Αυτό που περίτρανα αποδεικνύεται από τις συνέπειες του «Ιανού» στο νομό Καρδίτσας, τόσο στην πόλη αλλά και στον κάμπο και στα ορεινά, είναι ότι η φύση διατηρεί, ευτυχώς ακόμη, την αυτονομία της. Όταν αυτή εκφράζεται με ήπια φαινόμενα μπορεί να περάσει απαρατήρητη γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση της αντίληψής της και μόνο όταν αυτά χαρακτηρίζονται ακραία, τότε τους πιάνει ο φόβος και αρχίζει ο πανικός τον οποίο τις περισσότερες φορές εντείνουν και καλλιεργούν πολλά επιπόλαια ΜΜΕ.
Φυσικά και η πρώτιστη φροντίδα σε κάθε περίπτωση που δημιουργείται ζήτημα με τέτοια φαινόμενα, είναι η ζωή - πολύτιμη για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και κάθε ομάδα ή κοινότητα. Από την στιγμή όμως που θα βεβαιωθεί ότι αυτή είναι ασφαλής ή μπορεί και να έχει... τελειώσει για κάποιους, τότε αρχίζει η αποτίμηση των υλικών ζημιών και αφού υπολογιστούν οι καταστροφές με ποικίλους τρόπους, βγαίνει και ο λογαριασμός, βαρύς πάντα για τον ιδιώτη ενώ για το κράτος, με όλο το ταμείο δικό του, ότι θέλει κάνει…
Όσον αφορά για τις ζωές, κάποιοι πάνε εντελώς άδικα αλλά οι περισσότεροι χάνονται γιατί δεν εκτίμησαν σωστά τις δυνάμεις τους απέναντι στα φαινόμενα ή δεν είχαν τις σωστές πληροφορίες από τα κέντρα προστασίας στα οποία όλο και περισσότερο δίνουν σημασία οι πολίτες γιατί έτσι δεν τους κουράζουν οι προσωπικές ευθύνες. Δεν είναι όμως και εύκολο, ακόμη και να ζει κάποιος μέσα στη φύση, όπως οι αγρότες του παλιού καιρού για παράδειγμα, να αντιδράσουν όπως πρέπει όταν βρεθούν μέσα σε μια πυρκαγιά, μια πλημμύρα, ένα σεισμό, ακόμη και σε έναν καύσωνα! Αν και όλα τα φαινόμενα εκφράζονται με ένα τυπικό, έχουν δηλαδή αρχή, κορύφωση και τέλος, αυτή η ακολουθία έχει ένα πλήθος εκδηλώσεων που κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει και ότι κανόνες προφύλαξης ήξερε, δεν ισχύουν ή θέλουν αναθεώρηση και σαφώς βελτίωση.
Ένα από τα φαινόμενα που απασχόλησαν τελευταία την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα την Καρδίτσα και την Δυτική Φθιώτιδα, ήταν ο τυφώνας που άκουγε στο όνομα «Ιανός», που ξέσπασε με απρόοπτες εκδηλώσεις στις 17-18 Σεπτεμβρίου. Ο τυφώνας «Ιανός» με το συμβολικό όνομα του αρχαίου θεού είχε κι αυτός δυο πρόσωπα, πράγμα που σημαίνει πως εκτός της καταστροφή που φανερώνει το ένα, το άλλο μπορεί να δείχνει το αντίθετο, την ομαλή συνέχεια δηλαδή των πραγμάτων, την ευταξία και άλλα πολλά που συνθέτουν την λεγόμενη κανονικότητα στη ζωή που κυλάει ήρεμα και ομαλά χωρίς πολλές εκπλήξεις.
Για να δούμε όμως πως θα μπορούσε να ήταν η ζωή χωρίς αυτές τις εκπλήξεις, πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω από τους προβληματισμούς μας την διάθεση της φύσης και να επικεντρωθούμε στις συνέπειες που έχουν κάποιες από τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Στην περίπτωση, βασικό και κυρίαρχο είναι ότι ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί εντελώς από τη φύση και ότι μαθαίνει γι’ αυτή είναι από την αγορά πλέον γιατί ούτε το σχολείο, ούτε και η οικογένεια -δεν μιλάμε καν για κοινότητα ή ομάδα γιατί αυτά έχουν τελειώσει στην εποχή μας- μπορούν να δώσουν γνώσεις τέτοιες που ο μαθητής θα τις κουβαλά όλη τη ζωή και θα τον βοηθάνε να αντιμετωπίζει από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα ζητήματα.
Οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών, οι μόνιμοι κυρίως, που επλήγησαν από τον «Ιανό» όμως δεν ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες, όπως εξάλλου και ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού που ακόμα διατηρεί με διάφορους τρόπους αναμνήσεις από την επαρχία και μέσα σε αυτές, η αγροτική ζωή των προγόνων. Πάραυτα όμως, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση γιατί ο «Ιανός» τους θύμισε πως είναι πολλά τα χρόνια που η σχέση τους με τη φύση αν δεν έπαψε να είναι αυτή που έπρεπε, έχει τουλάχιστον διασαλευτεί.
Το κυριότερο στην περίπτωση, είναι ότι μειώθηκε η προσωπική ευθύνη απέναντι στα πράγματα που ρυθμίζουν τη λειτουργία της κοινότητας, είτε σε επίπεδο οικισμού, είτε στον αγροτικό χώρο. Τούτο έγινε γιατί αργά και χωρίς να δίνεται πολύ σημασία σε αυτό, μεταφέρθηκαν με τη μορφή των «αρμοδιοτήτων» ένα σωρό ενέργειες που γίνονταν αυτόματα και μέσα στον κύκλο του χρόνου, στις λεγόμενες υπηρεσίες, δημοσίου χαρακτήρα στις οποίες, σιτίζονται υπεραρκετοί υπάλληλοι, αλλά το έργο τους δεν είναι ανάλογο των προσδοκιών που κακώς έχουν αυτοί που στηρίζουν την μισθοδοσία τους.
Μετά από κάθε καταστροφή, πάντα τα ίδια λέμε και τίποτα δεν αλλάζει μέχρι την επόμενη.
NEWSLETTER
Λάβετε τα καλύτερα του Nextdeal στα εισερχόμενά σας, κάθε μέρα.
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.