Nextdeal newsroom, 26/7/2023 - 09:51 facebook twitter linkedin Ασφαλιστικές αποζημιώσεις: Η αυτονόητη ουδετερότητα του ΦΠΑ στον υπολογισμό της αποζημίωσης του επιτηδευματία Nextdeal newsroom, 26/7/2023 facebook twitter linkedin Γράφουν Αποστόλης Μπαλής και Ελένη Ι. Παντελίδη* Όπως είναι γνωστό, ο ΦΠΑ είναι γενικός φόρος κατανάλωσης, ανάλογος της αξίας αγαθών και υπηρεσιών, επιβάλλεται σε κάθε στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας στην προστιθέμενη αξία και συνοδεύεται από μηχανισμό έκπτωσης. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα «θετικής εναρμόνισης», εναρμονίζοντας εθνικούς κανόνες σε νευραλγικούς τομείς, που άπτονται της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς και είναι ο μοναδικός φόρος που επιβάλλεται στο σύνολο των συναλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα κράτη-μέλη δεν έχουν την δυνατότητα να εισάγουν άλλους έμμεσους φόρους με όμοια λειτουργία. Στις αποζημιώσεις των ασφαλίσεων ζημιών (πυρός, κλοπής, μηχανικών βλαβών, μεταφορών κλπ) που καταβάλλονται σε επιτηδευματίες στα πλαίσια της συμβατικής ασφαλιστικής σχέσης (ασφαλιστή-ασφαλιζόμενου), ο καταβληθείς, από τον επιτηδευματία, ΦΠΑ για τα καταστραφέντα και αποζημιούμενα εμπορεύματα (ή/και υπηρεσίες) δεν υπολογίζεται στο ποσό της αποζημίωσης. Την αυτή προσέγγιση έχει, πάγιά, και η Νομολογία. Η αυτή προσέγγιση, με βάση την (αυτονόητη) ουδετερότητα του ΦΠΑ, θα έπρεπε να γίνεται δεκτή και στις περιπτώσεις αποζημίωσης του τρίτου ζημιωθέντα, εφόσον είναι επιτηδευματίας, στα πλαίσια της αποζημίωσης του από αδικοπραξία. Ητοι εν προκειμένω όταν ο ασφαλιστής καλείται να αποζημιώσει τον τρίτο παθόντα (εφόσον είναι επιτηδευματίας) στα πλαίσια ασφαλιστικής συμβάσεως αστικής ευθύνης (με ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της υποχρεωτικής ασφάλισης από την κυκλοφορία οχημάτων). Παρότι τα Δικαστήρια της ουσίας κατ’επανάληψη έχουν κληθεί και καλούνται να επιλύσουν τις διαφορές που αναφύονται μεταξύ ζημιωθέντων επαγγελματιών (συνήθως εταιρίες ενοικίασης αυτοκινήτων, αυτοκίνητα επαγγελματικής χρήσεως κλπ) και των υπόχρεων σε αποζημίωση ασφαλιστικών εταιριών, σχετικά με την υποχρέωση ή μη καταβολής του αναλογούντος στις εργασίες επισκευής και στα χρησιμοποιηθέντα ανταλλακτικά Φόρου Προστιθέμενης αξίας (δηλαδή της αυτονόητα ουδέτερης αυτής -για τον επαγγελματία- καταβολής), οι εκδιδόμενες αποφάσεις τους είναι ακόμα αντικρουόμενες. Παρά το περιορισμένο τυπικά οικονομικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν συχνά οι συγκεκριμένες αντιδικίες, δεδομένου ότι ο ΦΠΑ ανέρχεται στο ~20% της συνολικής αξίας των Τιμολογίων επισκευών, ουσιαστικά, συμποσούμενα τα ποσά αυτά σε ετήσια βάση, αποτελούν μια πρόσθετη δαπάνη για το σύνολο των ασφαλιστικών εταιριών, ύψους πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που ωφελούνται (και για το λόγο αυτό διεκδικούν με επίταση) οι εταιρίες εκμίσθωσης οχημάτων και ορισμένοι επιτηδευματίες. Θα πρέπει όμως εν προκειμένω να επισημανθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι ιδιαίτερης νομικής και οικονομικής σημασίας δεδομένου ότι θίγει το ρυθμιζόμενο από το Ευρωπαϊκό δίκαιο καθεστώς του ΦΠΑ, αλλά παράλληλα θέτει άμεσα θέματα στο νευραλγικό τομέα της λειτουργίας της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς και συγκεκριμένα της Ελληνικής, δεδομένου ότι η αναίτια επιδίκαση του ποσού του ΦΠΑ σε επαγγελματίες, που (τύποις και ουσία δεν τον έχουν επιβαρυνθεί), δημιουργεί καταστάσεις που επιδρούν επί του υγιούς ανταγωνισμού και στρεβλώσεων στην εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. !!.Η έννοια της αποζημιούμενης «ζημιάς» (στα πλαίσια της αδικοπραξίας) , είναι απολύτως σαφής στην νομολογία των δικαστήριο μας, με σωρεία αποφάσεων και είναι απόλυτα σύμφωνη και η νομική θεωρεία, Συγκεκριμένα σύμφωνα με το αρ.298 ΑΚ «η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημιά) καθώς και το διαφυγόν κέρδος. (Τέτοιο κέρδος λογίζεται εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα, σύμφωνα με την συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί»). Ήτοι ζημιά, με την έννοια του Νόμου, είναι κάθε δυσμενής μεταβολή (βλάβη) στα υλικά ή άυλα έννομα αγαθά ενός προσώπου. Ανάλογα με το αν η ζημιά επέρχεται σε αγαθά περιουσιακής φύσης (δηλαδή αποτιμητά σε χρήμα) ή όχι, διακρίνεται σε περιουσιακή και μη περιουσιακή. Ειδικά για την εξεύρεση της περιουσιακής ζημιάς γίνεται από την κρατούσα «θεωρία της διαφοράς» σύγκριση μεταξύ της περιουσιακής κατάστασης του παθόντα μετά το ζημιογόνο γεγονός (δηλαδή της πραγματικής περιουσιακής κατάστασης) και εκείνης που θα υπήρχε αν δεν είχε συμβεί το ζημιογόνο γεγονός (δηλαδή της υποθετικής περιουσιακής κατάστασης). Η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών μεγεθών αποτελεί την ζημιά (Βλ.ΑΠ.768/1985, ΕΕΝ 1986,275 (Περάκη σε Απ.Γεωργιάδη ΣΕΑΚ, αρ.297 σελ.579). Η μείωση της προϋπάρχουσας περιουσίας του δανειστή, όπως κατά νόμο ορίζεται η θετική ζημιά (“damnum emergens”) μπορεί να συνίσταται είτε σε μείωση του ενεργητικού είτε σε αύξηση του παθητικού (Βλ.Περάκη ¨ο.π. σελ.583) (Βλ.Σημ.1). ΙΙΙ.Α.Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο ΦΠΑ είναι γενικός φόρος κατανάλωσης, ανάλογος της αξίας αγαθών και υπηρεσιών, επιβάλλεται σε κάθε στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας στην προστιθέμενη αξία και συνοδεύεται από μηχανισμό έκπτωσης και είναι ο μοναδικός φόρος που επιβάλλεται στο σύνολο των συναλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα κράτη-μέλη δεν έχουν την δυνατότητα να εισάγουν άλλους έμμεσους φόρους με όμοια λειτουργία. Εφαρμόζεται στην χώρα μας, στα πλαίσια του αρ.113 ΣΛΕΕ, με τον Ν.2859/2000 (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, γνωστός ως ΚΦΠΑ), όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει του Ενωσιακού δικαίου και δη του αρ.113 ΣΛΕΕ και συγκεκριμένα σύμφωνα με τις διατάξεις της Οδηγίας 2006/112 (6η Οδηγία ΦΠΑ), που κωδικοποίησε προηγούμενες Οδηγίες (όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν). Βασική αρχή του ΦΠΑ είναι η ουδετερότητα της επιβολής του τόσο στα αγαθά όσο και στις υπηρεσίες. Η αρχή επιβάλει την όμοια φορολογική μεταχείριση, έτσι ώστε ο φόρος να είναι από οικονομική σκοπιά «ουδέτερος», ώστε περαιτέρω ο φόρος να μην θέτει τα όποια εμπόδια στην θεμελιώδη αρχή (για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αυτή του ελεύθερου ανταγωνισμού, που ρητά απαγορεύει όλες τις στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού μεταξύ επιχειρήσεων, που λειτουργούν ανταγωνιστικά. Η αρχή αυτή επιβάλει περαιτέρω την όμοια φορολογική μεταχείριση των μέσων παραγωγής, με την έννοια ότι ο φόρος δεν πρέπει να επηρεάζει την τιμή του προϊόντος μεταξύ ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, αναλόγως των σταδίων που διέρχεται. Ως προς τα θέματα αυτά πάγια είναι οι Νομολογία του ΔΕΕ (με εκατοντάδες αποφάσεις), αλλά και του ημετέρου Συμβουλίου της Επικρατείας (και όλων των Διοικητικών Δικαστηρίων). Εν προκειμένω θα πρέπει να αναφερθεί ότι το ΔΕΕ κρίνει παγίως ότι, οι έννοιες που περιλαμβάνονται στις ενωσιακές οδηγίες, συνιστούν έννοιες του ενωσιακού δικαίου και δεν πρέπει να ερμηνεύονται με βάση τα εκάστοτε εθνικά δίκαια. Επιπροσθέτως ο εθνικός Δικαστής που καλείται να επιλύσει διαφορά σχετική με την εφαρμογή του συστήματος ΦΠΑ, οφείλει να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει τις οικίες διατάξεις, σύμφωνα με την νομολογία του ΔΕΕ (Βλ.Επιτροπή κατά Σουηδίας C-114/14 απόφαση 21.4.2015 ECLI:EU:C: 2015:249 σκέψη 35) Κατ’επέκταση ο Εθνικός Δικαστής οφείλει να ερμηνεύσει σύμφωνα με την νομολογία του ΔΕΕ και αν αμφιβάλει να αποστείλει προδικαστικό ερώτημα για αποσαφήνιση. Β.1.α. θεμελιώδης Αρχή και συστατικό της λειτουργίας του ΦΠΑ είναι η διαδικασία έκπτωσης του, στο κάθε στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας, από τον υπόχρεο επιτηδευματία. Συγκεκριμένα οι επιτηδευματίες οφείλουν (και ουσιαστικά υποχρεούνται) να εκπέσουν από το ΦΠΑ που οφείλουν, για αγαθά και υπηρεσίες που παρέχουν (ήτοι τον ΦΠΑ εισροών), τον ΦΠΑ που κατέβαλαν για αγαθά και υπηρεσίες που απέκτησαν οι ίδιοι στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους (ήτοι τον ΦΠΑ εκροών). Το νομοθετικά κείμενα ήτοι το αρ.30 του ΚΦΠΑ αλλά και το αρ.167 της 6ης Οδηγίας του ΦΠΑ ήτοι της Οδηγίας 2006/112 είναι απολύτως σαφή. Ητοι εν προκειμένω ευρίσκει την πλήρη εφαρμογή της η θεμελιώδης Αρχή της Ουδετερότητας του ΦΠΑ ! β.Οι εξαιρέσεις στην διαδικασία του δικαιώματος «έκπτωσης» είναι περιορισμένες και συγκεκριμένες και αναφέρονται ρητά και περιοριστικά στο Νόμο (και εν γένει δεν αφορούν τις εταιρίες εκμίσθωσης αυτοκινήτων). Θα πρέπει μόνον να επισημανθεί ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες κατά γενική εξαίρεση από την Ευρωπαϊκή Οδηγία (αλλά και τον Ελληνικό Νόμο) δεν εντάσσονται στο καθεστώς του ΦΠΑ (μόνον η Γαλλία τις εντάσσει), αλλά τα ασφάλιστρα βαρύνονται με «Φόρο Ασφαλίστρων», και οι ασφαλιστικές εταιρίες δεν μπορούν να προβούν σε έκπτωση του ΦΠΑ, που καταβάλουν στους τρίτους. 2.Στο σύνολο των περιπτώσεων που άγονται σε δικαστική επίλυση, ο ενάγων είναι επιτηδευματίας και, αν και προέβη σε καταβολή του αναλογούντος στα τιμολόγια επισκευής (ανταλλακτικά, εργασίες) ΦΠΑ , αμέσως τον συμψήφισε στον ΦΠΑ των εισροών του (δηλαδή στον ΦΠΑ που εισέπραξε από τρίτους, δέκτες των παρεχόμενων από αυτόν υπηρεσιών), με τον ΦΠΑ που κατέβαλε στα συγκεκριμένα Τιμολόγια (για αγορά ανταλλακτικών και υπηρεσίες επισκευών), ήτοι τον ΦΠΑ που αναζητά με την αγωγή του και ζητά και πάλι να του αποδοθεί ! Ήτοι εν προκειμένω ο επιτηδευματίας, μέσω της υποχρεωτικής διαδικασίας έκπτωσης (βλ. συμψηφισμού) του ΦΠΑ, αν και προέβη σε καταβολή του, δεν προέβη (στην πραγματικότητα) στην οποιαδήποτε δαπάνη, με την καταβολή του σε αυτούς που του παρείχαν τα συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες, γεγονός άλλωστε που ούτε και ο ίδιος (ουσιαστικά) αμφισβητεί ! Κατ’ επέκταση εν προκειμένω με βάση την θεμελιώδη αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, ο επιτηδευματίας δεν προέβη σε οποιαδήποτε πραγματική δαπάνη, αφού με την θεμελιώδη διαδικασία της «έκπτωσης», τον ΦΠΑ που κατέβαλε τον εξέπεσε από αυτόν που είχε ήδη εισπράξει από την παροχή των υπηρεσιών του προς τρίτους. Για την άρση κάθε αμφιβολίας σκόπιμο είναι να επισημανθεί ότι τυχόν έλλειμμα στην διαδικασία έκπτωσης, μεταφέρεται από τον επιτηδευματία στην επόμενη (συνήθως μηνιαία) εκκαθάριση του ΦΠΑ. Κατ’επέκταση είναι αυτονόητο ότι στην πορεία θα τον εκπέσει. Είναι επομένως καταφανές και αυταπόδεικτο ότι το καταβαλλόμενο από επιτηδευματία ποσό για ΦΠΑ, σε αυτόν από τον οποίο αγόρασε αγαθά ή έλαβε υπηρεσίες, δεν τον επιβαρύνει και δεν αποτελεί για αυτόν δαπάνη (ήτοι υφίσταται πλήρης ουδετερότητα) ! 3.α.Κρατεί η άποψη σε ορισμένα Δικαστήρια της ουσίας ότι κατ’αρ.930 παρ.3 ΑΚ, ο υπόχρεος σε αποζημίωση από αδικοπραξία δεν δικαιούται να επικαλεσθεί έλλειψη της υποχρέωσης του για πλήρη αποζημίωση όταν τρίτος υποχρεούται επίσης σε καταβολή. Όμως εν προκειμένω είναι καταφανέστατο ότι υφίσταται μια νοητική «υπέρβαση»! Συγκεκριμένα, όπως ήδη αναφέρθηκε, ο επιτηδευματίας δεν είχε (μέσω της διαδικασίας έκπτωσης και της ουδετερότητας του ΦΠΑ) την οποιαδήποτε δαπάνη και κατ’επέκταση ζημιά με την καταβολή του ! Ως εκ τούτου είναι καταφανές ότι ορισμένες αποφάσεις υπερβαίνοντας την πραγματική κατάσταση της έκπτωσης και της ουδετερότητας του ΦΠΑ, εφαρμόζουν διάταξη που δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής στο κονδύλι του (αναζητούμενου) ΦΠΑ. β.«Υποστηρίζεται» από επιτηδευματίες (συνήθως εταιρίες εκμίσθωσης οχημάτων) στην διαδικασία διεκδίκησης του ποσού του ΦΠΑ ότι : οι δαπάνες επισκευών «δεν αποτελούν παραγωγικές δαπάνες», εμπίπτουσες κατ’επέκταση στις μη συμψηφιζόμενες δαπάνες (ειδική εξαίρεση) εισροών ΦΠΑ, από δική τους πρωτοβουλία δεν καταχώρησαν το/α συγκεκριμένο/α Τιμολόγιο/α στις δαπάνες τους (εν όψει της απαίτησης είσπραξης του από την υπόχρεη ασφαλιστική εταιρία του υπαίτιου και υπόχρεου τρίτου, που προκάλεσε την ζημιά τους), Όμως οι ισχυρισμοί αυτοί είναι καταφανώς αναληθείς, δεδομένου ότι ήδη με τα συστήματα άμεσης γνωστοποίησης στην Φορολογική Αρχή των εκδιδόμενων Τιμολογίων (my data) από κάθε επιτηδευματία, η καταχώρηση κάθε Τιμολογίου είναι υποχρεωτική για αυτόν που το λαμβάνει (διαφορετικά δημιουργείται φορολογική διάσταση, που ελέγχεται) και κατ’επέκταση και του καταβληθέντα ΦΠΑ. Επιπροσθέτως οι συγκεκριμένες δαπάνες επισκευής είναι καταφανώς και αδιαμφισβήτητα «παραγωγικές για τον λαβόντα αυτές επιτηδευματία και κατ’επέκταση εκπίπτεται ο ανάλογος ΦΠΑ εκροής, από τον ΦΠΑ εισροών (αρ.30 παρ.1 ΚΦΠΑ). Επομένως η μόνη απόδειξη ότι ο επιτηδευματίας δεν καταχώρησε τα συγκεκριμένα Τιμολόγια δαπανών στα εμπορικά (φορολογικά) Βιβλία του είναι η προσκόμιση από πλευράς του των καταστάσεων των Τιμολογίων (του αντιστοίχου μήνα και των τυχόν συμπληρωματικών και τροποποιητικών αυτού), από την οποία να προκύπτει ότι το συγκεκριμένο/α Τιμολόγιο/α δεν χρησιμοποιήθηκε/αν για τον συμψηφισμό του ΦΠΑ με τον αντίστοιχο ΦΠΑ εισροών. γ.«Υποστηρίζεται» επίσης ότι οι επιτηδευματίες (ιδία οι εταιρίες εκμίσθωσης οχημάτων), για την είσπραξη αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρία (ή και τον υπαίτιο) εκδίδουν Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών και κατ’επέκταση οφείλουν να χρεώσουν και να εισπράξουν τον αναλογούντα ΦΠΑ. Όμως και αυτός ο ισχυρισμός είναι πλήρως αναληθής, αφού η αποζημίωση θα εισπραχθεί από αυτόν, με βάση παραστατικό (εξοφλητική απόδειξη) που θα εκδώσει η ασφαλιστική εταιρία, ο δε εισπράττω επιτηδευματίας δεν εκδίδει το οποιοδήποτε δικό του φορολογικό παραστατικό, καταχωρεί δε στα Εμπορικά (φορολογικά) του Βιβλία το (προαναφερθέν) παραστατικό που έχει εκδώσει η ασφαλιστική εταιρία. IV.1.Η επιδίκαση του κονδυλίου του ΦΠΑ σε κάθε επιτηδευματία (με ιδιαιτέρως χαρακτηριστική περίπτωση αυτή των επιχειρήσεως μίσθωσης οχημάτων) για δαπάνες επισκευής οχημάτων τους (ποσά τα οποία ακολούθως εισπράττουν από ασφαλιστικές εταιρίες) οδηγεί καταφανώς σε παράνομο πλουτισμό τους, ο οποίος ακολούθως οδηγεί σε πλήρη στρέβλωση των Αρχών του Ελεύθερου Ανταγωνισμού, σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές τους, αφού τους δίδουν την δυνατότητα πρόσθετου οφέλους, όταν εισπράττουν αποζημιώσεις για την επισκευή ζημιών των οχημάτων τους. Ήτοι εν προκειμένω τίθεται καταφανώς θέμα στρέβλωσης των όρων ανταγωνισμού μεταξύ επιχειρήσεων που λειτουργούν ανταγωνιστικά (ήτο των ομοειδών, με την εισπράττουσα, επιχειρήσεων, που δεν έχουν/είχαν απαίτηση αποζημιώσεως από ζημιά του αυτοκινήτου τους). Όπως χαρακτηριστικά έχει γίνει δεκτό από το ΔΕΕ (Επιτροπή κατά Γαλλίας C-404/99 απόφαση της 20.3.2001 ECLI:EU:C: 192, σκέψη 45 έως 47) στρέβλωση υφίσταται οσάκις διαπιστώνεται ότι παροχές υπηρεσιών είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους και δεν τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης εξ απόψεως ΦΠΑ, ενώ είναι αδιάφορο το κατά πόσο η δημιουργούμενη στρέβλωση είναι σημαντική. Η κατάσταση αυτή δεν είναι αποδεκτή, επειδή θέτει ορισμένους υποκείμενους στο φόρο σε πλεονεκτική (ή αντίστοιχα σε μειονεκτική) κατάσταση στην αγορά, έναντι των ανταγωνιστών τους και συνεπώς καταλήγει να διαμορφώνει εμμέσως τους όρους τους ανταγωνισμού στη συγκεκριμένη αγορά 2.Λαμβανομένων υπ’όψιν των ανωτέρω λεχθέντων, είναι καταφανές ότι τίθενται θέματα προσβολής βασικών Αρχών του Ενωσιακού δικαίου, στα οποία εφόσον το εθνικό Δικαστήριο έχει την ελάχιστη επιφύλαξη για την εφαρμογή τους στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, οφείλει να υποβάλει Προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ. Σύμφωνα με το αρ.267 ΣΛΕΕ : Το Δικαστήριο κράτους μέλους, ενώπιον του οποίου ανακύπτει ζήτημα, σχετικά με την ερμηνεία του παραγώγου ενωσιακού δικαίου, δύναται, αν κρίνει ότι απόφαση επί του ζητήματος είναι αναγκαία για την έκδοση δικής του απόφασης, να παραπέμψει το ζήτημα στο ΔΕΚ (ή το ΔΕΕ) για να αποφανθεί επ’αυτού. Η ευχέρεια αυτή μετατρέπεται σε υποχρέωση αν πρόκειται για Εθνικό Δικαστήριο «του οποίου οι αποφάσεις δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα του εσωτερικού δικαίου» V.Είναι καταφανές με βάση τα ανωτέρω ότι η απαίτηση του επιτηδευματία (και ιδία των επιχειρήσεων εκμίσθωσης οχημάτων) για είσπραξη του καταβληθέντος από αυτόν ΦΠΑ για την επισκευή του οχήματος του και τον οποίο όμως δεν έχει επιβαρυνθεί, αφού με την καταβολή του τον έχει αυτόματα συμψηφίσει με τον ΦΠΑ που έχει ήδη εισπράξει ή/και θα εισπράξει από τον ΦΠΑ της εν γένει δραστηριότητας του, οδηγεί σε παράνομο και άνευ νομίμου αιτίας πλουτισμό του σε βάρος του υπόχρεού (συνήθως ασφαλιστική εταιρία). Τα σχετικά ποσά ανέρχονται κάθε χρόνο, στη χώρα μας, σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ (αφού αποτελούν ~20% των συνολικά καταβαλλόμενων αποζημιώσεων σε επιτηδευματίες, για επισκευές οχημάτων τους) με αποτέλεσμα : Να δημιουργούνται καταφανείς στρεβλώσεις του ελεύθερου ανταγωνισμού, μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων (επιτηδευματιών) ανάλογως αν έχουν ή δεν έχουν απαιτήσεις για επισκευή ζημιών, Να επιβαρύνεται το οικονομικό αποτέλεσμα των ασφαλιστικών εταιριών, που περαιτέρω επιβαρύνουν το μέσο ασφάλιστρο, που καλείται να καταβάλει καταναλωτής-ασφαλισμένος τους. Θα πρέπει επομένως τα επιλαμβανόμενα στο ανωτέρω θέμα Δικαστήρια, να λάβουν υπ’όψιν τους τα ανωτέρω, κατά την διεκδίκηση αποζημιώσεων από τους επιτηδευματίες (βλ. κυρίως εταιρίες εκμίσθωσης αυτοκινήτων) σε βάρος των υποχρεών προς αποζημίωση τους (βλ. ασφαλιστικές εταιρίες), άλλως αν διατηρούν την όποια επιφύλαξη να υποβάλουν σχετικό Προδικαστικό Ερώτημα στο ΔΕΕ. Η επίλυση της συγκεκριμένης «διχογνωμίας» με αυθεντική ερμηνεία είναι βέβαιο ότι θα εξαφανίσει τις όποιες περαιτέρω διενέξεις των ενδιαφερομένων, για το συγκεκριμένο θέμα. *Ο Αποστόλης Μπαλής είναι Δικηγόρος Αθηνών, μέλος του ΔΣΑ, συνεργάτης (Partner) στην Δικηγορική εταιρία «Παντελίδης-Νταραντάνη και Συνεργάτες» (www.pdlawoffices.gr), ΜΔΕ Ευρωπαϊκού Δικαίου και ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου στην Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ. *Η Ελένη Ι. Παντελίδη είναι Δικηγόρος Αθηνών, μέλος του ΔΣΑ, εταίρος στην Δικηγορική εταιρία «Παντελίδης-Νταραντάνη και Συνεργάτες» (www.pdlawoffices.gr), ΜΔΕ Ευρωπαϊκού Δικαίου στην Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ. Σημ.1. Όπως χαρακτηριστικά δέχεται η νομική θεωρία (Βλ. Μιχ. Π. Σταθόπουλος, Επιτομή Γενικού Ενοχικού Δικαίου,2004, Εκδόσεις Σάκκουλα § 8 , αρ. 3-5, σελ. 152 -153 : Κεντρική έννοια και προϋπόθεσή για την ενοχή προς αποζημίωση είναι η ζημία. Η ύπαρξη της είναι απαραίτητη για τη γέννηση της υποχρέωσης προς αποζημίωση και της αντίστοιχης απαίτησης. Αποζημίωση δεν οφείλεται σε κάθε περίπτωση που προκαλείται ζημία. Χρειάζεται επιπλέον νομοθετική πρόβλεψη, η οποία ανάγει την αιτία που προκάλεσε τη ζημία, δηλαδή το ζημιογόνο γεγονός σε λόγο ευθύνης προς αποζημίωση. Χρειάζεται με άλλα λόγια να μπορεί ο ζημιωθείς να θεμελιώσει στον νόμο την απαίτηση του για αποζημίωση, προϋπόθεση που μπορεί να ονομασθεί νόμιμος λόγος ευθύνης. Το ερώτημα δηλαδή εδώ είναι πότε και ποια ζημιογόνα γεγονότα ο νομοθέτης θεωρεί κρίσιμα και ικανά να προκαλέσουν ευθύνη προς αποζημίωση, πότε δημιουργεί νόμιμους λόγους ευθύνης. Ομοίως και Κρητικός (Αθαν. Γ. Κρητικός, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, τέταρτη έκδοση 2008, § 14, αρ. 1, σελ. 195). Ομοίως και Γεωργιάδσης (Απόστολος Σ. Γεωργιάδης, Ενοχικό Δίκαιο Γενικό Μέρος, 1999, , § 10, αρ. 13 επ, σελ. 136) Περαιτέρω § 8, αρ. 47, σελ. 164 : Ως ζημία νοείται κάθε βλάβη που προκαλείται στα υλικά ή άυλα αγαθά ενός προσώπου, δηλαδή κάθε δυσμενής μεταβολή τους. Για την εξεύρεση ειδικά τις περιουσιακής ζημίας γίνεται από την κρατούσα και ορθή γνώμη, γνωστή ως θεωρία της διαφοράς, σύγκριση μεταξύ της τωρινής (μετά το ζημιογόνο γεγονός) περιουσιακής κατάστασης κι εκείνης που θα υπήρχε χωρίς το ζημιογόνο γεγονός. Η διαφορά μεταξύ των δύο μεγεθών είναι η ζημία. Το πρώτο από τα συγκρινόμενα μεγέθη αναφέρεται στην πραγματική περιουσιακή κατάσταση του ζημιωθέντος (την τωρινή) και το δεύτερο σε υποθετική περιουσιακή κατάσταση (εκείνη στην οποία θα βρισκόταν χωρίς το ζημιογόνο γεγονός). Ομοίως και Κρητικός (Αθαν. Γ. Κρητικός, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, τέταρτη έκδοση 2008, § 14, αρ. 2, σελ. 196). Ομοίως και Γεωργιάδης (Απόστολος Σ. Γεωργιάδης, Ενοχικό Δίκαιο Γενικό Μέρος, 1999, , § 10, αρ. 5 επ, σελ. 132) Καθώς και § 9, αρ. 48 και 52, σελ. 190 επ : Παράλληλα με τη ζημία είναι δυνατόν το ίδιο γεγονός που την προκάλεσε να έχει ως αποτέλεσμα και ορισμένες ωφέλειες για τον ζημιωθέντα. Εφόσον συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις ευθύνης του ζημιώσαντος προς αποζημίωση του ζημιωθέντος, ερωτάται αν η ζημία που πρέπει να αποκατασταθεί θα μειωθεί κατά το ύψος της ωφέλειας που αποκόμισε ο τελευταίος. Το ότι το δίκαιο της αποζημίωσης σκοπό έχει να βοηθήσει τον ζημιωθέντα στη εξουδετέρωση των επιζήμιων συνεπειών και την επαναφορά της περιουσίας του στην κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν αν δεν είχε μεσολαβήσει το ζημιογόνο γεγονός και όχι στο να τον κάνει πλουσιότερο ούτε να τιμωρήσει τον δράστη, οδηγεί κατ΄ αρχήν στη σκέψη, ότι τα κέρδη του ζημιωθέντος από το ζημιογόνο γεγονός θα συνυπολογίζονται πάντοτε, δηλαδή θα αφαιρούνται από τη ζημία του. Αν επομένως η ζημία είναι μειωμένη γιατί παράλληλα με αυτήν το ζημιογόνο γεγονός προκάλεσε και κέρδος, θα αποκατασταθεί η πραγματική μειωμένη ζημία, δηλαδή η διαφορά που προκύπτει από την αφαίρεση του . Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Nextdeal newsroom, 3/7/2023 Υδρόγειος Ασφαλιστική: Island hopping με το σκάφος σας και τους μικρούς σας θαλασσόλυκους!
Nextdeal newsroom, 3/7/2023 «Ένα έργο για το αύριο» - Περιβάλλον και βιωσιμότητα στο επίκεντρο της ERGO Ασφαλιστικής!
Γαλλία: Ο ΥΠΟΙΚ καλεί τις ασφαλιστικές να αποζημιώσουν γρήγορα όσους επλήγησαν από τις ταραχές! Εκατοντάδες είναι οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα που έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές στο Παρίσι, τη Μασσαλία, τη Λυών και τις άλλες μεγάλες πόλεις, κατά... Nextdeal newsroom, 03/07/2023 - 09:29 3/7/2023
Με μήνυμα #Grow2gether το Συνέδριο Contract 2023! (video) Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, η Contract υποδέχτηκε και φιλοξένησε Συνεργάτες από όλη την Ελλάδα στο συνέδριο της εταιρίας, το... Nextdeal newsroom, 30/06/2023 - 11:35 30/6/2023