Για τα «κακώς κείμενα» στην ασφαλιστική αγορά δεν φταίνε μόνο οι άλλοι τονίζει ο κ. Κώστας Μαυρόπουλος, πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Ασφαλιστών Ελλάδος και συντονιστής της πρόσφατης εκδήλωσης φορέων διαμεσολαβούντων για τα προβλήματα της ασφαλιστικής αγοράς. Διαβάστε στη συνέχεια την πολύ ολοκληρωμένη τοποθέτηση του κ. Μαυρόπουλου στην εκδήλωση:

 Αξιότιμοι επίσημοι προσκεκλημένοι, Αξιότιμα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, Αγαπητοί εκπρόσωποι του ασφαλιστικού τύπου,

Αγαπητοί συνάδελφοι, Αγαπητοί φίλοι,

Όλοι μας πια, ακόμα και ο τελευταίος ανυποψίαστος συνάδελφός μας, έχει συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε στη δίνη ενός πάρα πολύ σοβαρού προβλήματος, με άγνωστες και ίσως ανυπολόγιστες συνέπειες για το επάγγελμά μας και το μέλλον μας.

Κανείς πλέον, δεν έχει το δικαίωμα να εθελοτυφλεί, ούτε την πολυτέλεια να αποστασιοποιείται από το πρόβλημα αυτό, γιατί το πρόβλημα αυτό είναι πρόβλημα όλων μας .

Με αγωνία βεβαίως, όλοι μας έως σήμερα παρακολουθούσαμε στενά τις εξελίξεις και τα σενάρια πιθανών λύσεων, αναμένοντας τις ενέργειες από την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς.

Δυστυχώς η Πολιτεία, όπως και στο παρελθόν απαξίωσε κάθε φορέα ως δυνητικό συνομιλητή της.

Τώρα πια λοιπόν δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να δράσουμε άμεσα με οποιονδήποτε τρόπο, έστω και αν αυτός είναι απλά μια Εκδήλωση Ενημέρωσης και Διαμαρτυρίας σαν την σημερινή.

Έτσι λοιπόν, τα πρωτοβάθμια σωματεία ΣΕΜΑ, ΠΣΑΣ και η Ένωσή μας στα πλαίσια του έντονου προβληματισμού και αγωνίας που ζει ο κλάδος μας σήμερα, πήραν την πρωτοβουλία και από κοινού προχώρησαν στη σημερινή εκδήλωση.

Οφείλουμε να τονίσουμε ότι ιστορικά για πρώτη φορά θεσμικοί φορείς των Διαμεσολαβούντων, ξεπερνώντας σκοπιμότητες, μικρότητες, εγωισμούς και ανταγωνισμούς αποφάσισαν να δράσουν ενωμένοι από κοινού.

Η εκδήλωση αυτή δεν αποσκοπεί στο να μονοπωλήσει κάποιο ρόλο, αλλά προσδοκά στο να δώσει το έναυσμα και να αποτελέσει την απαρχή πολλών άλλων εκδηλώσεων από τους πολυάριθμους αντίστοιχους φορείς, Σωματεία και Ομοσπονδίες συνάδελφων μας σε όλη την Ελλάδα.

Εμείς θα χαιρετίσουμε κάθε προσπάθεια από οποιονδήποτε επίσημο συνδικαλιστικό φορέα του χώρου μας και δηλώνουμε ότι σαν απλοί στρατιώτες θα στηρίξουμε κάθε παρόμοια προσπάθεια.

Γιατί η Πολιτεία και κάθε άλλος φορέας οφείλουν πλέον να καταλάβουν ότι η τάξη των διαμεσολαβούντων αποτελεί βασικό παράγοντα στην ύπαρξη και στη ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς και οφείλει να διαδραματίζει το ρόλο που της αρμόζει .

Γιατί αγαπητοί συνάδελφοι όλα αυτά τα χρόνια οι εξελίξεις στο χώρο μας και οι αποφάσεις παίρνονταν και συνεχίζουν να παίρνονται πέρα από εμάς, για εμάς, χωρίς εμάς.

Ήρθε πλέον ο καιρός η τάξη των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών να πάρει τη θέση που της αρμόζει με ισχυρή φωνή στα κέντρα αποφάσεων.

Και σαφώς δεν ζητούμε κάτι παράλογο, ζητούμε το εύλογο.

Ζητούμε δηλαδή να καταλάβει η Πολιτεία και κάθε άλλος εμπλεκόμενος φορέας ότι δεν δύναται να νομοθετεί και να διαμορφώνει το επαγγελματικό περιβάλλον μας, ερήμην των θεσμικών φορέων που εκπροσωπούν την ασφαλιστική διαμεσολάβηση.

Όλοι γνωρίζουμε αλλά κανείς μας μέχρι σήμερα δεν τόνισε στην Πολιτεία και στους φορείς το γεγονός, ότι ένα μεγάλο κομμάτι της παραγωγής των Ασφαλίστρων που διαμορφώνουν και συντηρούν την Ελληνική Ασφαλιστική Βιομηχανία προέρχεται από τους χιλιάδες επαγγελματίες Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές.

Είμαστε ο συνδετικός κρίκος που χωρίς αυτόν η Ασφαλιστική Βιομηχανία δεν δύναται υγιώς να υπάρξει και να αναπτυχθεί.

Και αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει.

Εμείς με τους πελάτες μας και τα συμβόλαια που συνάπτουμε είμαστε η «αιχμή του δόρατος» στις πωλήσεις των ασφαλιστικών προϊόντων των Εταιριών.

Είμαστε με απλά λόγια το νερό που κινεί το νερόμυλο.

Πως δύναται λοιπόν να απαξιώνεται ο ρόλος μας από την Πολιτεία και τους φορείς, στερώντας μας τη συμμετοχή στις αποφάσεις που λαμβάνονται για το ίδιο το επάγγελμά μας?

Πως δύναται τόσα χρόνια ο εκάστοτε Νομοθέτης να απαξιώνει κάθε διάλογο με τους επαγγελματικούς φορείς του χώρου μας?

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος:

Είδαμε όλοι μας στην πράξη πως έγινε Νόμος του Κράτους η Οδηγία 2002/92 η οποία αποκλειστικά σχετίζονταν με την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.

Πόσες στρεβλώσεις δέχτηκε και πόσες παρεμβάσεις χρειάστηκαν μεταγενέστερα να γίνουν με σχετικές εγκυκλίους για να καλύψουν τα κενά?

Και για να γίνω πιο καυστικός:

Πόσα συμφέροντα ίσως εξυπηρέτησε?

Είναι εύλογο λοιπόν σήμερα να διεκδικούμε το δικαίωμά μας να συμμετέχουμε ενεργά και ουσιαστικά τόσο στην προπαρασκευή και διαμόρφωση κάθε νέου Νόμου που μας αφορά, όπως και γενικότερα στη διαμόρφωση του ασφαλιστικού περιβάλλοντος στο οποίο εμείς καλούμαστε να δραστηριοποιηθούμε.

Αναρωτιέμαι λοιπόν:

Δεν θα έπρεπε τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν και στο μέλλον η Πολιτεία με την εκάστοτε Κυβέρνηση που την εκφράζει, να καλεί σε ανοιχτό διάλογο τους θεσμικούς φορείς που εκπροσωπούν το συγκεκριμένο επάγγελμα?

Δεν θα έπρεπε να οργανωθούν ομάδες εργασίας απ’ το αρμόδιο Υπουργείο με συμμετοχή όλων αυτών των φορέων για να ακουστούν και να συζητηθούν θέσεις, απόψεις, προβληματισμοί και προτάσεις απ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς?

Δεν είναι προς συμφέρον της Πολιτείας και του Νομοθέτη πριν προχωρήσει να νομοθετεί, να έχει ακούσει και να’ χει συζητήσει με τους φορείς αυτούς που εκπροσωπούν στο σύνολό του το επάγγελμά μας?

Ποιος είναι πιο αρμόδιος από τους φορείς αυτούς να μιλήσουν, και ας μου επιτραπεί, και να συμβουλεύσουν την Πολιτεία για κάθε νέο νομοθέτημα ή για κάθε τροποποίηση Νόμου?

Δεν πιστεύουμε όλοι μας ακράδαντα ότι από τέτοιες ομάδες εργασίας μόνο λύσεις κοινά αποδεκτές θα προκύψουν για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη?

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Πιστεύω βαθύτατα ότι, αν σ’ αυτήν την τόσο κρίσιμη για την Ασφαλιστική Αγορά και ιδιαίτερα για τους διαμεσολαβούντες περίοδο, δεν καταφέρουμε να πείσουμε την Πολιτεία για τη σπουδαιότητα της συμμετοχής μας στις αποφάσεις που λαμβάνονται για το χώρο μας, δεν θα έχουμε χάσει απλώς μία μάχη, θα έχουμε χάσει τον πόλεμο.

Θα συνεχίσουν οι εξελίξεις να διαδραματίζονται, ως προηγούμενα ανέφερα, και οι αποφάσεις να παίρνονται πέρα από εμάς, για εμάς, χωρίς εμάς.

Η σημερινή αυτή εκδήλωση σκοπό έχει να δώσει στην Πολιτεία και στους φορείς ένα ισχυρό μήνυμα, ότι χωρίς τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων στην ασφαλιστική βιομηχανία, χωρίς ανταλλαγή απόψεων και γόνιμο διάλογο, είναι νομοτελειακά προδεδικασμένο ότι το πρόβλημα θα συνεχίζεται.

Και αυτό δεν θα αποτελεί απλώς ένα συνεχιζόμενο πρόβλημα για την τάξη των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, αλλά πιστεύω βαθύτατα ότι θα αποτελεί πρόβλημα για τον ίδιο τον Θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Γιατί αυτή τη στιγμή δεν βάλλονται τα συμφέροντα μιας τάξης, βάλλεται ο ίδιος ο Θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Και ο Θεσμός αυτός πρέπει να αποκατασταθεί στα μάτια των καταναλωτών άμεσα.

Πως όμως, θα καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία του Θεσμού της Ασφάλισης στους υπάρχοντες ή μελλοντικούς ασφαλισμένους, αν δεν δοθεί άμεσα μία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα αυτό?

Σήμερα, δεν κρίνεται η επιτυχία ή η αποτυχία του «Προγράμματος Εξυγίανσης της Ασφαλιστικής Αγοράς ».

Σήμερα κρίνεται, με την θετική ή αρνητική έκβαση της εξυγίανσης, η αξιοπιστία του ίδιου του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας.

Και για να ξεκαθαρίσω, προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης ή παραποίησης και διαστρέβλωσης του λόγου:

Δεν στεκόμαστε απέναντι στην Πολιτεία και στους φορείς.

Προσπαθούμε έστω και σήμερα να σταθούμε δίπλα τους αρωγοί σε κάθε προσπάθειά τους προς την εξυγίανση της αγοράς και του επαγγέλματος.

Η Νέα Ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών πρέπει να καταλάβει ότι είναι προς συμφέρον της να συνεργαστεί στενά με τους φορείς για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.

Η κακή πρακτική που ακολουθήθηκε στο παρελθόν ας μη γίνει οδηγός στο παρόν και στο μέλλον.

Όλοι μας είμαι σίγουρος θα θέλαμε να ξέρουμε, ότι η Πολιτεία, έχοντας λάβει σοβαρά υπόψη της όλες τις δυνατές παραμέτρους και έχοντας προβλέψει και προνοήσει για την επόμενη μέρα , νομοθετεί και προχωρεί στην εκπόνηση και παρουσίαση του νέου Σχεδίου Νόμου ως μέρους του «Προγράμματος Εξυγίανσης».

Γιατί, με το κλείσιμο μόνο κάποιων Εταιριών, δεν λύνεται το πρόβλημα της εξυγίανσης, εάν η Πολιτεία και ο Νομοθέτης δεν μεριμνήσουν για το «υγιές» του νέου περιβάλλοντος που θα προκύψει.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η εξυγίανση της αγοράς αποτελεί εχέγγυο για την ύπαρξη του επαγγέλματός μας και για το βιοπορισμό του καθενός μας.

Και επειδή ο καθένας μας είμαστε όλοι εμείς.

Και επειδή δεν μπορεί για τα «κακώς κείμενα» να φταίνε μόνο οι άλλοι, καλό θα ήταν να δούμε λίγο και τα του Οίκου μας.

Είναι πλέον απαραίτητη αν όχι επιβεβλημένη η ενδυνάμωση της φωνής των εκπροσώπων της Διαμεσολάβησης με την από κοινού εμφάνιση, προβολή και έκφραση των κοινών προβληματισμών και επιδιώξεων.

Η πολυφωνία των Σωματείων μειώνει το κύρος των διεκδικήσεων.

Τούτο άλλωστε είχε ζητήσει θα σας θυμίσω και η ΕΠΕΙΑ, σε όλες τις συναντήσεις που είχε με τους φορείς μας.

Η επιδίωξη ενιαίας εκπροσώπησης προς όλους τους θεσμικούς φορείς με οποιοδήποτε σχήμα αποτελεί το κλειδί στη λύση κάθε προβλήματος που ταλανίζει την τάξη μας.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για το βήμα αυτό.

Τα θέματα απαιτούν λύσεις χθές, όχι αύριο.

Το κοινό συμφέρον είναι το συμφέρον του καθενός μας.

Και το συμφέρον μας ταυτίζεται με την ίδια την επαγγελματική μας ύπαρξη σε ένα υγιές περιβάλλον με ισχυρό το θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Ζητούμε σήμερα από την Πολιτεία και τους φορείς ουσιαστική θέση στο Τραπέζι των Αποφάσεων.

Οφείλουμε να δείξουμε ότι είμαστε άξιοι για τη θέση αυτή.

Και εγώ προσωπικά το πιστεύω ακράδαντα.

Μη χαθεί λοιπόν η ευκαιρία αυτή γιατί τότε έμμεσα υπονομεύουμε το μέλλον όλων των συναδέλφων μας, - το μέλλον της ίδιας της ύπαρξής μας ως επαγγελματίες του χώρου.