Το κλασικό παραμύθι για παιδιά και όχι μόνο, «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» έγραψε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν το 1845, συγκίνησε και συνεχίζει ακόμη να συγκινεί εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Κατά συνέπεια θα έπρεπε μέσα στα 170 χρόνια που πέρασαν από τότε να μην αναγκάζονται πλέον κοριτσάκια και άλλα παιδιά να βγαίνουν στους παγωμένους δρόμους να πουλάνε σπίρτα ότι άλλο μπορεί να τους προσφέρει τροφή και κυρίως ζεστασιά.
Το παραμύθι όντως αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη της κοινωνίας και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι από τότε που γράφτηκε και κατόπιν, επηρέασε νομοθεσίες σε πολλά κράτη αναφορικά με την προστασία της παιδικότητας, την κοινωνική μέριμνα και δικαιοσύνη, τις εργασιακές συνθήκες και άλλα πολλά που συνέθεσαν τον πολιτισμό που γνωρίζουμε από τον τελευταίο αιώνα μέχρι σήμερα.
Αυτό όμως που δεν κατόρθωσε ούτε το παραμύθι, ούτε άλλα μεγάλα λογοτεχνικά έργα ή ποιήματα είναι να κόψει τις ρίζες ώστε κοριτσάκια αλλά και ωριμότερα άτομα να μην φτάνουν στο σημείο να βγουν στο δρόμο για να ζήσουν. Αντιθέτως και ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει γίνει εκρηκτικό και η εικόνα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας και στα μέσα μεταφοράς, να μην πάμε μακριά είναι αποκαρδιωτική. Εκατοντάδες άτομα κάθε ηλικίας, κινούνται με στόχο τα «δέκα λεπτά» που θα ανακουφίσουν το στομάχι ή θα καλύψουν άλλες ανάγκες.
Το φαινόμενο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις την περίοδο των εορτών και ειδικά σε σημεία της πόλης όπου αυξάνεται η εμπορική κίνηση ή στις πλατείες που στολίζονται χάρη των εορτών. Είναι εκατοντάδες τα «κοριτσάκια» που προσπαθούν να προκαλέσουν την συγκίνηση και να ξυπνήσουν στους περαστικούς το πνεύμα των Χριστουγέννων (να θυμηθούμε και τον άλλο μεγάλο παραμυθά Κάρολο Ντίκενς) και να αυτός να ανταποκριθεί βγάζοντας «δέκα λεπτά» από την τσέπη.
Ας το παραδεχτούμε, «δέκα λεπτά» δεν θα χορτάσουν και δεν θα καλύψουν καμιά ανάγκη και ούτε θα σταματήσουν το φαινόμενο καθώς αυτό αποτελούσε και αποτελεί βασικό στοιχείο της κοινωνίας όλων των εποχών. Φυσικά και δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ και θα εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα στο μέλλον καθώς διαρκώς και ραγδαία απορυθμίζονται βασικές παράμετροι των κοινωνικών κατακτήσεων της ανθρωπότητας ενώ ο πολιτισμός, πιεζόμενος από την τεχνοκρατία υφίσταται μια βαθιά καθίζηση και οι συνέπειες είναι ήδη παντού ορατές.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει να πάψουμε να διαβάζουμε παραμύθια του Άντερσεν ή της δικής μας παράδοσης και βέβαια, θα είναι πολύ καλύτερα αν δεν τα διαβάζουμε για τον εαυτό μας αλλά να μας ακούνε κι άλλοι, ιδίως παιδιά…
