του Κώστα Παπαϊωάννου, εξειδικευμένου εκπαιδευτή ασφαλιστών
Το τελευταίο εξάμηνο στην Ελλάδα έχουμε γίνει σχεδόν όλοι ειδικοί στις διαπραγματεύσεις. Ξέρετε, σε έναν μεγάλο σεισμό, γινόμαστε όλοι σεισμολόγοι, σε μια οικονομική κρίση, οικονομολόγοι κ.ο.κ. Οι πάντες διαπραγματεύονται επί παντός επιστητού, ή εκφέρουν γνώμη περί των διαπραγματεύσεων, έχοντας ελάχιστη ή και (χειρότερα) διαστρεβλωμένη πληροφόρηση και γνώση περί αυτών. Με τι αποτελέσματα; Ποιος βγαίνει περισσότερο κερδισμένος από μια διαπραγμάτευση; Σίγουρα αυτός που είναι καλύτερα προετοιμασμένος, έτσι ώστε να μιλά από θέση ισχύος. Οι Κινέζοι πάντως λένε ότι σε μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση χάνουν κάτι και τα δύο διαπραγματευόμενα μέρη. Πάντως το βασικό παραμένει. Όσο καλύτερη προετοιμασία υπάρχει, τόσο μεγιστοποιείται η πιθανότητα επιτυχούς έκβασης.
Με αυτού του είδους τη λογική προσεγγίζω και το ζήτημα της εκπαίδευσης των δικτύων πωλήσεων των ασφαλιστικών προϊόντων. Μήπως και αυτοί, οι ασφαλιστές, δεν διαπραγματεύονται με τους πελάτες, αλλά και τις εταιρίες; Πόσο καλά πληροφορημένοι, οργανωμένοι και εκπαιδευμένοι είναι οι διαμεσολαβούντες σχετικά με ζητήματα όπως οι οικονομικές εξελίξεις και οι προοπτικές τους, οι επερχόμενες σημαντικές κοινωνικοασφαλιστικές αλλαγές, οι διαφοροποιήσεις των συνθηκών εργασίας και αμοιβών των πελατών μας; Πόσο εύκολα ή δύσκολα, αλλά πάντως οργανωμένα, μπορούν να διαχειριστούν τα δίκτυα πωλήσεων αυτή την κρίση;
Μήπως το μεγαλύτερο μέρος των δικτύων είναι εκπαιδευμένο μόνο για να πουλάει σε συγγενείς και φίλους, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους παράγοντες που διαμορφώνουν τη σημερινή πραγματικότητα;
Αρκεί στην εποχή μας να προετοιμαζόμαστε μόνο για τις εξετάσεις πιστοποίησης των διαμεσολαβούντων, τα προϊόντα των εταιριών, τις παραδοσιακές ή και «σύγχρονες» τεχνικές πωλήσεων, αν όλα αυτά δεν συνδέονται και δεν συνδυάζονται με τις επιπλέον γνώσεις περί της οικονομικής κατάστασης και των αντίστοιχων εξελίξεών της, με τις επιπλέον γνώσεις σχετικά με τη στρατηγική που αφορά στη δομή της κάλυψης των αναγκών των πελατών μας, με τις επιπλέον γνώσεις που αφορούν το χρηματοοικονομικό σχεδιασμό των πελατών μας και άλλα εξίσου σημαντικά ζητήματα, τα οποία όμως δεν θεωρώ ότι είναι του παρόντος να αναπτύξω;
Από την άλλη μεριά αναρωτιέμαι αν όλα αυτά που γράφω είναι εκτός πραγματικότητας, επειδή έχω επίγνωση ότι την τελευταία πενταετία τα τμήματα εκπαίδευσης των ασφαλιστικών εταιριών είναι από τα πρώτα που έχουν πληρώσει το κόστος των μνημονίων. Όπου έχουν απομείνει κάποια, είναι αποδυναμωμένα και ταυτοχρόνως απευθύνονται σε πολύ συρρικνωμένα δίκτυα. Άρα, σε ποια συλλογική οργάνωση και στρατηγική αναφέρομαι; Μήπως σε αυτή που θα έπρεπε να έχει οργανωθεί εκ μέρους της ΕΑΕΕ και των άλλων κλαδικών φορέων, σαν ύστατη προσπάθεια να περισώσουμε και να προστατεύσουμε τα ήδη αποδεκατισμένα και εκτεθειμένα στον τραπεζικό και άλλο ανταγωνισμό δίκτυα;
Πάντως επειδή είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και επειδή στην αγορά μας πάντα υπάρχουν δυνατά επιχειρηματικά μυαλά, που μπορούν να ξεχωρίζουν τις ευκαιρίες και να κατανοούν το πότε και το πώς θα επενδύσουν, πιστεύω ότι η εκπαίδευση των δικτύων με όραμα, οργάνωση και πληρότητα γνώσεων, σε συνδυασμό με ανάπτυξη δεξιοτήτων, μπορεί πιθανόν να αποτελέσει την άριστη για την εποχή επένδυση.
Ποιος είναι ο Κώστας Παπαϊωάννου
Ο κ. Κώστας Παπαϊωάννου είναι εξειδικευμένος εκπαιδευτής ασφαλιστών με 20ετή και πλέον διδακτική εμπειρία. Έχει κάνει σπουδές οικονομικής κατεύθυνσης και κατέχει τίτλους σπουδών στα ασφαλιστικά από το ΕΙΑΣ και το CII.
Εργάζεται στον ευρύτερο ασφαλιστικό και χρηματοοικονομικό χώρο από τη δεκαετία του ΄80 και έχει απασχοληθεί σε διευθυντικές θέσεις εκπαίδευσης, σε μερικές από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες και τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελληνική αγορά, καλύπτοντας και τα θέματα εκπαίδευσης του Bancassurance.
Έχει συνεργαστεί με το ΕΙΑΣ και το Ελληνικό Τραπεζικό Ινστιτούτο και συμμετείχε στη συγγραφή των βιβλίων πιστοποίησης διαμεσολαβούντων.
Έχει συνεργαστεί με την KPMG για την πιστοποίηση του EFICERT, και με την ΕΕΔΕ, για αντίστοιχα θέματα.
