμού του και της νοσηλείας του εξαιτίας επιβάρυνσης της υγείας του και από προϋπάρχον νόσημα - Καρδιοπάθεια. Εν προκειμένω κρίθηκε ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του υποκεφαλικού κατάγματος που υπέστη ο ενάγων κατά το τροχαίο ατύχημά του της επιβαρύνσεως της προηγούμενης καταστάσεως της υγείας του, εξαιτίας της οποίας επήλθεν ο θάνατός του. Εφ.Αθ.1181/2011 ΕΣυγκΔ 2014/450

Ο παθών εξήλθε του νοσοκομείου τετραπληγικός, αλλά με καλό επίπεδο συνείδησης. Τρις μήνες μετά τον τραυματισμό του επήλθε επιδείνωση της κατάστασής του, παρουσίασε αιφνίδια και έντονη αναπνευστική ανεπάρκεια σηπτική καταπληξία, συψαιμία και κατέληξε. Απεδείχθη συνεπώς ότι ο βαρύτατος τραυματισμός του συνδέεται αιτιωδώς με την επέλευση του θανάτου του, διότι ποτέ δεν επανήλθε πραγματικά μετά από τον τραυματισμό και ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα βαρύτατου τραυματισμού των ζωτικών οργάνων, όπως των πνευμόνων του, καθώς ως αιτία θανάτου ορίζεται και η αναπνευστική ανεπάρκεια. ΜονΠρ.Ρεθυμ.37/2014 ΕΣυγκΔ 2014/340

2. Υπεύθυνες Δηλώσεις του Ν.1599/1986

Λαμβάνονται υπόψη κατ΄άρθρ. 270 παρ.2 ΚΠολΔ. Βλ.σχετικώς ανωτέρω Εφ.Αθ.7637/2013 και τις υπ΄αυτή παρατηρήσεις μας και σχετική νομολογία

3.Ζώνη Ασφαλείας

Βλέπε σχετικώς και ΑΠ 1588/2014 ανωτέρω

Κείμενο Απόφ. Μον.Πρ.Κιλκίς 151/2013

Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν νομίμως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του Δικαστηρίου και από όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, που εκτιμούνται είτε για άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και στα οποία περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων και τα έγγραφα της ποινικής δικογραφίας, που σχηματίστηκε για το επίδικο ατύχημα (έκθεση αυτοψίας και πρόχειρο σχεδιάγραμμα του Τμήματος Τροχαίας Κιλκίς, ένορκες καταθέσεις μαρτύρων, έκθεση εξέτασης κατηγορουμένου, φωτογραφίες που επικαλούνται και προσκομίζουν αμφότερα τα διάδικα μέρη και των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε από τους αντιδίκους τους, άρθρα 444 αριθ. 3 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Την 31.10.2010 και περί ώρα 06.40 π.μ. ο Χ1.του Δ. και της ___, οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του υιού του, ___, υπό στοιχείο 2.α ενάγοντα, έβαινε επί της κεντρικής οδού Κιλκίς (21ης Ιουνίου) με προορισμό την Κρηστώνη Ν. Κιλκίς, για να τελέσει τα καθήκοντά του ως ιερέας. Την ίδια χρονική στιγμή και στον ίδιο τόπο, ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …… ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας ……., ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για πρόκληση υλικών ζημιών και σωματικών βλαβών στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, έβαινε επί της ιδίας ως άνω κεντρικής οδού αλλά με αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή από Θεσσαλονίκης προς Κιλκίς. Στο όχημά του επέβαιναν και άλλα δύο άτομα, τα οποία εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε κατάσταση ύπνου και δεν φέρουν την ιδιότητα του διαδίκου στην παρούσα υπόθεση. Η ως άνω κεντρική οδός είναι διπλής κατευθύνσεως, με διπλή διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο κατευθύνσεων και με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, συνολικού πλάτους οδοστρώματος 17,3 μέτρα και παρουσιάζει καμπύλη στο σημείο του ένδικου συμβάντος για το οποίο γίνεται λόγος κατωτέρω και σε εκείνο το σημείο το πλάτος της λωρίδας κατεύθυνσης του θανόντος οδηγού είναι 8,1 μέτρα, ενώ της λωρίδας του πρώτου εναγομένου είναι 9,2 με 9,5 μέτρα. Κατά τον προαναφερόμενο χρόνο η οδός – άσφαλτος ήταν ξηρά, ήταν ημέρα, η ορατότητα δεν περιοριζόταν, επικρατούσε καλοκαιρία και η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν αραιή, το δε ανώτατο όριο ταχύτητας ορίζεται σε 50 χιλ/ώρα, λόγω του ότι ήταν εντός κατοικημένης περιοχής, όπως όλα τα ανωτέρω αναφορικά με τη διαμόρφωση της οδού και τις επικρατούσες συνθήκες προκύπτουν από την έκθεση αυτοψίας και το συνοδεύον αυτή σχεδιάγραμμα, που συνέταξαν τα αρμόδια αστυνομικά όργανα, που επιλήφθηκαν του συμβάντος. Όταν το όχημα του πρώτου εναγομένου διέσχιζε την δεξιόστροφη ως προς αυτό, καμπύλη της ως άνω κεντρικής οδού, ο τελευταίος έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και αντί να στρίψει το τιμόνι ελαφρώς προς τα δεξιά, ακολουθώντας την πορεία του δρόμου, συνέχισε ευθεία παραβίασε τη διπλή διαχωριστική γραμμή και εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας της οδού. Αποτέλεσμα της ενέργειας του αυτής ήταν να παρεμβληθεί στην πορεία του κανονικά κινούμενου οχήματος που οδηγούσε ο Χ1., ο οποίος δεν είχε τη δυνατότητα να αντιδράσει καθόλου και έτσι στο 1,5 μέτρο από τη διπλή διαχωριστική γραμμή και στο ρεύμα πορείας του τελευταίου, προσέκρουσε με σφοδρότητα, ο πρώτος εναγόμενος, με την εμπρόσθια αριστερή πλευρά του οχήματός του, στην εμπρόσθια και πλάγια πλευρά του οχήματος που οδηγούσε ο θανών ιερέας. Λόγω της σύγκρουσης το όχημα του τελευταίου εκτινάχτηκε σε απόσταση 7 μέτρων προς τα δεξιά της πορείας του, ενώ το όχημα του πρώτου εναγομένου, αφού έσπασε ο εμπρόσθιος αριστερός τροχός του, κινούμενο με πλαγιολίσθηση σε απόσταση περίπου 5,5 γραμμικών μέτρων στο αντίθετο ρεύμα πορείας του. (από Κιλκίς προς Θεσσαλονίκη), συγκρούστηκε και με το με αριθμό κυκλοφορίας ….. ΙΧΕ, που κινούνταν στο ρεύμα πορείας του θανόντος ιερέα και οδηγούσε ο Χ.Ν. (μάρτυρας ανταπόδειξης). Όλα τα ανωτέρω αποδεικνύονται από το σύνολο των αποδεικτικών μέσων και κυρίως από την έκθεση αυτοψίας και το συνοδεύον αυτή πρόχειρο σχεδιάγραμμα του τόπου του ατυχήματος και τα οποία δεν αναιρούνται από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο, ούτε από την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης ο οποίος δεν κρίνεται αξιόπιστος, αλλά ούτε και από την από 30.10.2010 υπεύθυνη δήλωση του υπό στοιχείο 2.α ενάγοντος περί ανάληψης ευθύνης του ατυχήματος, η οποία εκτιμάται ελευθέρως. Αντιθέτως, ενισχύονται τόσο από την κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, που ήταν και αυτόπτης στο σημείο, όσο και από την εξέταση του πρώτου εναγομένου στα πλαίσια αστυνομικής προανάκρισης, αλλά και από την απολογία του στο Πενταμελές Στρατοδικείο.

Αποτέλεσμα της ως άνω σύγκρουσης ήταν η ολοσχερής καταστροφή του οχήματος που οδηγούσε ο Χ1 και ο βαρύτατος πολλαπλός τραυματισμός του, που τελικά στο θάνατό του, 23 ημέρες μετά. Ειδικότερα, όλο το αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου μετακινήθηκε προς τη θέση του οδηγού, το τιμόνι προσέκρουσε με δύναμη στο στήθος του, το τμήμα του αυτοκινήτου κάτω από το τιμόνι προσέκρουσε στα πόδια του, η πόρτα του οδηγού παραμορφώθηκε ολοκληρωτικά και ο ιερέας εγκλωβίστηκε μέσα στο αυτοκίνητο, μέχρι τη στιγμή που τον απεγκλώβισαν η πυροσβεστική και ο μάρτυρας απόδειξης, ___Ι, που ήταν και αυτόπτης. Ενόψει των ανωτέρω, η παραπάνω σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, ο οποίος κατά παράβαση των άρθρων 12 παρ. 1 και 11 και 16 παρ. 4 του ΚΟΚ, οδηγούσε χωρίς σύνεση και χωρίς να έχει διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, έτσι αντί να σταματήσει με ασφάλεια το αυτοκίνητό του, λόγω της αδιαθεσίας ή της υπνηλίας την οποία αισθάνθηκε, ώστε να συνέλθει και να συνεχίσει διαυγής την πορεία του, αφαιρέθηκε, με συνέπεια να μην μπορεί να ελέγξει το χειρισμό και την πορεία του οχήματός του, να χάσει τον έλεγχο αυτού, να εισέλθει διαγώνια κατά 1,5 μέτρο στο αντίθετο, προς την κατεύθυνσή του, ρεύμα κυκλοφορίας και να εμβολίσει με την εμπρόσθια αριστερή πλευρά του οχήματός του στην εμπρόσθια και πλάγια πλευρά του οχήματος που οδηγούσε ο θανών ιερέας. Τον τελευταίο ουδεμία ευθύνη βαρύνει, αφού οδηγούσε, με κανονική για τις περιστάσεις ταχύτητα, στο ρεύμα πορείας του και δεν μπορούσε να ενεργήσει αποφευκτικό ελιγμό, λόγω της αιφνιδιαστικής εισόδου του αντιθέτως κινούμενου αυτοκινήτου του πρώτου εναγομένου στο ρεύμα πορείας του. Ακόμη και αν ο θανών οδηγός, Χ1 εκινείτο πλησίον της διαχωριστικής γραμμής, αλλά εντός του ρεύματος πορείας του και από την άλλη ο πρώτος εναγόμενος είχε το έλεγχο του αυτοκινήτου του και δεν εισερχόταν στο αντίθετο σε σχέση με την πορεία του ρεύμα, η επίδικη σύγκρουση δεν θα επερχόταν. Επομένως πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι κατ’ ουσίαν οι ισχυρισμοί των εναγομένων τόσο περί αποκλειστικής όσο και περί συντρέχουσας υπαιτιότητας του θανόντος οδηγού στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος.

Σωματικές Βλάβες – Θάνατος παθόντος μετά 22 ημέρες από τον τραυματισμό του – Προϋπάρχουσα νόσος δεν συνέβαλε στην πρόκληση του θανάτου.

Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι ο παθών, Χ1, μετά τον απεγκλωβισμό του μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς (ΓΝΚ), όπου νοσηλεύτηκε στο χειρουργικό τμήμα μέχρι την 1.11.2010 και έπειτα διακομίστηκε στο 424 γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Από τη σύγκρουση διαπιστώθηκε ότι έφερε πολλαπλές κλειστές κακώσεις θώρακος, ήτοι τραυματικό πνευμονοθώρακα δεξιά, κάταγμα στέρνου, κατάγματα πολλαπλά αριστερών πλευρών και κλειστές κακώσεις λεκάνης σκελετικές, ήτοι κάταγμα εξάρθρημα δεξιάς ιεραλογόνιας άρθρωσης με παρεκτόπιση και κάταγμα ισχιακού κλάδου αριστερά (βλ. το με αριθμ. πρωτ. ____/8.4.2011 υπηρεσιακό έγγραφο του Αρχίατρου - Θωρακοχειρούργου Ι. Π, σε συνδυασμό με την με αριθ. πρωτ. 529/264 ιατρική βεβαίωση και τα φύλλα νοσηλείας του Γ.Σ.Ν.Ε. 424). Μετά τη διακομιδή του από το Νοσοκομείο Κιλκίς νοσηλεύτηκε μέχρι 3.11.2010 στο Θωρακοχειρουργικό Τμήμα (ΘΡΧ) του 424 και ακολούθως από 3.11.2010 έως 22.11.2010 στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ιδίου Νοσοκομείου και την 22.11.2010 μεταφέρθηκε πάλι στο ανωτέρω τμήμα (ΘΡΧ), όπου και απεβίωσε λόγω καρδιακής ανακοπής που οφείλονταν σε καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια (Βλ. το από 22.11.2010 Ιατρικό Πιστοποιητικό Θανάτου της ιατρού Π. Α, σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμ. 244/2010 ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ληξιάρχου Κιλκίς). Όπως προέκυψε, ο παθών έπασχε από αδενοκαρκίνωμα αριστερού πνεύμονος, το οποίο υποτροπίασε μετά από άνω λοβεκτομή στις 24.6.2005 και του οποίου, όμως η λοβεκτομή αντιμετωπιζόταν με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία και έκτοτε δεν παρουσίασε κάποια επιπλοκή ή μετάσταση. Μετά το ατύχημα και την εισαγωγή του στο ΓΣΝΕ 424, σημειώθηκε ο καρκίνος στο ιστορικό του και ειδικότερα στην στήλη 1γ. Ερώτημα Β.2- (διάγνωση που τέθηκε), όπως προκύπτει από το με αριθμ. πρωτ. 5121/8.4.2011 υπηρεσιακό έγγραφο του Αρχίατρου¬ - Θωρακοχειρούργου Ι. Π. Από τα προσκομιζόμενα φύλλα νοσηλείας του, στα οποία σημειώνεται αναλυτικά η πορεία της υγείας του και από τις μαρτυρικές καταθέσεις στο Πενταμελές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης του θεράποντος ιατρού του θανόντος, Ι. Π, όσο και του γενικού Αρχίατρου Π.Κ, που τον κουράρισε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του 424 ΓΣΝΕ, αποδεικνύεται ότι ο θάνατός του οφειλόταν στον πολυτραυματισμό του από το επίδικο τροχαίο και το γεγονός ότι στο παρελθόν είχε υποστεί λοβεκτομή στον αριστερό πνεύμονα λόγω καρκίνου, δεν συνέβαλε σε τέτοιο βαθμό ώστε να λειτουργεί ως λόγος διακοπής της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του τραυματισμού και του θανάτου του. Μάλιστα, ο θανών, σε ηλικία 59 ετών είχε ξεπεράσει τον καρκίνο και ζούσε έκτοτε μία φυσιολογική ζωή, καθώς ήταν δραστήριος, οδηγούσε και εκτελούσε κανονικά τα καθήκοντά του ως ιερέας, μέχρι και τη στιγμή του ατυχήματος (βλ. την με αριθμό πρωτ. 201/27.2.2013 Βεβαίωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πολυάνης και Κιλκισίου). Η υγεία του μπορεί να ήταν κάπως επιβαρημένη ή κατά τι «φτωχότερη», όπως χαρακτηριστικά κατέθεσαν οι γιατροί, από αυτή του μέσου ανθρώπου της ηλικίας του, λόγω της λοβεκτομής, αλλά η κύρια αιτία θανάτου του ήταν τα πολλαπλά τραύματα από το τροχαίο ατύχημα και η ταλαιπωρία του οργανισμού του, που κατέληξε συνεπεία καρδιακής ανακοπής, λόγω καρδιαναπνευστικής ανεπάρκειας. Από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε άμεση συσχέτιση του προϋπάρχοντος καρκίνου ή κάποιας ενδονοσοκομειακής λοίμωξης με τον θάνατό του. Συνεπώς, ο ισχυρισμός των εναγομένων για έλλειψη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ του επίδικου ατυχήματος και του επελθόντος αποτελέσματος, ήτοι του θανάτου του παθόντος, πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος, απορρίπτοντας ταυτοχρόνως το αίτημα των εναγομένων για διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, ως προς την αιτία επέλευσης του θανάτου του παθόντος, καθόσον το Δικαστήριο σχημάτισε πλήρη δικανική πεποίθηση από τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία.

Επιπροσθέτως, σε συνέχεια των ανωτέρω απορρίπτεται ως ουσία αβάσιμη και η ένσταση οικείου πταίσματος του θανόντος οδηγού σε ποσοστό 70% σε σχέση με τις σωματικές βλάβες και το επελθόν αποτέλεσμα του θανάτου του, λόγω της γενικότερης πτωχής κατάστασης της υγείας του.

Ζώνη Ασφαλείας

Περαιτέρω, ως αβάσιμη πρέπει να απορριφθεί και η ένσταση οικείου πταίσματος του θανόντος οδηγού σε ποσοστό 60% ως προς το ύψος και την έκταση των σωματικών του βλαβών και τελικά του θανάτου του, καθώς δεν έκανε χρήση ζώνης ασφαλείας. Αποδεικνύεται δε, το αντίθετο με βάση τον ισχυρισμό του αυτόπτη και ταυτόχρονα μάρτυρα απόδειξης, ο οποίος υποστηρίζει ενόρκως ότι ο θανών φορούσε ζώνη ασφαλείας, όταν τον απεγκλώβιζε από το όχημά του, ο ίδιος μαζί με την πυροσβεστική (βλ. κατάθεση μάρτυρα απόδειξης). Ακόμη, όμως, κι αν δεν έκανε χρήση ζώνης ασφαλείας το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο, εξαιτίας της σφοδρότητας της σύγκρουσης και του σημείου εμβολισμού του αυτοκινήτου του, ακριβώς στο σημείο του τιμονιού και του καθίσματος, καθώς και των πολλαπλών τραυμάτων στον δεξιό πνευμονοθώρακα, στο στέρνο και την λεκάνη (βλ. ιατρικές βεβαιώσεις και φύλλα νοσηλείας που προσκομίζουν μετ’ επικλήσεως οι εναγόμενοι).

Ολική Καταστροφή Οχήματος

Ακολούθως αποδείχτηκε ότι από την επίδικη σύγκρουση, το με αριθμό κυκλοφορίας ….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του ___, (υπό στοιχείο 2.α εκ των εναγόντων), εργοστασίου κατασκευής ……., τύπου ……., χρώματος μπλε, κυλινδρισμού 1360 cc, με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 27.4.1993, κατεστράφη ολοσχερώς (βλ. προσκομιζόμενες φωτογραφίες). Σύμφωνα δε με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, που το Δικαστήριο λαμβάνει αυτεπαγγέλτως υπόψη, η επισκευή αυτού είναι ασύμφορη, αφού για την αποκατάσταση των εκτεταμένων ζημιών του, δηλαδή τις στρεβλώσεις, παραμορφώσεις και ζημίες στην εμπρόσθια και αριστερή πλευρά του οχήματος, την αγορά ανταλλακτικών και την εκτέλεση κατασκευαστικών εργασιών, θα απαιτηθεί δαπάνη πολύ μεγαλύτερη της αξίας του και η κυκλοφορία αυτού δεν θα είναι απόλυτα ασφαλής. Επομένως και δεδομένου ότι το πιο πάνω αυτοκίνητο, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1993, είχε αγοραία αξία 1.000,00 ευρώ κατά το χρόνο της σύγκρουσης, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και η προβλεπόμενη δαπάνη επισκευής του ξεπερνά τα 2.000 ευρώ, εκτιμάται ότι η επισκευή του είναι οικονομικά ασύμφορη και ο ενάγων, ___, δικαιούται ως αποζημίωση το ποσό που αντιστοιχεί στην αγοραία αξία του, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί η υπολειμματική του αξία, η οποία ανέρχεται σε 400,00 ευρώ. Επομένως, πρέπει να επιδικαστεί στον υπό στοιχείο 2.α ενάγοντα για την πιο πάνω αιτία το ποσό των εξακοσίων (1.000 – 400 =) 600,00 ευρώ.

Ψυχική Οδύνη

Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι οι ενάγοντες είχαν με τον θανόντα τις συγγενικές σχέσεις που επικαλούνται στην αγωγή τους (βλ. το με αριθ. Πρωτ. 588/5.1.2012 πιστοποιητικό πλησιεστέρων συγγενών και τα με αριθ. Πρωτ. 3027/19.1.2012, 3025/19.1.2012, 3030/19.1.2012, 3031/19.1.2012 πιστοποιητικά πλησιεστέρων συγγενών), οι οποίες έχουν ήδη αναφερθεί και δεν αμφισβητούνται από τους εναγομένους και ως εκ τούτου θεωρείται ότι τις συνομολογούν (άρθρο 261 ΚΠολΔ). Ο θανατωθείς, γεννηθείς στις 27.1.1951 ήταν άνθρωπος δραστήριος και εκτελούσε ακόμη χρέη ιερέα στην ____ Ν. Κιλκίς. Ο κατά τα ανωτέρω αδόκητος θάνατός του προκάλεσε στους ενάγοντες, με τους οποίους διατηρούσε άριστες σχέσεις αγάπης και στοργής, βαθύ πόνο και θλίψη, γι’ αυτό και προς απάμβλυνση της ψυχικής οδύνης που αυτοί υπέστησαν και για ηθική παρηγοριά και ψυχική τους ανακούφιση δικαιούνται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης. Πρέπει εξάλλου, να σημειωθεί ότι τα ανήλικα εγγόνια του θανόντος, που διανύουν την παιδική ηλικία, ήτοι τα υπό στοιχεία 2γ, 2δ, 3γ, 3δ που τυγχάνουν αντιστοίχως ηλικίας 11, 51/2, 91/2 και 6 ετών, έχουν ήδη διαμορφώσει ηθική προσωπικότητα και είναι ικανά να βιώσουν πόνο και ψυχική πίεση από το θάνατο του παππού τους. Ενώ όσο αφορά στα ανήλικα εγγόνια, βρεφικής ηλικίας, ήτοι τα υπό στοιχεία 4γ, 4δ, 5γ, 5δ, που είναι μόλις 31/2ετών, 11 μηνών, 2 ετών και 6,5 μηνών αντίστοιχα, λόγω και της ατελούς ακόμη ανάπτυξης της συναισθηματικής τους ωριμότητας δεν μπορούν να αισθανθούν κατά το χρόνο θανάτωσης του οικείου τους, όμως είναι βέβαιο, σύμφωνα με την συνήθη πορεία των πραγμάτων, ότι θα υποστούν, αργότερα, όταν θα φθάσουν σε ηλικία που θα αισθάνονται ψυχικό πόνο από την έλλειψη του οικείου τους, πού θανατώθηκε σε τροχαίο ατύχημα, όπως αναλυτικά υποστηρίζεται και στην υπό στοιχείο Ι. μείζονα της παρούσας απόφασης. Συνεπώς ο αντίθετος ισχυρισμός των εναγομένων απορρίπτεται ως ουσία αβάσιμος. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ατύχημα, το βαθμό της συγγένειας των εναγόντων με τον θανατωθέντα, τη στεναχώρια και τη θλίψη που αυτοί δοκίμασαν από τον αιφνίδιο θάνατο του προσφιλούς τους συγγενούς, το βαθμό υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου, την ηλικία του θανόντος (59 ετών) και την κοινωνική θέση και οικονομική κατάσταση των εναγόντων και των εναγομένων της κύριας αγωγής, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η περιουσιακή κατάσταση της δεύτερης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, κρίνει ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι ενάγοντες ανέρχεται στο ποσό των 100.000 ευρώ για την πρώτη ενάγουσα, σύζυγο του θανόντος, στο ποσό των 50.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.α, 3.α, 4.α και 5.α ενάγοντες, τέκνα του θανόντος, στο ποσό των 2.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.β, 3.β, 4.β και 5.β ενάγοντες, νύφες και γαμπρό του θανόντος αντίστοιχα και στο ποσό των 3.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.γ, 2.δ, 3.γ, 3.δ, παιδικής ηλικίας και στο ποσό των 2.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 4.γ, 4.δ, 5.γ και 5.δ ενάγοντες, νηπιακής ηλικίας, όλα εγγόνια του θανόντος. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, εις ολόκληρον ο καθένας, το ποσό των 100.000 ευρώ για την πρώτη ενάγουσα, σύζυγο του θανόντος, το ποσό των 50.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.α, 3.α, 4.α και 5.α ενάγοντες, τέκνα του θανόντος, το ποσό των 2.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.β, 3.β, 4.β και 5.β ενάγοντες, νύφες και γαμπρό του θανόντος αντίστοιχα και το ποσό των 3.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 2.γ, 2.δ, 3.γ, 3.δ ενάγοντες και το ποσό των 2.000 ευρώ για τους υπό στοιχεία 4.γ, 4.δ, 5.γ και 5.δ ενάγοντες, όλα εγγόνια του θανόντος και επιπροσθέτως να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν, ως αποζημίωση για την ολοσχερή καταστροφή του αυτοκινήτου, εις ολόκληρον ο καθένας, το ποσό των 600,00 ευρώ στον υπό στοιχείο 2.α ενάγοντα και όλα τα ως άνω ποσά με νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Κατά συνέπεια απορρίπτεται ως ουσιαστικά αβάσιμη η ένστασης της 2ης εναγόμενης περί περιορισμού του ποσού της αποζημίωσης μέχρι του ποσού του ασφαλίσματος, καθόσον το σύνολο των επιδικασθέντων ποσών (328.600 ευρώ) δεν υπερβαίνει το όριο της ασφαλιστικής κάλυψης, που προβλεπόταν με το ισχύον κατά το χρόνο του ατυχήματος υπ’ αριθμ. 795357/0001 ασφαλιστήριο συμβόλαιο, το οποίο για σωματικές βλάβες τρίτων και για υλικές ζημίες προέβλεπε κάλυψη μέχρι του ποσού των 500.000 ευρώ για το καθένα. Συνακόλουθα και η ένσταση περί σύμμετρης ικανοποίησης των απαιτήσεων των εναγόντων μέχρι του ανωτέρου ποσού, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Τέλος τα δικαστικά έξοδα πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ των διαδίκων ανάλογα με την έκταση της νίκης και της ήττας του καθενός και να επιβληθεί σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων (άρθρα 178 παρ.1 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, στον υπό στοιχείο 2.α ενάγοντα το ποσό των πενήντα χιλιάδων και εξακοσίων [50.600 (=50.000 + 600)] ευρώ, για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και αποζημίωση λόγω καταστροφής αυτοκινήτου, σε κάθε έναν από τους υπό στοιχεία 3.α, 4.α, 5.α ενάγοντες, το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, σε κάθε έναν από τους υπό στοιχεία 2.β, 3.β, 4.β, 5.β ενάγοντες το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, στους υπό στοιχεία 2.α και 2.β ενάγοντες για λογαριασμό καθενός εκ των ανηλίκων τέκνων τους, υπό στοιχεία 2.γ και 2.δ, το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και συνολικά το ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ, στους υπό στοιχεία 3.α και 3.β ενάγοντες για λογαριασμό καθενός εκ των ανηλίκων τέκνων τους, υπό στοιχεία 3.γ και 3.δ, το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και συνολικά το ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ, στους υπό στοιχεία 4.α και 4.β ενάγοντες για λογαριασμό καθενός εκ των ανηλίκων τέκνων τους, υπό στοιχεία 4.γ και 4.δ, το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και συνολικά το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000) ευρώ, στους υπό στοιχεία 5.α και 5.β ενάγοντες για λογαριασμό καθενός εκ των ανηλίκων τέκνων τους, τέκνων τους, υπό στοιχεία 5.γ και 5.δ, το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης και συνολικά το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000) ευρώ και με το νόμιμο τόκο για όλα τα ανωτέρω ποσά από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγομένους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ

Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου (www.esd.gr) - Ψυχική Οδύνη - Θάνατος παθόντος μεταγενέστερα του Τραυματισμού του - Άσχετος η προϋπάρχουσα Νόσος (καρκίνος), Τεύχος 1ον, σελ.47, Ιανουάριος 2015