Ο Ματθαίος είναι ο συγγραφεύς του πρώτου από τα Τέσσερα Ευαγγέλια, απόστολος και ευαγγελιστής. Ο άλλος ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει ότι ο Χριστός, καθώς περνούσε σε περιοχή της πόλεως Καπερναούμ, είδε τον Ματθαίο, που ονομάζετο Λευίς, τελώνης στο επάγγελμα, ο οποίος εκάθητο στο τραπέζι εισπράξεως των φόρων, και του είπε: «Ακολούθησέ με». Εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Ο Χριστός, στο σπίτι του Ματθαίου, κάθισε για φαγητό μαζί με άλλους πολλούς τελώνες και αμαρτωλούς, που όταν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι τον είδαν, άρχισαν να «μουρμουρίζουν» και να λένε «πώς ο Δάσκαλος τρώει και πίνει με τους αμαρτωλούς;». Ο Ιησούς απάντησε πως «δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς, αλλά οι κακώς πάσχοντες στην υγεία τους...». «Δεν ήρθα στον κόσμο για να καλέσω κοντά μου όσους έχουν την ιδέα ότι είναι δίκαιοι, αλλά τους αμαρτωλούς προς μετάνοιαν...» (Μάρκ., Β’ 13-12).
Ο Ματθαίος εκήρυξε το Ευαγγέλιο στους Εβραίους και κατόπιν μετέβη εις την Αιθιοπίαν και εις την Παρθίαν, όπου και απέθανε. Το Ευαγγέλιόν του το έγραψε μεταξύ των ετών 60-66 μ.Χ. εις την εβραϊκήν (αραμαϊκήν) γλώσσαν, επειδή γι’ αυτούς κατ’ αρχάς το προόριζε, και ο ίδιος το μετέφρασε εις την ελληνικήν γλώσσαν. Πιθανόν να το μετέφρασε και άλλος αποστολικός άνδρας. Ο Ματθαίος ήταν ένας «δημοσιογράφος», που έγραψε όσα είδε και άκουσε την εποχή του Χριστού. Περιέγραψε τη γενεαλογία του Χριστού και γέννησή του, την προσκύνηση των Μάγων, τα του Ιωάννη Προδρόμου εις την έρημο και τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη, το πώς άρχισε το σωτήριο έργο του και πώς κάλεσε τους πρώτους μαθητές, την επί του όρους ομιλία και τους μακαρισμούς, την Κυριακή Προσευχή και περί προσευχής, θαύματα, θεραπεία λεπρού και δαιμονιζομένων, θεραπεία παραλυτικού, την κλήση του Ματθαίου, το έργο των μαθητών και εξουσίες τους, την παραβολή του σπορέως, ζιζανίων και ζύμης, τη διδασκαλία του στη Ναζαρέτ, το θαύμα των πέντε άρτων, τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, τον περίπατο του Ιησού πάνω στα κύματα της θάλασσας, την προαναγγελία του Πάθους, τη Μεταμόρφωση, την ευλογία των παιδιών, την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, τα περί Δευτέρας Παρουσίας και Τελικής Κρίσεως όλων, την ετοιμασία για το Πάσχα και τον Μυστικό Δείπνο με την παράδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την αγωνία στη Γεθσημανή και το Όρος των Ελαιών, τη σύλληψη του Ιησού, τις στιγμές ενώπιον του Αρχιερέα Καϊάφα και τη μετάνοια του Πέτρου και όσα συνέβησαν ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου, στη δίκη και απόφαση να σταυρωθεί. Περιγράφει τη Σταύρωση, το Θάνατο, την Αποκαθήλωση, Ταφή και σφράγιση του τάφου, την Ανάσταση και εμφάνιση μετά την Ανάσταση στις Μυροφόρες και τους μαθητές. Στο ΚΖ’ Κεφάλαιο και στους στίχους 57-66 γίνεται λεπτομερής περιγραφή και της συγκλονιστικής αγωνίας των Φαρισαίων που πήγαν στον Πιλάτο, ζητώντας να ασφαλισθεί ο τάφος για τρεις ημέρες, μήπως τον κλέψουν οι μαθητές και πουν ότι αναστήθηκε, όπως είχε πει ο Χριστός όταν ζούσε, ότι «μετά τρεις ημέρες εγείρομαι»... Ο Πιλάτος τους είπε «λάβετε φρουράν, πηγαίνετε και ασφαλίσατε μόνοι σας τον τάφον, καθώς εσείς ξεύρετε». Αυτοί δε, αφού πήγαν, ησφάλισαν τον τάφον. Έβαλαν δηλαδή σφραγίδας εις τον λίθον που εσκέπαζε το μνημείον. Και ετοποθέτησαν φρουράν... Υπάγετε, ασφαλίσασθε ως οίδατε!... Οι δε «ησφαλίσαντο»...
Στα 49 χρόνια (από τον Οκτώβριο του 1973) που υπηρετώ τον ασφαλιστικό κλάδο από διάφορες θέσεις, άκουσα πολλές φορές τη λέξη «ασφαλίζω» σε ενεστώτα χρόνο, σε παρελθόντα και σε μέλλοντα: ασφαλίζω, ασφάλισα, θα ασφαλίσω, ασφαλισμένοι, ανασφάλιστοι, ασφαλίσιμοι, μη ασφαλίσιμοι… Λογικό είναι η λέξη να μου προκαλεί ποικίλα συναισθήματα και αντιδράσεις και ιδιαιτέρως να με βάζει σε σκέψεις και για τη δουλειά, αλλά κυρίως για τη ζωή των γύρω συνανθρώπων μου, κοντινών και μακρινών, με τόση δύναμη, που να με πάνε από το τώρα ως την αιωνιότητα, από τα πρόσκαιρα ως τα μεταφυσικά.
Πολλές φορές, μοιάζω κι εγώ και πολλοί συνάνθρωποί μου με τους Φαρισαίους και τον Πιλάτο, που ζήτησαν να πάνε να ασφαλίσουν τον τάφο με σιγουριά. Γελάει, λένε, ο θεός όταν μερικοί σχεδιάζουν και αποφασίζουν και προγραμματίζουν! Οι έχοντες εξουσία νομίζουν ότι αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο! Ο τάφος και ο λίθος είναι ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, είναι το περιτύλιγμα, τα φαινόμενα (ο Χριστός είναι το θέμα, το περιεχόμενο και η αλήθεια), ΟΧΙ Η ΟΥΣΙΑ της αλήθειας, όπως πολλά στη ζωή μας, που είναι γεμάτη με πολλά «σκιάς ασθενέστερα» και «ονείρου απατηλότερα»! Σκεφθείτε πόσα βασανίζουν την καθημερινότητά μας, που είναι σαν την αγωνία των Φαρισαίων «να ασφαλίσουν τον τάφο».
Όταν τη Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας, στους χιλιάδες ορθόδοξους ναούς της χώρας μας, διαβάσουν οι ιερείς το ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ της ημέρας (αποσπάσματα από τα 4 Ευαγγέλια), που διαβάζεται και το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, και ακούσουμε τη φράση «υπάγετε, ασφαλίσασθε ως οίδατε», ας φέρουμε στο νου μας, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, την εικόνα των Φαρισαίων με τον Πιλάτο και ας αναρωτηθούμε αν καταλάβαμε τι έγινε τότε: Μπορούσαν να τον ασφαλίσουν τον τάφο με τον Χριστό; Χωρά ο νους το μυστήριο; Γεμίζει ένα πλαστικό κυπελλάκι νερού έναν ωκεανό, ας πούμε τον Ατλαντικό; Ποια είναι η δική μας φιλοσοφία για τη ζωή, την εργασία, για τους ανθρώπινους νόμους, για τους άλλους;
Η φράση «ως οίδατε» (καθώς εσείς ξεύρετε) έχει βάση σε όσα εμείς κάνουμε και νομίζουμε ότι ξέρουμε; Οι ασφαλιστές γνωρίζουν τι ρόλο παίζει η δουλειά του ασφαλιστή στην κοινωνία και ζωή τους ή νομίζουν ότι «λύνουν» όλα τα δικά τους και ξένα προβλήματα, ζώντας στην υπερβολή και στην έλλειψη μέτρου, κατά το «μέτρον άριστον» των αρχαίων πατέρων μας; Το Πάσχα των Ελλήνων έχει πολλά να πει σε όλους, πιστούς και μη.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, έχει μια ευχή-απάντηση στα ερωτήματα όλων: «...Ορθοτόμησον ημών την οδόν... φρούρησον ημών την Ζωήν, ασφάλισαι ημών τα διαβήματα» (Κάνε ίσιο το δρόμο της ζωής μας, φρούρησε τη ζωή μας, ασφάλισε την πορεία μας). Ασφαλής είναι ο ακλόνητος, ο σταθερός κάπου. Σφάλλω σημαίνει ανατρέπω, ρίπτω κάτω.
Ευάγγελος Γ. Σπύρου
Προδημοσίευση από το Ασφαλιστικό ΝΑΙ, τεύχος 195, Μάρτιος-Απρίλιος 2022
