Πιστεύω πολλοί έχουμε δει σε Μουσεία ή σε Πολεμικά Αεροδρόμια πολεμικά αεροπλάνα παροπλισμένα ή έχουμε παραβρεθεί σε εκδήλωση «απόσυρσης πολεμικού αεροπλάνου»

Τι συνέβη και σταμάτησαν να πετούν; Απλώς εξαντλήθηκαν οι ώρες πτήσεων που δίδει ο κατασκευαστής, για να πετά ασφαλώς και να εκτελεί την αποστολή του.

Προερχόμενος από την Π.Α. ως πιλότος μαχητικών αφών, έζησα αυτό το φαινόμενο και η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη. Αισθανόμαστε ότι αποχαιρετούσαμε έναν ζωντανό οργανισμό.

Όμως, παραλληλίζω ότι και εμείς επαγγελματικά έχουμε στην διάθεση μας μόνο μερικές χιλιάδας ώρες πτήσης.

Ο χρόνος αυτός εξαρτάται από το είδος της εργασίας μας και το χρόνο που αρχίζει η δράση μας.

Ο χρόνος αυτός δεν είναι πολύ μεγάλος, οπότε πρέπει να τον «αξιοποιήσουμε στο μέγιστο».

Πιστεύω φανατικά ότι όλοι έχουμε συγκρινόμενη ωφέλιμη ζωή πριν έλθει η κόπωση του υλικού, όποτε επιβάλλεται να κάνουμε όσο ζούμε τα πιο απίστευτα πράγματα που μπορούμε.

Υπάρχει μια κατηγορία ατόμων που δεν θέλουν να το σκέπτονται,  πιστεύοντας ότι γι’ αυτούς θα δοθεί περισσότερος χρόνος και η εξέλιξη θα το επιμηκύνει.

Άλλοι πάλι τον χρόνο τον φοβούνται, γιατί δεν γνωρίζουν να τον αξιοποιήσουν σωστά. Ααυτός όμως τρέχει για όλους με την ίδια ταχύτητα.

Αξίζει, σε οποίο στάδιο της επαγγελματικής μας ζωής βρισκόμαστε, να υπολογίσουμε τι μπορούμε και πώς να κερδίσουμε και να την απολαύσουμε πολύ καλύτερα Ένα είναι το εμπόδιο, ο δικός μας εφησυχασμός.

Ο Δημήτρης Μπάτρης έχει 35 χρόνια στον Ασφαλιστικό χώρο και έχει διατελέσει σε όλες τις βαθμίδες των Πωλήσεων και Ανάπτυξης σε μεγάλες Ασφαλιστικές Εταιρίες.