Από τις εμπειρίες μου τις δημοσιογραφικές παρατηρώ ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό οι ασφαλιστές ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ να χρησιμοποιήσουν ούτε το όνομά τους στις πωλήσεις.
Κάποιοι προβάλλουν την εταιρία τους, άλλοι το όνομα του υπ/τος ή πρακτορείου, άλλοι τον κωδικό (!!!!) του υπ/τος, άλλοι το όνομα του Διευθυντή, άλλοι ένα άγνωστο στον κόσμο λογότυπο, άλλοι την λέξη ΚΕΝΤΡΙΚΑ της εταιρίας…

Δεν με παραξενεύουν όλα αυτά επειδή γνωρίζω ότι τουλάχιστον το πλήθος από αυτούς που είναι επικεφαλής των αρμόδιων στελεχών εκπαίδευσης και πωλήσεων είναι πιθανόν καλής διάθεσης αλλά ΑΣΧΕΤΟΙ και ανεκπαίδευτοι για το αντικείμενο. Δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι βασικούς κανόνες πωλήσεων. Άλλοι είναι διορισμένοι επικεφαλής πωλήσεων μεγάλων δικτύων, άλλοι ήταν υπάλληλοι και προήχθησαν με αφορμές σκανδάλων κάποιων στις πωλήσεις, αλλά εξυπηρετούν αφεντικά, άλλοι λόγω παραγωγής – εν πολλοίς ευκαιριακής, αλλά ελλείψει ικανών, όλοι όμως με κοινό σημείο την έλλειψη πανεπιστημιακής μόρφωσης και την έλλειψη γνώσεων μακροπρόθεσμης θητείας σε αποτελεσματικές πωλήσεις.
Οι πωλητές πρώτα απ’ όλα πουλάνε τον ΕΑΥΤΟ τους!
Οι πελάτες δεν ψάχνουν καλά παιδιά (πόσο μάλλον κακά), ψάχνουν ενημερωμένους επαγγελματίες, για να στηρίξουν τα προβλήματά τους. Δεν ψάχνουν άτολμα άτομα χωρίς αυτοπεποίθηση και όνομα. Το όνομα στις πωλήσεις είναι υπ’ αριθμ 1 θέμα και δεν έχει σχέση με λάθος επιθυμίες του τύπου «εγώ δεν θέλω προβολή», ή «έχω χαμηλό προφίλ» και ασυναρτησίες… Αν ήταν έτσι η αλήθεια θα είχαν σβήσει όλες οι διαφημιστικές εταιρίες και τα γραφεία επικοινωνίας.
Στον «Κρατύλο» ο Πλάτων μιλά ότι «φύσει τα ονόματα είναι τοις πράγμασι». Το όνομα δηλώνει το πράγμα. Στην Οδύσσεια του Ομήρου όταν στο νησί των Φαιάκων ο Οδυσσέας ακούει τον τραγουδιστή Δημόδικο να τραγουδά για τον Δούρειο Ίππο, συγκινείται και δακρύζει, ο Αλκίνοος ο βασιλιάς του λέει: Πέσμου με ποιο όνομα σε αποκαλούσε ο πατέρας και μητέρα σου. Πέσμας ποιος είσαι. Κανένας δεν είναι ανώνυμος ούτε ο καλός ούτε ο κακός…» (Θ’ 548 - 554).
Και ο Αγαμέμνονας λέει στον Μενέλαο τους άνδρες που αγρυπνούν στη μάχη να τους φωνάζει με τόνομά τους και με τόνομα της γενιάς τους για να τους τιμάς…
Ο Καβάφης σ’ ένα ποίημά του οικτείρει τους Έλληνες που ξέχασαν τα Ελληνικά ονόματά τους στην παρηκμασμένη Ιταλία. Για το λαό μας τα άτομα είναι «νομάτοι», με όνομα.
Με όνομα πρέπει να συστήνονται οι ασφαλιστές που μπαίνουν στα σπίτια και την ζωή των πελατών τους. Και είναι κατάντια η μαιμουδίζουσα ξενόφερτη ονομασία σαν σύσταση στα Ελληνικά σπίτια.
Δηλαδή τι να καταλάβει με ποιον έχει να κάνει ο υποψήφιος όταν του συστήνεται ως MyMagna, ή youχάσμα, ή MyFront, yourMarket, inασφαλιστής, MyTrust ή LNPK τρust, ή ERFK, ή TRITRAST, ή TREMARSH και SUNRISE και INTERBULGARIA;
Πέστο καημένε τ’ όνομά σου που είσαι ΕΣΥ, ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, ο ένας που ξεχωρίζεις να ξέρουν και οι άνθρωποι με ποιον μιλάνε! Τίμησέ το, πίστεψέ το, κάντο μοναδικό ν’ ακούγεται σαν γλυκόηχο τραγούδι!
Τα λογότυπα και τα διακριτικά είναι «ξένα» είναι για άλλο λόγο για την διακριτικότητα της εταιρίας για την ιστορία της, για τα κεφάλαιά της, για άλλα. Πρώτα το όνομά σας και μετά όλα τα άλλα. «Γεια σας είμαι ο Σπύρου Ευάγγελος, της Εταιρίας Τάδε, ασφαλιστής και Θέλω αυτό!» Ξεκάθαρα!
Εσείς θα μιλήσετε, εσείς θα υπογράψετε, εσείς θα υποσχεθείτε, εσείς θα ευθύνεστε, εσείς θα παρακολουθείτε, εσείς θα κάνετε service.

Πείτε το όνομά σας… και κάντε κάθε μέρα πεντακόσιες ακόμα ενέργειες να το λαμπρύνετε με τιμιότητα, ντομπροσύνη, σαφήνεια, εξυπηρέτηση, αίγλη, με αξίες, με επιτυχίες, με προσφορά, με ανθρωπιά.
Θέλει αγώνα μια ζωή!

Ε.Σ.