Ηλίας Προβόπουλος, 27/4/2022 - 12:49 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Η «μικρή ανάσταση» της Ελλάδας Ηλίας Προβόπουλος, 27/4/2022 facebook twitter linkedin Εκείνο που θα μας μείνει από τον φετινό (μετά από δυο έτη περιορισμών), εορτασμό του Πάσχα θα είναι η πρωτοφανής ζωντανή προβολή από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης των ακολουθιών της Εκκλησίας αλλά και των δρώμενων της Μεγάλης Εβδομάδας όπως επίσης και η μαζική έξοδος των Αθηναίων αλλά και όλων των αστικών κέντρων προς το ύπαιθρο. Από την άλλη, ιδιαίτερη είδαμε ήταν και η προσοχή και η προβολή των ανωτέρω από τα τηλεοπτικά κανάλια, πράγμα που δεν χρειάζεται να είναι ειδικός κάποιος να καταλάβει την αγωνία τους για την διαρκώς αυξανόμενη πίεση που ασκούν σε αυτά τα smartphones. Όντως μετά από δυο χρόνια περιορισμών λόγω της πανδημίας, οι Έλληνες, ανέστησαν για τις ημέρες του Πάσχα (δυστυχώς) τις μικρές τους πατρίδες και σήμερα - αύριο τις αφήνουν πίσω στη σιωπή τους επιστρέφοντας στα σπίτια τους και στις δουλειές τους στις πόλεις. Τούτο όμως ήταν αρκετό να αναθερμάνει την σχέση που διατηρούν οι περισσότεροι Έλληνες με τα χωριά τους, ειδικά αυτά που έχουν σχεδόν σβήσει και εκείνα που δεν αποτελούν τουριστικούς προορισμούς. Έτσι είδαμε άπειρες εικόνες και βίντεο από την περιφορά επιταφίων συνοδεία λίγων ατόμων, όπως και στιγμές της Ανάστασης με επίσης ελάχιστων ενοριτών σε διάφορες στιγμές της ημέρας μάλιστα λόγω της έλλειψης ιερέων. Το φαινόμενο της ερήμωσης κλιμακώνεται τα τελευταία χρόνια αρνητικά για κάθε μικρή πατρίδα και θαρρώ πως σε λίγα χρόνια δεν θα μιλάμε πλέον για χωριά αλλά για οικισμούς παραθεριστών που θα τους συνδέουν μόνο πρακτικά ζητήματα και καθόλου η παράδοση της κοινότητας. Τούτο είναι επίσης βέβαιο γιατί καθώς σβήνουν οι μεταπολεμικές γενιές με τα βιώματα και τις αναμνήσεις και οι επίγονοι αυτών δεν γνωρίζουν από την μητρική ή πατρώα γη τους παρά μόνο την αναψυχή λίγων ημερών, αυτές θα σβήσουν. Όσο για τα έθιμα που τάχα αναβιώνουν, άξιος ο κόπος τους και θα ήταν πιο άξιοι αν μπορούσαν να τα κρατήσουν στο επίπεδο της παράδοσης και να μην ξεπέφτουν στο ρηχό φολκλόρ. Να όμως που ήρθε μια εποχή που μετά από την επιδημία, την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και φυσικά έναν πόλεμο που μαίνεται δίπλα μας, χιλιάδες Έλληνες και ξένοι ακόμη μετακινήθηκαν για να γιορτάσουν το Πάσχα. Τούτο ασφαλώς και έδωσε μια ανάσα στον χειμαζόμενο επί διετία τουρισμό αλλά κυρίως έδωσε λίγη ζωή στην εγκαταλειμμένη ύπαιθρο. Άνοιξαν πατρικά και εξοχικά σπίτια, οργανώθηκαν οι παρέες, οι ψησταριές και τα τραπέζια. Βασική προτεραιότητα για να γίνουν όλα αυτά και να ανοίξει το χωριό φυσικά και ήταν η ύπαρξη του ιερέα, πράγμα που δεν συμβαίνει παντού κι έτσι παρά τις προσπάθειες των τοπικών μητροπόλεων αρκετά μένουν αλειτούργητα και οι λιγοστοί κάτοικοι όταν θέλουν να εκκλησιαστούν πάνε στα κοντινά μεγαλοχώρια ή ανοίγουν την τηλεόραση. Έτσι το Πάσχα έγινε η αφορμή να συσπειρωθεί για μια ακόμη φορά η αποψιλωμένη ενορία κάθε μικρού ή μεγάλου χωριού. Αφού ως κοινότητα έχουν προ πολλού ακυρωθεί, αυτό που έχει μείνει είναι η ενορία, άντε και οι πολιτιστικοί σύλλογοι, όσοι απόμειναν και έχουν στο μυαλό τους στον τόπο τους. Μαζί τις περισσότερες φορές ετοίμασαν την εκκλησία, κάποιοι καθάρισαν όσο μπορούσαν το χωριό και με τη βοήθεια των συνεργείων των Δήμων σε πολλές περιπτώσεις και περίμεναν το Πάσχα να επιβεβαιωθούν για το έργο τους και να εκτιμηθεί από όσους, χωριανούς ή επισκέπτες έρθουν σε αυτό. Η κορυφαία βέβαια στιγμή κάθε ενορίας ήταν ο επιτάφιος, πράγμα που αφορά κατά κανόνα τις γυναίκες αλλά και οι άντρες εδώ είναι χρήσιμοι. Έτσι είδαμε πολλούς επιταφίους σε χωριά ελάχιστων κατοίκων, στολισμένους με πολλή προσοχή και των οποίων η μεταφορά έγινε σε διάφορες στιγμές της ημέρας γιατί ο ιερέας θα έπρεπε να πάει και σε άλλο χωριό. Είναι κάτι το οποίο το συνήθισαν και κανείς δεν λέει πια τίποτα και το θεωρούν μάλιστα εξαιρετικό γεγονός. Το ίδιο έγινε και με την Ανάσταση. Αλλού βγήκε το απόγευμα του Σαββάτου κι αλλού στην καθορισμένη ώρα και συμμετείχαν όλοι με ενθουσιασμό μέχρι να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και τα βαρελότα ο οποίος κατόπιν έγινε αγώνας δρόμου για το τραπέζι με την μαγειρίτσα αφήνοντας τον ιερέα μόνο με τους ψάλτες στην εκκλησία. Την Κυριακή, άλλος ενθουσιασμός, για την ψησταριά που γύρω της συσπειρώνει τους πάντες και με τον οβελία στο τραπέζι αρχίζει να κλείνει ο κύκλος της πασχαλιάτικης επίσκεψης στην μικρή πατρίδα και να μετριούνται πλέον οι ώρες για την επιστροφή στο σπίτι στην πόλη. Την επόμενη φορά λένε όλοι, εννοώντας το καλοκαίρι θα μείνουν περισσότερο αλλά όλο και κάτι συμβαίνει και ο χρόνος πάντα μειώνεται κι έτσι, χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει και η απόσταση από το χωριό, χάνεται η επικοινωνία μεταξύ των συγχωριανών και δεν είναι μακριά η στιγμή που όλοι θα είναι παραθεριστές στον τόπο τους και στα πατρικά τους. Το φετινό Πάσχα θα μείνει κάποιο καιρό στη μνήμη μας - μέχρι να έρθει κανένα άλλο απρόοπτο και το μειώσει σαν την μεγάλη έξοδο μετά από μνημόνια, επιδημία, πόλεμο. Ο χρόνος που αφιερώθηκε σε αυτή είναι ασφαλώς λίγος αλλά από την άλλη αρκετός να κινητοποιήσει τη σκέψη και να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις μεταξύ πόλης και υπαίθρου σε κρίσιμες στιγμές. Τούτο όμως προϋποθέτει ειλικρίνεια τόσο για τους στόχους, όσο και τις προθέσεις. Οι άπειρες φωτογραφίες και βίντεο που είδαμε από τις μικρές πατρίδες μας σε όλη την Ελλάδα αυτές τις ημέρες είναι ένα καλό αρχείο που μπορεί να εμπνέει μέχρι να γίνει το μεγάλο βήμα που θα αναστήσει όλη τη ύπαιθρο χώρα. Στη φωτογραφία, η επιστροφή του Επιταφίου στην εκκλησία του χωριού Μεγάλη Κάψη. Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 23/06/2021 - 16:20 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Αποχαιρετισμός σε μια σπουδαία γυναίκα
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μια γάτα που κυνηγάει καρακάξες Κάθε γάτα φαντάζομαι της Αθήνας, έχει μια διαφορετική προσωπικότητα και φυσικά σχέση με αυτόν που την συντηρεί, την φροντίζει και... Ηλίας Προβόπουλος, 07/06/2021 - 09:21
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Το χωριανό νερό του Παλαιοκάστρου Το κριτήριο της επιλογής ενός τόπου για κατοίκηση, ήταν πάντα το νερό και βεβαίως, αν αυτό ήταν σε ασφαλές μέρος... Ηλίας Προβόπουλος, 04/06/2021 - 11:06
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Κλαρωτά φασόλια, η προετοιμασία Απ’ όλα τα κηπευτικά, αυτά που έχουν τις περισσότερες απαιτήσεις και θέλουν προσοχή όλο το διάστημα, από την σπορά ως... Ηλίας Προβόπουλος, 03/06/2021 - 14:19
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Τα ξύλα που δωρίζουν τα ποτάμια Ήταν μέσα στη ζωή των ανθρώπων, να πηγαίνουν μόλις τραβιόνταν τα νερά από την κοίτη των ποταμών την άνοιξη και... Ηλίας Προβόπουλος, 02/06/2021 - 09:15
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Τα μεγάλα καλάθια και τα λίγα κεράσια Το ιδιαίτερο που έχει ο μήνας Ιούνιος που ξημέρωσε σήμερα είναι ότι όπως είναι βαλμένος στο ημερολόγιο, μοιάζει ως μια... Ηλίας Προβόπουλος, 01/06/2021 - 09:22
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Οι υλοτόμοι φύλακες του δάσους Βλέποντας και ακούγοντας για την καταστροφή που έγινε πριν από λίγες μέρες στα Γεράνεια από την μεγάλη δασική πυρκαγιά (εθιμικό... Ηλίας Προβόπουλος, 31/05/2021 - 08:26