Ήταν αρχές του 2004. Tην πόρτα της εισόδου του πολυτελούς γραφείου πολυεθνικής Ασφαλιστικής περνά ο Βαγγέλης προκειμένου να μιλήσει με τον υπεύθυνο -μάνατζερ και να περάσει από συνέντευξη. Το ραντεβού είχε κλειστεί από τον πατερά του ο οποίος είχε δεχτεί τις συμβουλές φίλων να απευθυνθεί στον γνωστό Μάνατζερ, ώστε να βρει μια θέση εργασίας στο νεαρό υιό του, με τις λαμπρές σπουδές. Ο Βαγγέλης ήταν αρνητικός καθώς κάποιος άλλος προσπαθούσε να του βρει εργασία, όμως μη θέλοντας να εκθέσει τόσο τον πατέρα του όσο  κι εκείνους που είπαν καλά λόγια για το πρόσωπό του, κυρίως ότι δεν του άρεσε η ιδέα να μένει άπραγος - άεργος,  δέχθηκε να πάει στο ραντεβού που είχε οριστεί για τις  14:00 την Παρασκευή. Ξεκίνησε για το σημείο συνάντησης στο κέντρο της πόλης και η ώρα ήταν 13:50 όταν έφτασε. Ήταν αγχωμένος και ιδρωμένος. Χτυπά διστακτικά την πόρτα, όταν απαντά με σταθερή και κοφτή φωνή ο Μανώλης, ο manager του γραφείου.

Ο Μανώλης, ένας άντρας  40άρης, ψιλόλιγνος στο παράστημα,  ευθυτενής και καλοντυμένος, ως  άλλος Φιλέας  ΦΟΓΚ, συστήνεται στο Βαγγέλη και, σηκώνοντας το αριστερό του χέρι κάπως θεατρικά, για να δει υποτίθεται την  ώρα (ενώ την γνώριζε), λέει στο Βαγγέλη με σταθερή φωνή: «Το ραντεβού μας είναι στις 14:00. Μπορείς να περιμένεις διαβάζοντας κάποια από τα περιοδικά που είναι στο σταντ.» Ο Βαγγέλης που δεν είχε συνηθίσει σε τυπικότητες, μειδίασε… και συνάμα χαλάστηκε με τη σκέψη ότι, ενώ δεν είχε κάτι άλλο να κάνει εκείνη την ώρα ο Μάνατζερ, δεν ξεκίνησαν το ραντεβού τους. Παρά τις  αρνητικές σκέψεις  και τον αρχικό αιφνιδιασμό, κάτι μέσα του του έλεγε να μη λειτουργήσει παρορμητικά και να φύγει, όπως συνήθιζε να κάνει, όταν κάτι δεν του άρεσε. Με τις σκέψεις αυτές και την αρχική αμηχανία πέρασε ο χρόνος και ο Μάνατζερ ζήτησε με σταθερή φωνή από το Βαγγέλη να εισέλθει στο γραφείο του.

Τα βλέμματα διασταυρωθήκαν και πάλι ενώ το σταθερό διερευνητικό βλέμμα του Μάνατζερ προς το Βαγγέλη σκάναρε το συνομιλητή του, για να βγάλει τα πρώτα συμπεράσματα. 

«Σε ακούω!», του λέει ο Μάνατζερ, με λόγο κοφτό και σταθερό. «Τι  κάνεις αυτό τον καιρό;  Τι έχεις σπουδάσει;  Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;» Σιωπή δευτερολέπτων σα να έδινε χρόνο στο νέο να λάβει το λόγο, να μιλήσει, να εκφραστεί. «Γνωρίζεις για τον ασφαλιστικό χώρο; Έχεις ακούσει; Έχεις προηγούμενη εμπειρία;» 

Ο Βαγγέλης αμήχανα και διστακτικά άρχισε να μιλά προσεκτικά, αναλογιζόμενος ότι θα έπρεπε να κάνει καλή εντύπωση, να κερδίσει την εύνοια του συνομιλητή, μολονότι δεν τον ενδιαφέρει ό,τι άκουγε και έβλεπε. Από τα πρώτα λόγια του Βαγγέλη ήταν ξεκάθαρο ότι ο ασφαλιστικός χώρος δεν ήταν κάτι που ονειρευόταν, ούτε η ιδέα που είχε στο μυαλό του για την εικόνα του ασφαλιστή με το τσαντάκι, ο οποίος «τρομοκρατεί» τον κόσμο στα ραντεβού με ατυχήματα και ασθένειες, προκειμένου να κάνει πελάτες. 

Ο Μανώλης θα μπορούσε εξ αρχής να ολοκληρώσει την κουβέντα καθώς, όπως αντιλήφθηκε, δεν είχε απέναντι του ένα νέο κατασταλαγμένο και αποφασισμένο να κάνει πράγματα στη ζωής του εντούτοις, όντας υποψιασμένος και έμπειρος μάνατζερ, προσπάθησε να διακρίνει τα θετικά στοιχεία του φέρελπι νέου, να κεντρίσει το ενδιαφέρον του, να τον πλάσει και να οραματιστεί το πως θα μπορούσε να εξελίξει αυτόν τον άνθρωπο, να τον κάνει ένα άψογο επαγγελματία. Ως δεινός και επιτυχημένος πωλητής, είχε ένα λόγο παραπάνω να πείσει το νέο που είχε μπροστά του, με επιχειρήματα … ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ…..

Ο Μανώλης, όντας πολύ έμπειρος και άριστος χείριστης του λόγου,   κατάφερε γρηγορά «να σπάσει τον πάγο», να γεφυρώσει την απόσταση που υπήρχε μεταξύ τους και να κάνει το Βαγγέλη να νοιώσει άνετα. Μετά από μια δεκάλεπτη συζήτηση γενικής φύσεως -όπως νόμιζε ο Βαγγέλης- ο Μάνατζερ έφτασε στο σημείο  της «Πώλησης», ακολουθώντας με μαεστρία τα βήματα, με ανοικτές και κλειστές ερωτήσεις, με τρόπο έντεχνο ώστε να μη φαίνονται επιτηδευμένες.  Ρώτησε  με πυγμή και αποφασιστικότητα το  Βαγγέλη εάν θα τον ενδιέφερε να ξεκινήσει την καριέρα του ως ασφαλιστής. Πριν ο Βαγγέλης απαντήσει παρορμητικά, δίνοντας αρνητική απάντηση, επικαλούμενος ότι δεν είχε βρει κάτι το ενδιαφέρον, ο Μανώλης του είπε με ζεστή και σταθερή φωνή, με επιτακτικό και σίγουρο λόγο. «Στο ερώτημα που σου έκανα θα επιθυμούσα να μην απαντήσεις τώρα, σήμερα, διότι αφορά μια πολύ σημαντική απόφαση στη ζωή σου και θα ήταν σωστό τη λάβεις με ώριμη σκέψη. Θα ήθελα να πάρεις το χρόνο σου και να μου απαντήσεις σε μια εβδομάδα», είπε χαμογελαστά, ανανεώνοντας το ραντεβού για την ίδια ημέρα και ώρα της ερχόμενης Παρασκευής.

«Πριν φύγεις», συμπλήρωσε, «θα ήθελα να έχεις στο μυαλό σου δύο σημαντικά ερωτήματα για τα οποία θα ήθελα να μου δώσεις απάντηση στην επόμενη συνάντηση μας, εάν αποφασίσεις ότι δε θέλεις να συνεργαστούμε: Το πρώτο ερώτημα είναι εάν κάνεις κάτι σημαντικό επαγγελματικά στη ζωή σου αυτή τη στιγμή, το οποίο να έχει τόσο ενδιαφέρον όσο το επάγγελμα του ασφαλιστή και, εφόσον δεν κάνεις κάτι σημαντικό που να σου αρέσει και να σε γεμίζει επαγγελματικά, τότε να μου απαντήσεις στο επόμενο ερώτημα με ένα σοβαρό επιχείρημα: Για ποιο λόγο δε θα ήθελες να γίνεις ένας επαγγελματίας ασφαλιστής και  να συνεργαστούμε;» Ακολουθήσε εντέχνως μια παύση, με το βλέμμα του καρφωμένο στα μάτια του Βαγγέλη, σα να ήθελε να τον μαγνητίσει.

Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με το Μανώλη να σηκώνεται από την καρέκλα του και να συνοδεύει το Βαγγέλη στην πόρτα, χτυπώντας του υποστηρικτικά  και εγκάρδια στην πλάτη.

Ο Βαγγέλης έφυγε από το γραφείο φανερά προβληματισμένος. Αρχικά με ένα  ξεκάθαρο ΟΧΙ μέσα του  (τι μας λέει τώρα και αυτός ο καλοντυμένος «χαρτογιακάς») όμως, κατά έναν παράξενο λόγο, το … «ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ»  στριφογύριζε στη σκέψη του. Άρχισε να σκέφτεται πως θα δομήσει την απάντηση του και πως θα βρει ένα σημαντικό λόγο για να μην το κάνει.
Στην  αρχική αρνητική  σκέψη ήλθε ένα χαμόγελο που έδιωξε το σύννεφο του προβληματισμού καθώς σκέφτηκε ότι είχε μπροστά που μια ολόκληρη εβδομάδα να απαντήσει  και, ως γνωστόν, επειδή είχε ευστροφία στο πνεύμα και ευφράδεια στο λόγο, θα κατατρόπωνε με επιχειρήματα την πρόταση που του έγινε. 

Οι ημέρες πέρασαν, χωρίς να το καταλάβει και έφτασε η Παρασκευή όπου θα γινόταν η συνάντηση. Ο Βαγγέλης, τυπικός από συνήθεια, έφτασε στην ώρα του στην πόρτα του γραφείου. Είχε σκεφτεί πολλά επιχειρήματα και απαντήσεις για να στηρίξει το ΟΧΙ του, όμως «στο γιατί όχι» δεν είχε κάποια ουσιαστική τεκμηρίωση. Ανέμενε να φτάσει ακριβώς η ώρα 2 πριν χτυπήσει την πόρτα.

Ο Μανώλης ήταν χαμογελαστός και με αυτοπεποίθηση αναλογιζόμενος ότι ο Βαγγέλης είχε «προσαρμοστεί στους κανόνες» και στις απαιτήσεις του επαγγέλματος, εφόσον ο Βαγγέλης κτύπησε την πόρτα στην ώρα του ραντεβού και όχι νωρίτερα. Σηκώθηκε από τη θέση του, άπλωσε το χέρι του και ακουμπώντας τον στην πλάτη, τον συνόδευσε μέχρι την καρέκλα. Μετά από μια ολιγόλεπτη συζήτηση «περί ανέμων κα υδάτων», ο Μανώλης έθεσε εκ νέου το ερώτημα. «Λοιπόν, έχεις κάποιο σημαντικό λόγο να μην επιθυμείς να συνεργαστούμε; Να μη θέλεις να μπεις σε αυτό τον ξεχωριστό χώρο; Να μη θέλεις να κάνεις καριέρα και να εκπληρώσεις τα όνειρά σου;» 

Έχεις μπροστά σου ένα νέο ηλικιακά μάνατζερ που μιλάει την ίδια γλώσσα με εσένα, που διακρίνεται στο χώρο, δίνοντας καθημερινά μάχες και όχι «καθήμενος εκ του ασφαλούς». «Θα ήθελες να ενταχθείς στην ομάδα μου και ιδανικά να γίνεις και εσύ το ίδιο επιτυχημένος;», συνέχισε.

Ήταν τόσο ζεστή η φωνή του Μανώλη, αλλά κι η αυτοπεποίθηση που απέπνεε με όσα έλεγε, που ο Βαγγέλης  «ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ»!  Διέγραψε από τη μνήμη του κάθε επιχείρημα που είχε σκεφτεί και, ως έπραξαν άλλοτε οι σύντροφοι του Οδυσσέως που μαγεύτηκαν από τις σειρήνες και έμειναν στον τόπο, σηκώθηκε από τη θέση του και «υπέγραψε» με τη χειραψία του στον Μανώλη, το συμβόλαιο της συνεργασίας τους, σημειώνοντας: «Με ενέπνευσες με τον τρόπο σου, με όσα είπες, που κατάφερες να μεταβάλλεις το όχι μου σε ΝΑΙ! Ξεκινάμε!»

Η εμπειρία, ο λόγος, ο τρόπος, η διορατικότητα και η ειλικρινής προσέγγιση του ΜΑΝΑΤΖΕΡ προς τον υποψήφιο συνεργάτη, ήταν εκείνα που έδωσαν το όραμα και άνοιξαν την επαγγελματική πόρτα της επιτυχίας στον ασφαλιστικό χώρο για το Βαγγέλη που, ίσως υπό άλλες συνθήκες και άλλο «δογματικό» Μάνατζερ, δε θα τολμούσε να κάνει το βήμα να μπει στο χώρο και να εξελιχθεί επαγγελματικά.

Αυτούς τους εκλεχτούς ανθρώπους χρειάζεται ο χώρος μας να πρωτοστατούν, προκειμένου να ξεχωρίζει ο κλάδος και να μαγνητίζει τη σκέψη και το βλέμμα των νεοεισερχόμενων στο χώρο. Ας έχουμε καλά στο μυαλό μας εκείνο που σημειώνει ο Αμερικανός στρατηγός και πρόεδρος (1890-1969) Ντουάιτ Αϊζενχάουερ: «Είναι πιο αποτελεσματικό να έλκεις τους ανθρώπους, παρά να τους σπρώχνεις. Όπως ένα κομμάτι σπάγκο: Τράβηξε τον σπάγκο και θα σ’ ακολουθήσει όπου θες. Σπρώξ’ τον και δεν θα πάει πουθενά.» 

Ποιός είναι ο Αντώνιος Δουνδουλάκης

O Δουνδουλάκης Αντώνιος γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 15 Ιανουαρίου του 1977.

Αποφοίτησε από τη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και σπούδασε Θεολογία στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών .

Έγινε δεκτός από το Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών στην Ορθόδοξη Θεολογία του Σαμπεζύ και το Ρωμαιοκαθολικό Πανεπιστήμιο του Φριβούργου (Ελβετία), προκειμένου να πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακές Σπουδές στη Θεολογία, όμως προσωπικοί και επαγγελματικοί λόγοι δεν συνέργησαν στην πραγματοποίησή τους.

Διετέλεσε υπεύθυνος του Βυζαντινού Μουσείου Ιερών Εικόνων και Κειμηλίων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, στο ναό της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών .

Eξελέγη για δυο θητείες Γενικός Γραμματέας του Παγκρητίου Συνδέσμου των Θεολόγων.

Συμμετείχε ενεργά στη Ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο: «Επί τον τύπον» του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.

Ο Κος Δουνδουλάκης υπήρξε λημματογράφος της Μεγάλης Ορθόδοξης Χριστιανικής Εγκυκλοπαίδειας (Στρατηγικές εκδόσεις, 2011)

Συγγραφέας του θεολογικού Βιβλίου με τίτλο «ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ».

Ασχολείται με τη Βυζαντινή Αγιογραφία από το 1992. Οι φορητές εικόνες και τοιχογραφίες που φιλοτεχνεί, βρίσκονται σε Ιερές Μονές, Ιερούς Ναούς, Παρεκκλήσια και ιδιώτες στην Ελλάδα & το Εξωτερικό (Κωνσταντινούπολη: στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ελβετία, Καναδά, κ.ά.).

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ως Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής ξεκίνησε το 2003 στην Interamerican, στο Ηράκλειο Κρήτης, έως το Δεκέμβριο του 2010 και από το 2011 έως το Φεβρουάριο του 2014 σε Πρακτορείο Ασφαλειών.

Το Μάρτιο του 2014 μετακόμισε στην Αθήνα όπου συνέχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε μεγάλο Πρακτορείο, ως Ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, με κύριο πεδίο εξειδίκευσης και δραστηριοποίησης στον κλάδο ζωής, υγείας, συνταξιοδοτικών και ομαδικών Ασφαλίσεων.

Το Σεπτέμβριο του 2019 λόγω της εμπειρίας και της ενδελεχούς ενασχόλησής του με τον κλάδο των ομαδικών ασφαλίσεων ανέλαβε τη θέση του προϊσταμένου εξυπηρέτησης μεγάλων Πελατών, με παράλληλη δραστηριοποίηση στις πωλήσεις και την ανάπτυξη του Πελατολογίου του Πρακτορείου και στη συνέχεια ανέλαβε τα καθήκοντα του Διευθυντή πωλήσεων.

Είναι αρθρογράφος από το Μάϊο του 2021 (άρθρα κυρίως Ασφαλιστικού αλλά και κοινωνικού περιεχομένου)

Το Σεπτέμβριο του 2021 εξελέγη Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Αλίμου.

Τον Ιανουάριο του 2022 ανέλαβε τη θέση του Επιθεωρητή πωλήσεων και Ανάπτυξης δικτύου της BROKERS UNION.

Τον Απρίλιο του 2022 εξελέγη ως μέλος του Δ.Σ της Ένωσης Γονέων του Δήμου Αλίμου

Επίσης τον Απρίλιο του 2022 εξελέγη ως Αναπληρωτής εκπρόσωπος της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Αλίμου.

Ο κ. Δουνδουλάκης είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.