Δεν είναι και κανένα ονομαστό και διάσημο δέντρο οι σουρβιές (Sorbus) ούτε και ο καρπός του πια τίποτα σπουδαίο ή τέτοιος που μπορεί να βγεi στην αγορά και να κερδίσει εντυπώσεις και ο νοικοκύρης της λίγα χρήματα. Παλιότερα, που δεν είχαν τόσα μήλα και κάστανα, λένε στη Μελίβοια, τα σούρβα είχαν κι αυτά τη θέση τους στη διατροφή των ανθρώπων και δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που με ότι άλλο έβγαζε το χωράφι τους τα πήγαιναν στο παζάρι του Σαββάτου στην Αγιά όπου βρίσκονταν και άνθρωποι και τα αγόραζαν. 

Με την ανάπτυξη όμως των καλλιεργειών της καστανιάς και της μηλιάς, οι περισσότερες σουρβιές ξεριζώθηκαν ή αφέθηκαν να ξεραθούν και στη θέση τους φυτεύτηκαν καινούργια, πιο αποδοτικά δέντρα. Έτσι είναι σαν θαύμα που μια σουρβιά και μάλιστα μεγάλη έχει αφεθεί να υπάρχει στο χωράφι του Δημήτρη Δουβώρη κι εφέτος μάλιστα ήταν γεμάτη από ωραίους καρπούς. 

Στην ελληνική μυθολογία και παράδοση το ξύλο της σουρβιάς έχει μαντικές ιδιότητες και φέρνει τύχη. Η μυθολογία αναφέρει ότι ο μάντης Τειρεσίας μπορούσε να διαβάζει το μέλλον χάρη στο ραβδί από ξύλο σουρβιάς που κρατούσε, δώρο της θεάς Αθηνάς. Όμως και στη νεότερη παράδοση το δέντρο παίζει σημαντικό ρόλο και φέρνει τύχη την Πρωτοχρονιά. Σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης τα κάλαντα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς λέγονται "σούρβα".

Η σουρβιά θεωρείται αποτελεσματική ενάντια στα κακά πνεύματα. "Κράτα σορβιά με κόκκινη κλωστή και οι μάγισσες φεύγουν με βήμα ταχύ!" έλεγαν παλιότερα για να τονίσουν τη δύναμη του δέντρου απέναντι στα κακά πνεύματα. Με το ξύλο της σουρβιάς έφτιαχναν καρδάρες για το βούτυρο,ώστε να εξασφαλίσουν πως δεν θα το στοιχειώσουν οι μάγισσες ή οι νεράιδες.Με ένα μαστίγιο από σουρβιά κάποιος μπορεί πάντα να συγκρατήσει ένα άλογο που του έχουν κάνει μάγια! Η "ιπτάμενη σουρβιά" δηλαδή ένα δέντρο που δεν φυτρώνει με τις ρίζες του στο έδαφος (σε μια σχισμή ενός βράχου ή στα κλαδιά ενός άλλου δέντρου) θεωρείται το πιο αποτελεσματικό.

Η σουρβιά στο χωράφι του Δημήτρη Δυβώρη. Πρόκειται για ένα μεγάλο, ψηλό δέντρο που ξεχωρίζει για το φύλλωμά του και φυσικά για τους καρπούς του που μοιάζουν με μικρά μήλα.

Οι δρυίδες θεωρούσαν σημαντική τη χρήση της σουρβιάς σε ό,τι αφορούσε τους χρησμούς. Χρησιμοποιούσαν φωτιές, τις οποίες άναβαν με το ξύλο αυτό, για να καλούν τα πνεύματα, που μετά μπορούσαν να τα κάνουν να απαντήσουν σε ερωτήσεις, όταν άπλωναν καρπούς της σουρβιάς σε τομάρια ταύρων,
τους οποίους μόλις είχαν γδάρει.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013