Στο Α’ Νεκροταφείο των Αθηνών αναπαύονται οι περισσότεροι άνθρωποι που έπαιξαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο ρόλο στην ιστορία της πόλης βέβαια αλλά του ελεύθερου ελληνικού κράτους που είναι πρωτεύουσά του. Άρχοντες, δεσπότες, στρατηγοί, επιστήμονες, λαϊκοί, ένα πλήθος που από εκεί ψηλά που βρίσκεται στέργει την πόλη και ευχαριστιέται όταν οι ζωντανοί από κάτω τους μνημονεύουν κάποιες ξεχωριστές μέρες.
Μια τέτοια μέρα έχουν διαλέξει και οι Καρδιτσιώτες (Σύλλογος των Απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας Καταγομένων που δραστηριοποιείται στην Αθήνα αλλά και στην Καρδίτσα) κάθε χρόνο να τιμούν από κοινού τον Μαύρο Καβαλλάρη, Πρωθυπουργό και Στρατηγό, Νικολάο Πλαστήρα (1883 – 1953) και του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Κυρού Σεραφείμ Τίκα (1913 – 1998) γεννημένοι ο πρώτος στο Μορφοβούνι και ο δεύτερος στο Αρτεσιανό. Τους δυο αυτούς σπουδαίους άνδρες φυσικά και τιμούν στον τόπο τους αλλά στην Αθήνα η τιμή αποκτά πανελλήνιο διάσταση καθώς αμφότεροι έπαιξαν εξέχοντα ρόλο σε κρίσιμες στιγμές της νεώτερης ιστορίας.
Για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ μίλησε ο Στέφανος Φούσας επ Καθηγητής Καρδιολογίας΄-Τ. Πρόεδρος Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας και για τον Μαύρο Καβαλλάρη ο Δήμαρχος Δήμου Λίμνης Πλαστήρα Παναγιώτης Νάνος ενώ στην επιμνημόσυνη δέηση πρωτοστάτησε ο τιτουλάριος Μητροπολίτης Νεοχωρίου Παύλος Αθάνατος, καταγόμενος κι αυτός από το Νεοχώρι Καρδίτσας ο οποίος υπήρξε συνεργάτης του μακαριστού Σεραφείμ και αναφέρθηκε και στην προσωπικότητά του και το έργο του.
Στην επιμνημόσυνη δέηση παρέστησαν και κατέθεσαν στεφάνια ο υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Τσιάρας, οι βουλευτές Καρδίτσα Ασημίνα Σκόντρα και Γιώργος Κωτσός, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, βουλευτής Πειραιά Ιωάννης Μελάς καθώς και πολλοί Καρδιτσιώτες λαμβάνοντας βέβαια τα απαραίτητα μέτρα για τον περιορισμό της μετάδοσης της επιδημίας. Στεφάνια κατέθεσαν επίσης εκπρόσωποι από πολλούς συλλόγους της Καρδίτσας τιμώντας έτσι τους δυο σπουδαίους συμπατριώτες τους. Με τον τρόπο τους δε δείχνουν και στις επόμενες γενιές να συνεχίσουν το σπουδαίο έργο που επιτελούν ακόμη οι Σύλλογοι που η επιδημία στένεψε κατά πολύ τις δραστηριότητές τους.
